21723 IMG#57
Mdw wobec zagrożenia terroiyimem morskim
Przeciwnika)98 oraz działania specjalne9* iraKcie spełniają wymogi konwencyjne umożli ’ >iw. uznanie ich za kombatantów. Podział taki prowadzi d'V*ą%! nienia tożsamości między pojęciem „terrorysta” w rozj^ wojskowym a pojęciem „przestępca” w rozumieniu prg *1^ Dodatkowym jego walorem jest to, że jest on skorelowana*1^ proponowaną wyżej definicją terroryzmu. y * \
Cytowani już Ezaldin i Karolczak twierdzili, że au terrorystycznymi może posługiwać się obok grup ekstf^i stycznych również państwo. Akceptacja powyższego Mil dzenie wymaga rozważenia problematyki zjawiska okresiJ^' go jako terroryzm państwowy. Jest ono związane bezpośre^6' z zakazem określonych zachowań państwa w stosunkach jp? dzynarodowych. Zgodnie z postanowieniami ZO ONZ i.g|| posunięcia, jak nasyłanie uzbrojonych band, grup, sił niew* lamych i najemników, które dopuszczają się aktów zbrojny^ przeciw innemu państwu, są formą agresji, a więc formą |||f|| nioną przez Kartę Narodów Zjednoczonych1 2 3. Państwo ln także obowiązek powstrzymania się od dostarczania pomocy
Terroryzm i lego rola we współczesnych stosunkach międzynarodowych 59
wykorzystywania lub tolerancji wobec grup terrorystycznych, sabotażystów lub osób prowadzących wywrotową działalność przeciw krajom trzecim4. Zakazy powyższe nie mają jednak rangi normy prawa międzynarodowego, wynikają one jedynie z rezolucji ZO ONZ, które nie są same w sobie źródłami prawa międzynarodowego.
Podczas dyskusji w komitecie ad hoc do spraw terroryzmu międzynarodowego zagadnienie terroryzmu państwowego było wielokrotnie podejmowane przez kraje afrykańskie i arabskie. Uznawały one przy tym, że terroryzm indywidualny jest odpowiedzią na terror stosowany przez państwa kolonialne. Wywód ten posłużył w tym konkretnym przypadku do wsparcia tezy, że kolonializm jest formą terroryzmu5. Trudno nie dostrzec, że rozważania powyższe w większym stopniu podporządkowane były doraźnej walce politycznej niż dążeniu do zdefiniowania zjawiska na gruncie prawa międzynarodowego. Tendencja ta widoczna była również w zgłoszonej na pierwszej sesji komitetu ad hoc propozycji algierskiej dotyczącej zdefiniowania terroryzmu politycznego. Zakładała ona mianowicie dychoto-miczny podział zjawiska na:
• Terroryzm państw. Państwa chwytają się terroryzmu, jeśli chcą złamać wolę narodu, aby narzucić mu swoje panowanie i podporządkować go swojej polityce, i gdy prowadzą politykę ekspansjonizmu i hegemonii.
• Terroryzm skierowany przeciw państwu. Grupa ludności ucieka się do terroryzmu i przemocy przeciw państwu, gdy złamane zostają jej prawa, a sama staje się ofiarą politycznej, socjalnej lub ekonomicznej niesprawiedliwości, i gdy ustanowienie środków obrony w celu ustanowienia sprawiedliwości nie przyniosło efektu6.
Regulamin działań taktycznych wojsk lądowych (cz. II, Warszawa 1994, s. 75) stwierdza, że działania nieregularne to: działania „dorażnję utworzonych małych zgrupowań taktycznych odciętych od sił głównych lub pododdziałów pozostawionych na opuszczonym terenie". Zauważyć jednak należy, że istnieją propozycje rozszerzenia terminu „działania nieregularne” na wszystkie działania prowadzone w głębi ugrupowania przeciwnika i w pasie przesłaniania. W tym ujęciu „działania specjalne" w dotychczasowym rozumieniu są jednym z rodzajów „planowanych działań nieregularnych”. Por.: Z. Rutkowski, Prowadzenie działań nieregularnych, „Przegląd Wojsk Lądowych” 1994, nr 10, s. 7.
Działania specjalne to przedsięwzięcia wykonywane w ugrupowaniu przeciwnika przez odpowiednio przygotowane zespoły (grupy specjalne) w celu zdobycia lub potwierdzenia szczególnie ważnych informacji. Działania specjalne, oprócz przedsięwzięć rozpoznawczych, mogą obejmować m.in. zadania dywersyjne, psychologiczo-propagandowe. Regu-działań taktycznych..., s. 7.
E G. Liachow, Probliemy sotrudnicziestwa gosudarstw w borbie Truezdunarodnam tierrorizmom, Moskwa 1979, s. 48.
Report ofthe International Law Commision to the General Assembly on the Work on the thurty second session, General Assembly Officiai He-cords, 35 th sess. Supl. Nr 10. UN Doc. A/35/10, s. 68.
T. Aleksandrowicz, Problemy ochrony..., s. 117.
Tamże, s. 118.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
IMG#57 Mdw wobec zagrożenia terroiyimem morskim Przeciwnika)98 oraz działania specjalne9* iraKcie sp
11390 IMG#51 « Miki wobec zagrożenia terroryzmem morskim Tabela 1.1. Współczesna broń biologiczna Cp
IMG#35 18 Polska wobec zagrożenia terroryzmem morskim tacji jest „propaganda przez czyn”, czyli akty
IMG#49 42 Polska wobec zagrożenia terroryzmem morskim oraz iryd-19288. Nie można z żadnego z nich st
14392 IMG#42 32 Polska wobec zagrożenia terroryzmem morskim ską. W jej opinii terroryzm to: „wszelki
IMG#44 34 Polska wobec zagrożenia terroryzmem morskim Charakter współczesnego terroryzmu Analizując
35325 IMG#39 26 Polska wobec zagrożenia terroryzmem morskim • Konwencja o przestępstwach i niektóryc
więcej podobnych podstron