kryzysy marokańskie (23)
Królowa Holandii; JKM Król Portugalii i Algarvii, etc., etc.; JCM Cesarz Wszechrosji; JKM Król Szwecji, doceniając znaczenie konieczności utrzymania porządku, pokoju i dobrobytu w Maroku oraz uznając, że ten ważki cel nie może być osiągnięty inaczej, jak przez wprowadzenie reform opartych na potrójnej zasadzie suwerenności i niezawisłości Jego Sułtań-skiej Mości, całości Jego państw i równoprawnej wolności ekonomicznej, postanowili, na przesłane im przez Jego Sułtańską Mość zaproszenie, zwołać w Algesiras konferencję w celu porozumienia się co do wspomnianych reform, jak również w celu zbadania sposobów uzyskania dochodów niezbędnych dla ich przeprowadzenia i mianowali swych delegatów pełnomocnych: [następują nazwiska], którzy, będąc w posiadaniu pełnomocnictw uznanych za dobre i w należytej wystawione formie, kolejno przedyskutowali zgodnie z programem, na jaki Jego Sultańska Mość i mocarstwa wyrazili zgodę, i przyjęli:
I. Deklarację dotyczącą organizacji policji;
II. Regulamin dotyczący nadzoru i ścigania przemytu broni;
III. Akt dotyczący koncesji na utworzenie banku państwowego marokańskiego;
IV. Deklarację dotyczącą podniesienia wpływów z podatków i utworzenia nowych źródeł dochodu;
V. Regulamin dotyczący ceł w Cesarstwie oraz ścigania przestępstw, celnych i przemytu;
VI. Deklarację dotyczącą służb publicznych i robót publicznych.
Uznawszy zaś, że wymienione różne dokumenty mogą być z korzyścią połączone w jeden, złączyli je w Akt Generalny składający się z następujących artykułów:
Rozdział I. Deklaracja dotycząca organizacji policji
Art. 1. Konferencja wezwana przez Jego Sułtańską Mość do wypowiedzenia się w sprawie zarządzeń niezbędnych dla zorganizowania policji oświadcza, że następujące postanowienia powinny być wydane.
Art. 2. Policja znajdować się będzie pod władzą suwerenną JSM Sułtana. Badzie ona werbowana przez Maghzen1 spośród muzułmanów marokańskich, dowodzona przez kaidów marokańskich i rozmieszczona w ośmiu otwartych dla handlu portach.
Art. 3. W celu przyjścia sułtanowi z pomocą przy organizowaniu wspomnianej policji oficerowie i podoficerowie-instruktorzy hiszpańscy oraz oficerowie i podoficerowie-instruktorzy francuscy będą-”postawieni do jego dyspozycji przez odnośne rządy, które przedłożą ich powołanie
1 Maghzen — całość administracji marokańskiej; rząd sultański w Maroku.
6
do aprobaty Jego Sułtańskicj Mości. Umowa zawarta przez Maghzen z instruktorami w oparciu o zasady ustaJone .w artykule 4 określi warunki zaangażowania tych ostatnich i ustali ich gażą, która nie będzie mogła być niższa odjodwójnej gaży odpowiadającej stopniomkażdego_z oficerów i podoficerów. Ponadto przyznany im będzie dodatek lokalny zmieńmy, w*zaieżności od miejscowości. Maghzen odda im do dyspozycji odpowiednie mieszkania, jak również dostarczy wierzchowce i niezbędny furaż.
Rządy krajów, z których ipochodzą instruktorzy, zastrzegają sobie prawo odwołania ich i zastąpienia innymi, przyjętymi i zaangażowanymi na takich samych wa runka cip
Art. 4. Wspomniani oficerowie i podoficerowie użyczać będą przez okres jięciu lat, licząc od daty ratyfikacji aktu konferencji, swej pomocy przy organizowaniu oddziałów policji sułtańskicj. Zapewnią oni wyszkolenie i dyscyplinę zgodnie z regulaminem, jaki zostanie w tej dziedzinie ustalony; czuwać będą również nad tym, ażeby wcielani mężczyźni byli zdolni do służby wojskowej. W ogóle będą oni zobowiązani do nadzoro-wania administracji oddziałów i do kontrolowania wypłaty żołdu, która będzie dokonywana przez Amina p r zy~pbrhb ćy~ f a ehuńk owego o f i c c r a instruktora. Użyczą oni władzom marokańskim, którym powierzone będzie dowództwo oddziałów, pomocy technicznej w zakresie wykonywania tego dowództwa.
Postanowienia regulaminowe mające na celu zapewnienie werbunku, dyscypliny, wyszkolenia i a d m in i st r ącji_Qd d.z i a łó w policji ustaloncTzosfaną za wspólną zgodą między sułtańskim ministrem wojny lub jego delegatem, inspektorem przewidzianym w artykule 7 oraz“najwyższymi~stb"p-nicm instruktorami francuskim i hiszpańskim.
Regulamin będzie"rnusSrbyć przedłożony korpusowi dyplomatycznemu w Tangerzc, który wyda swą opinię w ciągu miesiąca. Po upływie tego terminu regulamin wejdzie w życie.
Art. 5. Pełny stan liczebny oddzaiłów policji nie powinien przekraczać dwóch tysięcy pięciuset ani ' być niższy od dwóch tysięcy ludzi. Rozmieszczone one będą w zależności od ważności portów w grupach liczących'od stu pięćdziesięciu do sześciuset ludzi. Liczba oficerów, hiszpańskich i francuskich wahać się będzie od szesiiastu do dwudziestu, podoficerów hiszpańskich i francuskich — od trzydziestu do czterdziestu.
ArtT 6. Fundusze potrzebne dla utrzymania i wypłaty żołdu dla oddziałów oraz dla oficerów i podoficerów-instruktorów będą dostarczane skarbowi sułlańskiemu przcz_ bank państwowy w ramach ustalanego dla policji budżetu rocznego, który nieTpówinien przekraczać dwóch i pól miliona pesetów przy stanie dwóch tysięcy pięciuset' ludzi.
Art. 7. Czynności policji podlegać będą przez wspomniany okres pięcioletni ogólnej inspekcji, której wykonywanie powierzone zostanie
Wyszukiwarka