kscan28

Współczynnik proporcjonalności m jest nachyleniem krzywej kalibracyj-nej i można go wyrazić wzorem:

Wielkość m określa czułość metody. Natomiast parametr b może przyjmować wartości dodatnie, ujemne lub zero.

W metodzie krzywej kalibracyjnej wykorzystuje się serię wzorców zewnętrznych, poza analizowaną próbką, dbając, aby wzorce i analit przygotować w takim samym środowisku. Większość pomiarów instrumentalnych przeprowadza się dla roztworów, dlatego przygotowuje się serię roztworów wzorcowych

0    stężeniu analitu 0 (ślepa próba), 1, 2, 3,4, 5 i dla każdego roztworu mierzy się wartość Y. Na papierze milimetrowym wykreśla się krzywą kalibracyjną (rys. 2.4b). Z kolei dla próbki badanej x mierzy się wartość Y_x i z krzywej kalibracyjnej odczytuje stężenie c_x — tak jak to przedstawia wykres na rys. 2.4b.

Aby pomiary przy użyciu krzywej kalibracyjnej dawały prawidłowe wyniki, należy zdawać sobie sprawę z tego, że:

a)    krzywa kalibracyjna ma ograniczony zakres prostoliniowości, tak jak to obrazuje wykres na rys. 2.4c;

b)    na wartość wielkości mierzonej może mieć duży wpływ matryca, tzn. wszystkie te substancje, które znajdują się w analizowanej próbce obok analitu.

Na krzywej (rys. 2.4c) można wyróżnić dwa odcinki:

0 —0 — występuje liniowa zależność Y od c,

a — b — w miarę wzrostu stężenia analitu obserwujemy wzrost krzywizny dla zależności Y od c.

Do celów analitycznych można wykorzystać tylko odcinek 0 — a krzywej kalibracyjnej. A zatem należy określić optymalny zakres stężeń wzorca przydatny do ilościowej interpretacji, czyli określić zakres prostoliniowości krzywej kalibracyjnej. W metodzie krzywej kalibracyjnej należy pamiętać o wpływie matrycy na wartość wielkości mierzonej Y. Wpływ ten w procesie pomiaru należy ograniczyć bądź to przez dodanie do wzorców roztworów buforowych

1    regulację siły jonowej roztworów, bądź to przez dodanie do próbki substancji maskujących. W przypadku gdy nie uda się ograniczyć wpływu matrycy, należy wybrać inny sposób kalibracji, np. metodę dodawania wzorca.

Metodę kalibracji można też zastosować w postaci skróconej, w przypadku gdy b w równaniu (2.4) ma wartość zero. Wykonujemy wówczas dwa pomiary — jeden dla próby Y i drugi dla wzorca Y_s i otrzymujemy wówczas:

(2.7)

(2.8)

gdzie c oznacza stężenie analitu w próbce, a c_s — stężenie wzorca. Wartość c można otrzymać na drodze rachunkowej. Po podzieleniu równań (2.6) i (2.7) stronami otrzymujemy:

32

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
kscan12 I częśćProcesanalityczny 1.    Przedmiot i zadania chemii analitycznej
kscan26 Można przyjąć, że dwa pierwsze sposoby klasyfikacji są raczej sztuczne i trudno np. znaleźć
kscan28 Współczynnik proporcjonalności m jest nachyleniem krzywej kalibracyj-nej i można go wyrazić

więcej podobnych podstron