Lovas2

Problem odpowiedniego ukierunkowania i utrzymania uwagi dziecka należy do najtrudniejszych zadań postawionych przed nauczycielem dzieci niepełnosprawnych umysłowo. Jeśli nawet wzrok dziecka skierowany jest dokładnie na odpowiednie przedmioty, nie ma gwarancji, że je rzeczywiście „widzi”. „Widzenie” nie jest równoznaczne z „patrzeniem”. Proces nauczenia dziecka, by ze zrozumieniem koncentrowało się na zadaniu (by „widziało” czy też „słyszało”), jest powolny. Doświadczenie pozwala nam przypuszczać, że taką koncentrację wyrabia się przez „ćwiczenia rozróżnienia”. Innymi słowy, jeśli dziecko wybrało niewłaściwy przedmiot (przez co zostało pozbawione nagrody lub upomniane w inny sposób), zaraz potem jednak otrzymało nagrodę za wybór właściwego przedmiotu, jego zainteresowanie ćwiczeniem powinno powoli wzrastać. Dziecko będzie musiało zwrócić uwagę na właściwy przedmiot, aby otrzymać nagrodę, a nie upomnienie. Jeśli uda ci się nauczyć dziecko właściwej koncentracji, sama nauka zachowania nie będzie stanowić trudności.

Jeśli dziecko zareaguje nieprawidłowo, mimo że wcześniej wykazało «ię znajomością opanowywanej aktualnie partii materiału, należy wzmocnić głos i dać mu stanowczo do zrozumienia, że reaguje niewłaściwie. Jeśli dane zachowanie nie pociąga za sobą żadnych konsekwencji, dziecko — pomimo iż wie, co powinno robić — nie dba o poprawne wykonanie zadania, ponieważ nie widzi w nim sensu; równie dobrze może się po prostu z tobą bawić. Nie wahaj się więc okazać dziecku swojego niezadowolenia, jeśli reaguje nieprawidłowo z powodu własnego niedbalstwa. Jednocześnie w przypadku właściwej reakcji, szczególnie jeśli nastąpiła bez podpowiedzi z twej strony, powinieneś szczodrze wynagrodzić dziecko. Pamiętaj, że należy zachować jasno zarysowaną granicę pomiędzy pojęciami „dobrze” i „źle”.

Wydaje nam się, że dziecko nie powinno zajmować się jednym zadaniem dłużej niż 15 minut. Jeśli w czasie jednej sesji kilkakrotnie popełnia błędy, dopilnuj, aby sesja zakończyła się reakcją prawidłową. W razie potrzeby należy dziecku pomóc, tak aby ćwiczenie mogło zakończyć się poprawną reakcją. Jest w tym podwójny cel: dziecko zakończy sesję z poczuciem sukcesu, a jednocześnie nauczy się, że ćwiczenie nie będzie skończone, dopóki twoje oczekiwania nie zostaną w jakiś sposób zaspokojone.

I jeszcze jedna pomocna uwaga zanim zaczniesz pracę z dzieckiem. Podobnie jak w przypadku wszystkich pozostałych programów, upewnij się, że jego uwaga skupiona jest na tobie. Miej pewność, że patrzy na ciebie i słucha cię, jeszcze zanim rozpoczniesz próbę. Nie pozwól, aby w którejkolwiek próbie uwaga dziecka „odpłynęła". Jeśli dopuścisz do tego, jest bardzo prawdopodobne, że będzie niewłaściwie reagować i zarówno twój, jak i jego czas okaże się stracony.

Krok 1. Dopasowywanie prostych przedmiotów — pierwsza para

Wybierz pierwszą parę przedmiotów, których zamierzasz użyć w ćwiczeniu dopasowywania (będziemy odtąd używać na ich oznaczenie liter A i A'). Możesz posłużyć się dowolnymi przedmiotami, niech to jednak nie będą rzeczy

0    zbyt skomplikowanych cechach i kształtach. Możesz zacząć od pary /.nliy i, kubków. Postaw jeden kubek (przedmiot A) na stole, dokładnie przed dzieckiem, tak aby był przez nie dobrze widziany. Weź do ręki drugi, identyczny żółty kubek (przedmiot A') i potrzymaj przed dzieckiem upewniając, się, że nań patrzy. (Może będziesz musiał wskazać przedmiot palcem mówiąc jednocześnie Patrz tutaj). Wręcz dziecku kubek A' i wydaj polecenie Połóż przy takim samym. Dziecko powinno wziąć kubek A' i umieścić na stole, na kubku A lub obok.

