ksiega2

wania przez mego ruchu, co ułatwia jego prawidłowe wykonanie (Dolot 1987. Knoii. Vow 1956). Dla uzmożcnia sygnalizacji proprioccptywnej przed rozpoczęciem każdego wzorca ruchu stosuje się clongację, trakcję, kompensację i koncentrację Terapeuta przystępując do wykonania określonego wzorca obowiązany jest najpierw ocenić stan funkcjonalny wszyM-kich grup mięśniowych biorących udział w danym wzorcu. W trakcie ćwiczenia terapeuta powinien uwzględnić słabsze składowe wzorca i doprowadzić do koncentracji wszystkich pobudzeń w najsłabszym zespole mięsni mających źródło torowania proprioccptywnego w silnych grupach mięśniowych. W każdym wzorcu kolejność skurczów mięśniowych powinna odbywać się w następującym porządku:

•    skurcz izotomczny koncentryczny silnych składowych wzorca przeciwko subniak-syniatncmu oporowi (początek pobudzeń słabszych składowych wzorca),

•    skurcz izometryczny silnych składowych wzorca przeciwko maksymalnemu oporowi,

•    skurcz izotomczny koncentryczny słabszych składowych wzorca przeciwko submak-symalncmu oporowi (Dolot 1987, Knott, Voss 1956)

Pozycja terapeuty w trakcie wykonywania ćwiczeń musi ulegać ciągłej /mianie poprzez oddalanie lub przybliżanie się i nadążanie za ruchem lub wyprzedzanie ruchu Zasadą jest całkowita kontrola ruchu przez terapeutę od momentu jego rozpoczęcia az do zakończenia z jednoczesnym i odpowiednio dawkowanym oporem. Najczęściej wybiera się dwa lub tr/y wzorce. Każdy wzorzec powtarza się kilkakrotnie bez przerwy Liczba powtórzeń uzależniona jest od wydolności i ogólnego stanu ćwiczącego. Po wykonanej w ten sposób serii ćwiczeń należy wprowadzić krótki (kilkunastosekundowy) odpoczynek Przeciętnie wykonuje się kilka serii dla każdego wzorca z krótkimi odpoczynkami między poszczególnymi seriami W miarę możliwości wskazane są kilkakrotne ćwiczenia w ciągu dnia Warunkiem właściwego stosowania wzorców ćwiczeń jest bczbolcsność mięśni i stawów oraz pełny lub niewielkiego stopnia ograniczony zakres ruchu w stawach. Stwarza to możliwość pełnego rozciągnięcia i skurczu mięśniowi ego. Metoda ta pozwala osiągnąć lepszą koordynację ruchową, w większym stopniu aktywizować wszystkie jednostki moloryc/nc ćwiczonego mięśnia, zwiększyć silę mięśniową i zakres ruchu. Poprawne wykonanie wzorców ruchowych polega na znalezieniu odpowiedniego kierunku ruchu części ciała pacjenta dla danego wzoru, a także na odpowiednim ustawieniu terapeuty wobec w/w kierunku ruchu. Ma to duże znaczenie dla poprawności wykonywania ćwiczeń, ponieważ pozwala na kontrolę ruchu w trakcie pracy danym w/nreem. jak również umożliwia właściwe sterowanie zadawanym oporem Kierunek ruchu wyznaczają

uw diagonalne ruchu (ryc. 67) Pozycja końcowa danego ruchu rp. dnp9 przędny )C« jednocześnie pozycją wyjściową dla wykonania ruchu przcownega 9 kptąi ty^ej- Waq» u zachodzi w obu kierunkach (Garsztka. Circhonki 2001).

Wzorce ruchowe łopatki    ■...    , ——_

1.    Przednie uniesienie łopatki (elewacja przędna łopatki) (unieruir chnatio Kapela).

2.    Tylne uniesienie łopatki (elewacja tylna łopatki)

{pasterior clcvatio s ca pula).

