29924 Lovas 7
Rozdział 10.
WYKONYWANIE POLECEŃ SŁOWNYCH
Przedstawiony poniżej program ma na celu nauczenie dziecka rozumienia, przynajmniej częściowo, wypowiadanego do tnego sTówa. Ścisłej"Ynowiąc, program ten nauczy poprawnej reakcji na proste polecenia, jak Wstań, Przytul' mnie czy Podnieś ręce. Znany jest pod nazwą tremngu Języka recepcyjnego (biernego)”, gdyż dziecko jest uczone „odbierać” słowną instrukcję i w odpowiedzi na nią prawidłowo reagować.
_ Rozpoczęcie nMkLwczesnegp Języka_recepcyjnego (biernego) powinno nastąpić, gdy zostaną opanowane reakcje naśladowcze omawiane w rozdzia-le 7. Przypomnij myjże dziecko poczyniło Już pierwsze kroki ^ńaucelnowy biernej, reagując na takie polecenia, jak Usiądź, Ręce spokojnie, Spójrz na mnie. Wprowadzenie programu w życie nie powinno sprawić trudności. Będzie on pomocny zarówno dla ciebie, jak i twojego ucznia; sprawi, że będzie można łatwiej pokierować dzieckiem. Szczególnie można to docenić, gdy zaczynasz uczyć dziecko stwierdzeń typu Poczekaj, zrobimy to później lub Nie dotykaj pieca, sparzysz się.
Niektórzy rodzice i nauczyciele powiedzą zapewne: „Skoro dziecko zna już i rozumie wczesne polecenia, mogę pominąć ten etap i przejść do bardziej złożonych zadań”. Może kierować nimi spostrzeżenie, że dziecko czasami wykonuje polecenie, czasami mówi zdumiewające rzeczy, czy też czasami wygląda tak, jakby wiedziało, o czym się mówi. To dobrze: zachowanie takie wskazuje na potencjalne możliwości dziecka. Nie stanowi jednak wielkiej pomocy fakt, że jego reakcje w tak znacznym stopniu nie są możliwe do przewidzenia. Radzimy zatem rozpocząć naukę od rzeczy podstawowych, ucząc ich dokładnie i w taki sposób, by zapewnić sobie nad nim kontrolę. Oznacza to, że sam będziesz kontrolować te wczesne zachowania, by dziecko wykonywało twoje polecenia, w chwili gdy o to poprosisz. Uzyskanie pełnej i niezawodnej kontroli we wczesnych fazach programu stanowi solidną podstawę dla późniejszych etapów nauki. Zapewne nie oczekujesz od dziecka napadów złości czy autostymulacji, spodziewasz się raczej, że będzie spokojnie siedziało na krześle z rękami opuszczonymi wzdłuż ciała, będzie utrzymywało dobry kontakt wzrokowy i niezawodnie (przewidywalnie) reagowało na proste polecenia (Wstań, Usiądź, Podnieś ręce). Jeśli nie potrafisz utrzymać kontroli nad dzieckiem teraz, prawdopodobnie nie uda ci się to i w późniejszym okresie, bowiem programy nauki staną się wkrótce trudniejsze. Możemy zapewnić, że z przyjemnością i zdziwieniem obserwować będziesz, jak bardzo odprężone i zadowolone wyda ci się dziecko, które ma świadomość, że „ty rządzisz”, wie, czego się od niego oczekuje i rozumie, że niedorzeczne i szalone zachowanie nie zostanie puszczone płazem. Bądź cierpliwy, nie wybiegaj do przodu; należy najpierw zbudować fundament. Jest to równie nieodzowne tutaj, jak w każdym życiowym przedsięwzięciu. Dziecko nie będzie w stanie wykonywać skomplikowanych zadań, jeżeli wcześniej nie opanuje podstaw.
WCZESNY JĘZYK RECEPCYJNY (BIERNY)
Podczas wszystkich opisanych zajęć powinieneś siedzieć naprzeciwko dziecka, w odległości nieco ponad pół metra.
„Podnieś ręce"
Krok 1. Bodziec. Rozpocznij naukę od przedstawienia polecenia Podnieś ręce.
Wymów je głośno, powoli i wyraźnie. Upewnij się, że dziecko nie poddaje się autostymulącji, siedzi prosto na krześle i patrzy na ciebie. UnTkaj"poTecen w skomplikowanej formie, np. Janku, posłuchaj mnie, chciałbym teraz, żebyś podniósł ręce. Wypowiedź tego typu zawiera zbyt wiele niepotrzebnych słów (niesie ze sobą za dużo „hałasu”), które uniemożliwiają dziecku Wyróżnienie zasadniczej części twojej instrukcji, mianowicie polecenia Podnieś ręce. Upewnij się, że zachowujesz wyraźną przerwę (3—5 sekund) pomiędzy wydawanymi poleceniami. Jeżeli dziecko reaguje prawidłowo, zgodnie z ustaloną normą (tzn. prawidłowo odpowiada w 9 na 10 lub 18 na 20 prób), przystąp do ćwiczenia kolejnego zachowania. W przeciwnym razie przejdź do Kroku 2. i 3.
Krok 2. Zachęta wzrokowa. Dziecko nauczyło się już naśladować czynność podnoszenia rąk, powinieneś więc podnieść swoje ręce natychmiast po wypowiedzeniu polecenia, nakłaniając tym samym dziecko do podobnego zachowania. Jeżeli nie podejmuje czynności, powróć do programu „imitacji” lub fizycznie nakłoń je do poprawnej reakcji. Zachęć je, by „wyolbrzymiło” reakcję; spraw, aby trzymało ręce W górze przez 2 lub 3 sekundy zanim zostanie nagrodzone Dzięki temu powinno się zorientować, za co dostaje nagrodę.
Krok 3. Redukcja podpowiedzi wzrokowej. Stopniowo i systematycznie redu-kuj podpowiedz, wykonując coraz m rn ejśze ruchypo^i^p owTć^ polecenia. Jeśli np. dziecko zareaguje prawidłowo w 5 kolejnych próbach, zacznij podnosić ręce w taki sposób, by dłonie znalazły się nic
107
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Lovas 1 V 1 V U.j j Rozdział 9.DOPASOWYWANIE BODŹCÓW WZROKOWYCH Rozpoznawanie podobieństw i różnic m
Lovas 3 Powiedz tylko Nie!, weź B i rozpocznij próbę od nowa, udzielając w razie konieczności pomoc
Lovas 4 kowy sposób pozycję przedmiotów A i B na stole, tzn. ustawiaj A czasami po prawej, czasami p
Lovas 5 używać ich jednocześnie. Dopiero gdy dziecko osiągnie pewną wprawę w dopasowywaniu, można pr
Lovas 6 obrazy lub przedmioty, a także ponieważ twoje dziecko jeszcze przed rozpoczęciem zadania ma
41838 Lovas0 Krok 3. Określanie przedmiotów. Następnym poleceniem (gdy dziecko opanuje już Podaj ks
więcej podobnych podstron