Lovas 8
wyżej niż na wysokości głowy. Dziecko, aby otrzymać nagrodę, musi nadał unosić wyprostowane ręce wysoko do góry. Z każdą kolejną próbą redukuj podpowiedz, to znaczy podnoś ręce tak, aby dłonie znajdowały się na wysokości ramion, później piersi, talii, aż do całkowitego wyeliminowania podpowiedzi wzrokowej.
Warto sprawdzić, czy dziecko jest w stanie zareagować na polecenie bez niecżności przeprowadzenia całego procesu „stopniowej redukcji podpówie-i”. Można to ustalić, wstrzymując podpowiedź na okres 1 czy 2 prób. Są to c zwane próby sondujące. Celem sondy jest ustalenie, czy dziecko opanowało i prawidłową reakcję. Niektóre dzieci Uczą się bardzo szybko, dzięki czemu ożna pominąć część lub całość procesu redukcji podpowiedzi. Jeżeli jednak s wykonuje polecenia, powróć do podpowiedzi wzrokowej, a następnie opniowo ją zmniejszaj. Za każdym razem dziecko powinno wtedy, kiedy ńesz, podnosić ręce. Jeżeli pozwolisz, by w czasie tej wstępnej nauki odnosiło ręce w dowolnej chwili, zależnie od własnej chęci, prawdopodobnie te nauczy się ciebie słuchać. Dlatego też, jeśli podnosi ręce w niewłaściwym lomencie, głośno powiedz Nie! i powstrzymaj tę czynność.
Gdy dziecko reaguje podniesieniem rąk zgodnie z przyjętymi wymagania-ti, rozpocznij naukę kolejnego zachowania.
.Dotknij nosa"
(rok 1. Bodziec. Wydaj polecenie Dotknij nosa. Jest to w tym miejscu właściwy bodziec, ponieważ brzmi i wygląda inaczej niż Podnieś ręce. Na tym etapie nauki powinieneś unikać podobnych bodźców; zbyt duże podobieństwo utrudni zadanie, a przecież chcesz, żeby twoje dziecko osiągało sukcesy. Polecenie Ręce w bok, zbyt zbliżone do rozkazu Podnieś ręce, może na tym etapie nauki zdezorientować dziecko. Z upływem czasu polecenia muszą się stać podobne do siebie, by wykształcić umiejętność spostrzegania szczegółów; jest to jednak na początku zbyt trudne zadanie. Jeżeli reakcja dziecka na polecenie Dotknij nosa spełnia wymagania, zacznij uczyć następnego zachowania. Jeśli nie, przejdź do Kroku 2. i 3.
Krok 2. Podpowiedź wzrokowa. Ponieważ dziecko nauczyło się już naśladować tę czynność, podpowiedz mu prawidłową reakcję dotykając swojego nosa zaraz po wypowiedzeniu polecenia tak, aby dziecko powtórzyło twój ruch. jeśli nie naśladuje twojego zachowania, fjzycznjguna-prowadź je na prawtdłową^feakćję. Dziecko trzeba nagrodzić, gdy naśladując twój ruch dotknie swojego nosa. Dopilnuj, by trzymało palec (palce) na nosie przez 2—3 sekundy, zanim otrzyma nagrodę. Krok. 3. Redukcja podpowiedzi wzrokowej. Z chwilą gdy dziecko bez trudu powtarza za tobą czynność, zacznij stopniowo i systematycznie redukować podpowiedź. Na przykład gdy w 5 kolejnych próbach
prawidłowo wykona czynność, unieś rękę w kierunku twarzy, ale zatrzymaj palec w odległości około 2 cm, potem 5 cm, a następnie 8 cm od nosa. Później stopniowo unoś rękę z wyprostowanym palcem jedynie na wysokość brody, piersi, aż całkowicie wyeliminujesz podpowiedź wzrokową. Za każdym razem dziecko musi umieścić palec (palce) dokładnie na nosie i utrzymać tę pozycję przez 2—3 sekundy zanim otrzyma nagrodę. Gdy dziecko reaguje na polecenie zgodnie z ustalonymi wymaganiami, przejdź do podawania poleceń w przypadkowej kolejności.
Przypadkowa kolejność poleceń
Jeżeli zakończyłeś przed chwilą naukę reakcji na polecenie Dotknij nosa i powiesz Podnieś ręce, dziecko prawdopodobnie zareaguje dotknięciem nosa. W rzeczywistości nie rozumie ono jeszcze znaczenia tych poleceń; odbiera to, co mówisz, jako ..hałas”iLjrwpim zadaniem teraz jest nauczenie go, że te dwie instrukcje różnią się; będziesz uczył dziecko rozróżniać je. Przypadkowe.^.
Krok 1. Wypowiedz ponownie pierwsze polecenie (Podnieś ręce). Jeśli dziecko nie reaguje lub reaguje nieprawidłowo, powiedz głośno Nie!: powtórz polecenie i podpowiedz prawidłową reakcję. Pierwsza podpowiedź powinna być najsłabszą z reakcji użytych we wcześniejszym ćwiczeniu. Jeśli dziecko nadal nie wykonuje zadania, w kolejnej próbie należy zastosować silniejszą podpowiedź. Z każdą następną próbą trzeba stopniowo zwiększać podpowiedź, aż do chwili, kiedy dziecko zacznie prawidłowo reagować. Od tego momentu można zacząć redukować podpowiedź, podobnie jak w ćwiczeniu wstępnym. Naukę należy kontynuować, aż dziecko w 5 kolejnych próbach zareaguje poprawnie, nie korzystając z podpowiedzi. (Należy się upewnić, czy brak prawidłowej reakcji nie jest spowodowany niemożnością skupienia uwagi na zadaniu i sprawdzić, jak dziecko radziło sobie w przeszłości. Trzeba tu być szczególnie ostrożnym, ponieważ niepowodzenia mogą doprowadzić do frustracji: ponownie mogą wystąpić niektóre zachowania agresywne lub dziecko powróci do autostymulacji. Nie pozwól mu zachowywać się w w ten sposób.)
Krok 2. Wypowiedz drugie polecenie (Dotknij nosa). Podpowiedz dziecku prawidłową reakcję. Jeśli w trzech kolejnych próbach reaguje poprawnie bez podpowiedzi, podaj ponownie wcześniejsze polecenie (Podnieś ręce). Podpowiedz gestem. Po dwóch udanych próbach wróć do drugiego polecenia i postępuj jak wyżej,Gdy dziecko opanuje oba polecenia i będzie reagowało prawidłowo już przy pierwszej próbie, przejdź do Kroku 3.
109
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Lovas 1 V 1 V U.j j Rozdział 9.DOPASOWYWANIE BODŹCÓW WZROKOWYCH Rozpoznawanie podobieństw i różnic m
Lovas 3 Powiedz tylko Nie!, weź B i rozpocznij próbę od nowa, udzielając w razie konieczności pomoc
Lovas 4 kowy sposób pozycję przedmiotów A i B na stole, tzn. ustawiaj A czasami po prawej, czasami p
Lovas 5 używać ich jednocześnie. Dopiero gdy dziecko osiągnie pewną wprawę w dopasowywaniu, można pr
Lovas 6 obrazy lub przedmioty, a także ponieważ twoje dziecko jeszcze przed rozpoczęciem zadania ma
41838 Lovas0 Krok 3. Określanie przedmiotów. Następnym poleceniem (gdy dziecko opanuje już Podaj ks
więcej podobnych podstron