IMGV47 37

IMGV47 37



niern konwengi opowiadania o kwiecie itellingt w konwencK przedstawiania go jako uniwemum autonomicznego. "P tr spotu scen iehowing). Z jednoczesnym zanikiem komentarz* (najczęściej w trzeciej osobie) postaci usamodzielniały s»c j*k° figury semantyczne tekstu27 Sprawy te wielokrotnie opisyw®' no w związku z tzw. przełomom naturalistycznym w Pro*l‘ europejskiej. Z kolei, antypozytywiztyczme nastawione oaaa-nia psychologiczne, rozwój koncepcji indetenmmstycany ■ zainteresowanie jaźnią" człowieka, jego „wnętrzem ^emocj-mi. wartościami etycznymi, rozmaitymi korairfeksami. y-widualnością mówienia, a nawet dowiacyjnośaąi

jednostkowych i społecznych ~    *'J?S!iZZ£Z

o zwiększonym zainteresowaniu kreacją

wego jego pozycją w strukturze przekazu narracyjnego.

‘    ,a T”i,a

s,e w dyskusjach na temat zakresu wolności^owobec autora jako boga panującego nad światem pow.eSc.owym Michel Raimond - do którego rozważań tu nawiązuję - twierdzi, że sprawy te były najbardziej charakterystycznym tematem dyskusji literackich we Francji po pierwszej wojnie, a zwłaszcza w środku lat dwudziestych. Autorka ense du roman powołuje się m in. na utwory i wypowiedzi takich pisarzy, jak J. Grau (Monsieur de Pygmolioh), L. Pirandello (Sześćpostaci scenicznych uiposzukiwaniu autora), M. de Unamuno (Mgła), A. Gide (Fałszerze), M. Proust (W poszukiwaniu straconego czasu), a także M. Schwob, R. Martin du Gard i F Mauriac — w których niezależność postaci literackiej od narratora uznana została za elementarny wymóg procesu twórczego, poetyki prozy i przede wszystkim światopoglądu pisarza. Sprawie tej nadała dodatkowy rozgłos rozprawa J. P. Sartre’a. Głośną analizę sprzeczności między poetyką sformułowaną a immanentną u Maunaca Sartre zakończył stwierdzeniem, że „w prawdziwej powieści nie ma J...J miejsca dla uprzywilejowanego obserwatora /...r

Zoh Sławiński, Semantyko wypowiedzi narracyjnej, hv:| Dudo. Język Tradycja.». J5J.

a J. P. Sartre, Franęois Maunac t uolność, |w.j Czym jest literatura', wyk A. Tatarkiewicz, prze) J. balowicz. Warszawa 1968. a 92-93



<|yVtAn0 MTT* U

u ją- r ^ Ic a

U cat3 -*>rcrmcwra

c^ >ta Meufc^

Trw ■•niB wmM^*


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym (13) niem konwencji opowiadania o świecie (tel
Stopie 25252525F1 zero stylu 5 314 Roland Barthes Proust); buduje struktury czasowe w sposób konwenc
2.2. Obligacje zerokuponowe, czynniki dyskontowe 17 — w konwencji ACT/365 jako T2-Ti liczba dni od T
skanowanie0029 (37) —    Och, Horace —wyszeptała. Kilkoma zręcznymi ruchami doprowadz
pic 11 06 280402 tarnego wobec opowiadania sposobu informowania o święcie przedstawionym, tiybu mów
skanowanie0029 (37) —    Och, Horace —wyszeptała. Kilkoma zręcznymi ruchami doprowadz
Skanowanie 10 04 27 41 (37) „duże”. „Mała ośmiormea” może już jednak funkcjonować tylko jako „dziec
37.    Leśna Skrzynia Skarbów : projekt edukacyjny dla przedszkoli / Ewa Turska-Pawli
Untitled Scanned 33 B 4.7 Ćwiczenia w pisaniu Redagowanie opowiadań Przyjrzyj się obrazkowi, pokolor
42138 OMiUP t1 Gorski 0 otrzymujemy zależność: etm« = u2 (u2 “ (3.37)qv ’ ctgft2 ) n • D2 • b2 Równa

więcej podobnych podstron