Niektóre dzieci będą miały kłopot ze zorientowaniem się, w którym miejscu na stole powinny położyć przedmiot. Możesz ułatwić zadanie, umieszczając przedmiot A na kartce papieru o bokach 8 cm x 25 cm lub na blasze do pieczenia ciast i wynagradzać za umieszczenie przedmiotu A' na tej powierzchni. Kartka papieru (blacha do ciasta) pomoże dziecku sprecyzować właściwą odpowiedź; pomoże mu również skupić wzrok na miejscu, w którym ma umieścić przedmiot (szczególnie w sytuacji, gdy nauczyciel będzie zmieniał położenie kartki na stole w czasie różnych prób). Nie pozwól, by kładło przedmiot na stole w sposób bierny (nie patrząc).

Gdy dziecko prawidłowo umieści A' obok A, wyraźnie wzmocnij tę reakcję nagrodą. Jeśli czujesz, że potrzebuje więcej ćwiczeń, kontynuuj opisane ćwiczenie w 20 lub 30 próbach. Nie zapominaj jednak, że posługujesz się wciąż tym samym przedmiotem, dziecko może się więc znudzić. Jest prawdopodobne, że zanim zdążysz przejść do następnego kroku, uwaga dziecka się roproszy.

Ponieważ dopiero zaczynasz uczyć dziecko umiejętności dopasowywania, nie unikniesz problemów. Może się zdarzyć, że będzie mu trudno zrozumieć, czego od niego oczekujesz. W takim przypadku musisz „podpowiedzieć", co zrobić z A¹, wydając jednocześnie polecenie Połóż przy takim samym. Gdy nauczy się podnosić A\ możesz zredukować podpowiedz: pokieruj reakcją dziecka wskazując jedynie palcem część stołu w okolicy przedmiotu A, naprowadzając je w ten sposób, gdzie umieścić A'. Nagródź je, jeśli położy A' na stole. Prowadź ćwiczenia tak długo, aż nauczy się bez podpowiedzi umieszczać A‘ w odpowiednim miejscu na stole.

Krok 2. Dopasowywanie prostych przedmiotów — druga para

Wybierz drugi przedmiot B, którym posłużysz się w kolejnych próbach, a który powinien jak najbardziej różnić się od pierwszego obiektu. Nie wybieraj widelca, jeśli pierwszym przedmiotem była łyżka, zrezygnuj ze szklanki, jeśli uprzednio ćwiczyłeś z kubkiem. Jeżeli pierwszym przedmiotem (A) był kubek, wybierz jako drugi (B) łyżkę lub skarpetkę. Połóż A i B (kubek

1    łyżkę) na stole przed dzieckiem, w równej odległości od niego. Następnie podaj mu B' (łyżkę identyczną ze znajdującą się na stole) i wydaj polecenie Połóż przy takiej samej.

Jeśli dziecko umieści przedmiot nieprawidłowo (położy fi¹ przy A), nie pozwól mu poprawić się (tzn. przejść od reakcji nieprawidłowej do poprawnej).

Nauczanie dzieci... 97

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Lovas1 V 1 V U.j j Rozdział 9.DOPASOWYWANIE BODŹCÓW WZROKOWYCH Rozpoznawanie podobieństw i różnic m
Lovas3 Powiedz tylko Nie!, weź B i rozpocznij próbę od nowa, udzielając w razie konieczności pomoc
Lovas4 kowy sposób pozycję przedmiotów A i B na stole, tzn. ustawiaj A czasami po prawej, czasami p
Lovas5 używać ich jednocześnie. Dopiero gdy dziecko osiągnie pewną wprawę w dopasowywaniu, można pr
Lovas6 obrazy lub przedmioty, a także ponieważ twoje dziecko jeszcze przed rozpoczęciem zadania ma
41838 Lovas
0 Krok 3. Określanie przedmiotów. Następnym poleceniem (gdy dziecko opanuje już Podaj ks

więcej podobnych podstron