16160 IMGB01 (3)
160 Warzywa psiankowate
Tabela 7.12. Okres produkcji rozsady pa-prykl
|
Termin siewu nasion (miesiąc) |
Liczba dni od wysiewu nasion do wysadzenia rozsady | |
|
bez do4 wic (lania |
z doświetlanicm | |
|
XI |
100 |
80 |
|
XII |
95 |
75 |
|
1 |
85 |
70 |
|
II |
75 | |
|
III |
70 | |
|
IV |
60 | |
W celu uzyskania odporności na jedną z najgroźniejszych chorób, jaka występuje u papryki, a powodowana jest przez grzyb Phytophthora capsici. stosuje się szczepienie rozsady na podkładkach odpornych (Beyries 1974. Ginoux 1974).
Okres produkcji rozsady (tab. 7.12) zależy przede wszystkim od warunków świetlnych i termicznych i wynosi 11—14 tygodni w najwcześniejszej uprawie, a 8—9 tygodni w uprawie jesiennej (Cebula 1991).
Na miejsce stałe wysadza się dobrze wyrośniętą rozsadę papryki (rys. 7.18). Przyjmuje się. ze jest ona gotowa do wysadzenia z chwilą pojawienia się pierwszych pąków kwiatowych.
7.2.8. Metody uprawy
Uprawę w gruncie pomieszczenia. Jest to najstarsza i najprostsza metoda uprawy papryki. Daje ona dobre wyniki pod warun-kiem odpowiedniego przygotowania gleby. Gleba powinna być raczej lekka, przepuszczalna i przewiewna, zapewniająca korzeniom dostęp powietrza. Prawidłowy bowiem rozwój korzeni papryki zależy w dużej mierze od dobrych stosunków powietrznych w glebie. Nie mniej ważne jest używanie podłoża wolnego od czynników chorobotwórczych. Przy wielokrotnej uprawie papryki gleba powinna być parowana lub dezynfekowana chemicznie.
Przygotowenie gleby obejmuje jej staranne spulchnienie i przemieszanie na głębokość co najmniej 40 cm. Uprawa taka musi być połączona z równomiernym wprowadź en rem do całej uprawnej warstwy gleby dużej ilości nawozów organicznych, a w ra
zie potrzeby także mineralnych. Do nawoź*, nia organicznego stosuje się najczęściej do. brze rozłożony obornik w dawce 1 —1,61 iu 100 m1 powierzchni uprawnej. Na pod su. wie analizy gleby należy uzupełnić zaw«. tość podstawowych składników pokarmowych do podobnego poziomu jak w uprawi* pomidora. Przed wysadzeniem roślin gleb* powinna być dokładnie wyrównana.
Sposób rozmieszczenia roślin w gruncie pomieszczenia zależy przede wszystkim od odmiany papryki oraz okresu uprawy, tj. terminu wysadzania oraz przewidywanego terminu zakończenia uprawy. Im dłużej trwa uprawa i im gorsze są warunki świetlne, tym liczba roślin na jednostce powierzchni powinna być mniejsza. Dla silnie rosnących odmian najczęściej stosuje się odległość pomiędzy rzędami 70—80 cm, a w rzędzie co i 40—50 cm (2,5—3.6 szt./m2). Natomiast j słabiej rozgałęziające się odmiany sadzi się i w rozstawie 60—70 x 30—40 cm (3.6—4,8 | szt./ma).
Rośliny można również sadzić systemem pasowo-rzędowym. Sadzi się wówczas po dwa rzędy roślin odlegle od siebie o 40—
—60 cm. W takiej samej odległości sadzi się paprykę w rzędzie, rozmieszczając ją w kwadracie lub na przemian. Pomiędzy parami rzędów pozostawia się wolny pas szerokości 70—90 cm dla ułatwienia wykonywania za- i biegów pielęgnacyjnych.
W szklarniach zblokowanych typu bułgarskiego stosuje się znormalizowaną roz-stawę pomiędzy rzędami wynoszącą 80 cm, tzn. w nawach o szerokości 3,20 m wysadza J się cztery rzędy, a w nawach o szerokości i 6,40 m osiem rzędów biegnących równolegle do osi szklarni. W szklarniach tych można j stosować również system pasowo-rzędowy z zachowaniem tej samej liczby rzędów I w nawie, np. 50—80—60—80—50 cm, gdy \ nawa ma szerokość 3.20 m.
Wczesna uprawa papryki w gruncie szklarni nie zapewnia jednak optymalnej dla ; tej rośliny temperatury podłoża, stąd wska- | zane jest techniczne ogrzewanie gleby. Te- i chniczne metody podnoszenia temperatury i podłoża znacznie zwiększają koszt uprawy. I dlatego stosowane są i inne. tańsze rozwiązania. dające dobre rezultaty. Badania j nad wpływem ściółkowania w uprawie papryki w gruncie szklarni wykazały bardzie) intensywny wzrost wegetatywny roślin, lepsze zawiązywanie owoców i wyższy plon
Rji 7.19. Papryka uprawiana w cylindrach
0 21% po wyścieleniu gleby czarną folią
1 o 58% białą folią w stosunku do uprawy prowadzonej w glebie nieściólkowanej (Cebula 1991).
