Obraz
4 (105)

- i? -

ność. Ostrza są prawozssojne ze względu na konieczność usuwania wió-rów z rozwiarcanego otworu.    -

Bardzo małe opory skrawania przy rozv?iercaniu wykańczającym umożliwiają stosowani© obok obróbki maszynowej również rozwiercania wykańczającego ręcznego. Rozwiertak ręczny (rys.iSa) posiada długą część roboczą A_a walcową część chwytową 8_t oraz krótką część łączącą C. Część robocza A posiada stożek wprowadzający , ułatwiający

X

Rys.18. Rozwiertaki wyfcańczaki: a-ręczny, b-maszynowy trzpieniowy , c-®aszynowy nasadzany. Elementy konstrukcyjne rozwiertaka: A-część robocza. B-część chwytowa. C-część łącząca.

wprowadzenie narzędzia do otworu, stożkową część skrawającą A_2> część wykańczającą i stożek wyjściowy A^ (rys.lSa).

Rczwiertak wykańczak maszynowy trzpieniowy (rys.18b) posiada krótką część roboczą A, stożkową (lub walcową) część chwytową B i długą część łączącą C ułatwiającą obróbkę głębokich otworów.

Rozwiertaki nasadzane (rys.I8c) stosowane są do średnic 30-75 mm i różnią się od rozwiertaków trzpieniowych tym, że składają się tylko z części roboczej A i krótkiej części łączącej C. Część robocza roz-wiertaków maszynowych (rys. 19b) nie posiada stożka wprowadzającego A., a stożkowa część skrawająca jest berdzo krótka. W części łączącej znajduje się poprzeczny rowek zsbierafcowy.

Rozwiertaki wykańczefei posiadają zawsze parzystą liczbę ostrzy (najczęściej 6 £ 18)w celu ułatwienie pomiaru narzędzia.