Konspekt z rugby 2

Współdziałanie w zespole.

Okazywanie życzliwości wobec kolegów.

Zapewnienie bezpieczeństwa koledze.

Fragment III. Katapulta — skok Baby Jagi

Jedna osoba kładzie się plecami na ziemi, podciąga nogi w kolanach, stopy stóp tworzą siodełko, na którym skacze „skoczek”. Dwie pozostałe osoby chwytają „skoczka" za przedramiona zgięte w łokciu. Wszyscy kołyszą się lekko licząc do trzech — na „trzy" leżący wypycha siedzącego mocno nogami, ten zaś, podtrzymywany przez dwóch pozostałych, wyskakuje niczym z katapulty.

Prowadzący zwraca uwagę na poszanowanie zdrowia i bezpieczeństwa kolegi “skoczka" — jesteśmy odpowiedzialni za siebie, tworzymy zespół.

Wywołanie entuzjazmu, uśmiechu

Poznanie techniki podstawowych elementów technicznych w rugby.

Wywołanie motywacji poznawczej.

Okazywanie uczniom sympatii, zachęcanie do współpracy.

Przeżywanie uczuć niepewności, ciekawości, zadowolenia.

10'

A. Nauczanie chwytów i podań

1.    Pokaz i objaśnienie — w luźnej grupie.

2.    Podrzut piłki w górę przez jednego, chwyt przez drugiego...

X X X X X X

3.

XXX

XXX

4.    X

X X X X X X X

5.    Jw. — tylko 1 wyrzuca piłkę w górę 2 chwyta i podaje 3 po chwycie podrzuca do góry 4 chwyta i podaje 5 chwyta i podrzuca do góry itd.

Trzy grupy ćwiczących (losujemy cukierki — trzy różne kolory papierków) każda ma piłkę do rugby.

W rzędzie, po podrzucie bieg tyłem na koniec rzędu, chwyt pitki z powietrza przez drugiego — rr przygotowane do chwytu

Podanie przez ramię do najbliższego, ostatni po otrzymaniu piłki biegnie z piłką trzymaną jednorącz na miejsce pierwszego, a w tym czasie wszyscy przesuwają się w tył o jedno miejsce — podania przez pr i Ir.

Po kole ćwiczący poruszają się przodem w jednym kierunku (marsz, bieg), a piłka podawana jest w przeciwnym kierunku.

Wysoki wyrzut, pewny chwyt, dokładne podanie.

Budowanie zgranego zespołu.

2’

B. „Jak płomień”

Uczestnicy zabawy ustalają między sobą jakieś słowo dające się rytmicznie wypowiedzieć i próbują wyrazić je za pomocą ruchu: początkowo przykucając (w ciszy i jak najbliżej siebie), a następnie gwałtownie wyskakując do góry z krzykiem.

W tych samych grupach, ustawiają się po linii koła— zaangażowanie ciała i głosu oddziaływuje na grupę bardzo zachęcająco i ożywczo.

Można zaproponować grupom żeby ten okrzyk wykonały na cześć drużyn przeciwnych.

Przeżywanie uczuć towarzyszących rywalizacji: zadowolenia, radości, chęci poprawienia się.

2 x 2 x

C. Wyścigi rzędów

Trzymanie piłki jednorącz, bieg po slalomie.

Bieg po prostej, przyłożenie piłki, obiegnięcie, w drodze powrotnej zebranie piłki z ziemi.

Przekładać radość z rywalizacji nad jej rezultat.

W rzędach siad skrzyżny, piłka nie jest podawana do partnera tylko zostawiana w wyznaczonym miejscu, w momencie przyłożenia kolejny ćwiczący może startować.

Wyróżnienie rzędu, który wygrał — okrzyk pozostałych grup na cześć drużyny wygranej.

Wdrażanie uczniów do współzawodnictwa według zasad “fair play”; umiejętność kontrolowania własnych emocji.

3x2’

D. Gra uproszczona

Dwa zespoły, trzeci zespół — wybiera kilka zaproponowanych ćwiczeń i wykonuje je: skoki na skakance 2 x 30 s, wznosy rr bokiem z hantlami 2 x 15, w dwójkach brzuszki z hantlami 2x8 — (jeden trzyma stopy kolegi, nn ugięte w kolanach), przysiady z piłką lekarską trzymaną w rr przed sobą, wspinanie się po ściance alpinistycznej do wysokości czerwonej linii — asekuracja z ziemi przez współćwiczącego;

Podstawowe, najprostsze przepisy gry. Prowadzący sędziuje. Gra do trzech zdobytych punktów na boisku lub po Z.

Kreowanie twórczych zadań w czasie ćwiczeń dodatkowych.

Ćwiczenia wg inwencji uczniów z zaproponowanymi przyborami.

Każdy indywidualnie lub w dwójkach wykonuje wybrane przez siebie przynajmniej dwa ćwiczenia