3.    Przednie obniżenie łopatki (depresja przednia topniki) {anunor depressio z r upadał-

4.    Tylne obniżenie łopatki tdepresja tylna łopatki)

{pasterior depresto Kąpała) (Gnri lit l. Ciechowski 2001. Lizak 2003).

Przednie uniesienie łopatki lełcwacja przędna iopatkm ga na uniesieniu łopatki w górę. lekko do przodu. Kat łopatki oddała są od (P) leży na boku. terapeuta (T) po stronic grzbietowej pacjenta w !uui 7-1 (pRV aa I k ■■ wysokości stawów kolanowych pacjenta Kttnmt* runku, dupaałn 1-7. cAi >^r - 'V“ 7 ułożone chwytem lumbnealny ni na przedniej powierzchni stawu rsmiennego. ruek- praociwko oporowi, bark P podąża w stronę ucha w linii 1-7 do 1. Zgięcie i wydłużone    ^?°S*ś

hienie kifozy piersiowej

Tylne uniesienie łopatki (elewacja tylna łopatki) {posterior ufmauan nr^adak Ln*s*-nic łopatki w górę. lekko do tyłu. Kąt łopatki oddala są od kr^oshąn. P kb na Kia. T > stronic grzbietowej pacjenta, w linii 11-5 (patrząc na 5X na wysokości    pn?

nrk ruchu, diagonalna 5-11. chwyt- ręce T chwytem lumbocalnym aa goroei rv* stawu rannennego. n*,-k przeciwko oporowi, w linii 5-1 Ido II Prosrow tułowia. Zmniejszenie kifozy piersiowej.

Przednie obniżenie łopatki (depresja przednia łopatki! (i Obniżenie łopatki w dół. lekko do przodu Kąt łopatki rbhża się do    ^P

boku, T po stronic grzbietowej pacjenta, w linii 11-5 (patrząc na >\ na wyswkoso jk*»' ** cjcnta, chwyt - ręce T na przedniej i tylnej powicrzehnt stawu barkowego- ^ pr-s-Niwc. oporowi, bark obniża się w stronę kolana w linii 5-11 do 5 .‘'ginar.ic i skracanie tukwsia IV-glębicnic kifozy piersiowej

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ksiega2 wania przez mego ruchu, co ułatwia jego prawidłowe wykonanie (Dolot 1987. Knoii. Vow 1956).
59484 ksiega2 wania przez mego ruchu, co ułatwia jego prawidłowe wykonanie (Dolot 1987. Knoii. Vow
optymalne, co ułatwia jego dookreślenie za pomocą, prostego dodatkowego algorytmu
106 4 żelazo należy przyjmować na czczo popijając kwaśnym sokiem (np z czarnych porzeczek) co ułatwi
IMG
54 wodoru, co ułatwia jego przejście do atmosfery. Oprócz temperatury istotny wpływ na kruchość
DSC04114 ^tworzy emulsję co ułatwia jego trawienie i wchłanianie zawisa niezbędne nienasycone kwas
uszkodzenia budynku, co pozwala na prawidłowe wykonanie planu skutecznych napraw, remontu, moderniza
uszkodzenia budynku, co pozwala na prawidłowe wykonanie planu skutecznych napraw, remontu, moderniza
Obraz1 2012 WSiPnet Na wykresie przedstawiono zależność przebytej przez samochód drogi od czasu jeg
Slajd9 W ruchu obrotowym wokół osi przechodzącej przez środek masy pęd ogólny i jego pochodna względ
DSCF0462 (2) encyklopedia 1037 wszystko, co on przeżywa. Oznacza, że przez jakiś czas żyje się jego
Obraz2 2012 WSiPnet Na wykresie przedstawiono zależność przebytej przez samochód drogi od czasu jeg
104 Rzecz o ZMS - ani laurka, ani pamflet ruchu - co u schyłku wpisuję do jego pozytywnych stron - w
Aktywność fizyczna - jest to dowolna forma ruchu ciała lub jego części, spowodowana przez

więcej podobnych podstron