Uprawa w cylindrach. Jest to metoda szczególnie korzystna dla papryki, zwłaszcza uprawianej we wcześniejszych terminach, gdy temperatura gleby jest niska. Jak wykazały badania, temperatura w strefie systemu korzeniowego papryki jest wyższa o 2—4°C w uprawie w cylindrach foliowych niż gruncie szklarni, co pozwala uzyskać wcześniejszy i wyższy plon owoców (Cebula 1984; Łukowicz, Pudelski 1985). Pierścienie do uprawy papryki można także wypełniać różnego rodzeju podłożami organicznymi.
Do uprawy papryki zaleca się stosować pierścienia o średnicy 20—22 cm i wysokości 20—25 cm. W każdym takim pierścieniu mieści się 6,3—9,5 dm3 podłoża. Napełnione podłożem pierścienie ustawia się bezpośrednio na glebie w pomieszczeniu, rozmiesz
czając je w takich rozstawach jak przy uprawie w glebie (rys. 7.19). Stosując tą metodę uprawy w warunkach szklarniowych najlepsze wyniki uzyskuje się przy rozstawie 80 x 30 cm, czyli 4,2 rośliny na 1 m1 (Cebula 1985). Gdy zachodzi obawa zakażenia roślin przez petogeny glebowe, wykopuje się w gruncie pomieszczenia płytkie towy, wyścieła je folią, a następnie wypełnia podłożem organicznym, takim samym jak pierścienie. w takiej ilości, aby w sumie na jedną roślinę przypadało 10—20 dm3 podłoża, w zależności od długości okresu uprawy. Powodzenie tej metody uprawy znacznie wzrasta, jeśli zapewni się nawadnianie i płynne nawożenie pogłówne za pomocą deszczowni kroplowej.
Uprawa na podkładach grzejących. Ten sposób uprawy pozwala zapewnić jeszcze wyższą temperaturę podłoża niż uprawa pierścieniowa, dlatego ma szczególne uzasadnienie we wczesnej produkcji papryki w szklarniach, a także w uprawie pod folią. Dodatkową zaletą jest podwyższone stężenie C02. wydzielającego się w wyniku fermentacji materiału grzejnego.
Dla papryki najczęściej stosuje się jako podkład grzejący sprasowane baloty słomy pszennej lub żytniej (rys. 7.20). Na jednym zagonie grzejącym wysadza się dwa rzędy papryki, najczęściej w rozstawie 40—50 cm między rzędami i takiej samej między roślinami umieszczonymi naprzemianlegle.
W czasie pielęgnowania należy zwracać uwagę na częstsze niż w innych metodach podlewanie roślin, ze względu na szybsze przesychanie podkładu z przepuszczalnej i cieplej słomy. Ważna jest również systematyczna kontrola zawartości składników pokarmowych w podłożu, gdyż w czasie podlewania szczególnie szybko wypłukiwane są azot i potas. W uprawie na balotach słomy pęd główny papryki należy luino podwiązy-wać sznurkiem, co chroni rośliny przed wyrwaniem w czasie wzrostu na skutek osiadania rozkładającego się materiału grzejnego.
Do ogrzewania podłoża w uprawie papryki można stosować również inne materiały grzejne, np. obornik, który jednak jest droższy od słomy i coraz trudniej dostępny, oraz lokalnie kurz bawełniany lub odpady miejskie. Łukowicz i Pudelski (1985) uzyskali zadowalające rezultaty w uprawie papryki w tunelach foliowych na biologicznie grzejącym podkładzie złożonym z kory bukowej.
II - Uprawa warzyw pod osłonami
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
IMGA85 (2) 128 Warzywa psiankowate Tabela 7.5. Terminy uprawy pomidora w pomi—zczeniach Termin Okr
IMGA85 (2) 128 Warzywa psiankowate Tabela 7.5. Terminy uprawy pomidora w pomi—zczeniach Termin Okr
17 Tabela 12. Charakterystyka produktywności w dyscyplinie technologia wody dla krajów Unii Europejs
IMGB13 ---bez doświtMania ---- z doświetlaniem Rys. Okres produkcji rozsady ogórka w zależności od t
IMGB55 (2) 268 Pędzenie warzyw Tabela 12.2 Ważniejsze wskaźniki pędzenia szczypiorku (Geissler 1979)
Warzywnictwo037 Tabela 12 Charakterystyka wybranych odmian kalarepy Odmiany Wczesność’ Średnia mas
23189 IMGB54 (3) 2t6 Pędzenie warzyw 2t6 Pędzenie warzyw Tabela 12.1. Średnia zawartość niektórych s
łuki0034 / Tabela 12.1. Wpływ odpowiednich sil wewnętrznych na pizemieszczenia w zależności od wymia
0000020(3) Tabela 12 Umiejscowienie ważniejszych odruchów Odruchy ścięgnowe i okostnowe Odruchy
więcej podobnych podstron