12487 Obraz6 (25)
28 LOSY PASIERBÓW
bramę bez przepustek, a my ich jeszcze nie mamy. Jeśli macie czas, to pogadajcie z nami tutaj chwilę. Powiedzcie nam, jak tu naprawdę sytuacja się przedstawia pod względem pracy. Nas tu w hotelu niedawno tak jeden ziomek nastraszył, że uszy powiędły.
— Bardzo dobrze to tu nie Jest, chłopcy. Bezrabotnica wielka, a was tu tyle na raz przyjeżdża. Ale tak już było nie raz, więc i to minie. Trzeba być cierpliwym. Kto jest zdrów i ma głowę na karku, to prędzej czy później wciś-nie się na stałą pracę i będzie żył po ludzku. Tu ludzie pracujące lepiej żyją jak u nas. Tu może człowiek zjeść co mu się tylko podoba, ma za co wypić i ubrać się. Najgorzej z początku, gdy człowiek jeszcze ni języka tutejszego nie zna, ni ludzi, ni ichnej kostumbry.
— A dziadżko nie mógłby nam coś doradzić?
— zaczął Kozyr. — O siebie nie dbam, bom kawaler i grosz mam przy sobie. Ale ot jego mi szkoda. Człowiek ma tu żonkę i rebiatiszki małe. Jeśli możecie, zróbcie coś, aby nie chodził długo bez pracy. Bądźcie dobrzy!
— Dobrze, doradzę. Znacie może rzemiosło Jakieś?
— Ja klełbaśnik z zawodu — pochwalił się Kozyr.
— A ja cieśla: umiem chaty z brewien stawiać i kosze z wikliny umiem wyplatać fajne
— oznajmił drugi.
— To mało ważne. Tu rolę grają tylko stolarze meblowi, kowale, murarze, elektryczyści, szoferzy.
— Wszystko to, czego my nie umiemy.
— Wtedy musicie szukać roboty czarnej.
— Aby tylko była! — podchwycił Zygmunt.
— Ziemię kopać, nawóz wozić...
— Wiecie co, chłopcy? Zdaje się w szczęśliwą chwilę spotkaliśmy się. Dziś właśnie mówił mi
Jeden z przyjaciół, że jutro, lub pojutrze mają przyjąć do jego fabryki 40 ludzi.
Kozyr trącił Zygmunta łokciem.
Jest to ogromna skotobojnia — ciągnął 1’oleszuk — gdzie mięso maszyną zamrażają i do Jawropy wywożą. Praca nie potrzebuje specjalnej umiejętności, a płacą dobrze. Dam wam jej adres i sypcie jutro rano. A nuż poszczęści się. A jak nie — poszukamy coś innego. Jutro wieczorem przyjdę do was znowu! Dobrze?
Tak, tak, przyjdźcie drogi, przyjdźcie — ucieszył się Zygmunt. — My was wynagrodzim. żonka moja ma borowiczki białe. To wam przypomni kraj.
- A ja mam flaszkę czystej polskiej, takiej, co ani trojka ruska nie dokaże.
O tern potem. Pierwiej muszę zarobić na
to.
Kazał zanotować nazwę przedsiębiorstwa, dzielnicę miasta, numer tramwaju, którym się dojeżdża, kilka niezbędnych wyrazów po hiszpańsku i zaczął się żegnać. Przyjaciele dziękując za zapowiedzianą pomoc, odprowadzili dobrodzieja do bramy.
— A widzisz. Ty bracie z Kozyrem nie zginiesz — chełpił się mały wracając do hotelu.
— Jeśli słowa dotrzyma, dobrze będzie.
— Czemuż nie dotrzyma? Człowiek zdaje się rzetelny. A do tego podmażem go jeszcze. Tylko ty nie strać adresu i — sza, ani słowem nikomu. Rozumiesz?
— Gawaruszce warto powiedzieć, swój człowiek.
— Lepiej i jemu nie mówić do czasu, bo raz dwa się rozniesie po całym hotelu i ci wszyscy „mamine loli” i „rizuny” i cała ta swo-łacz, co jedzie za fałszywymi paszportami, gotowa polecieć i skorzystać z naszego starania. Pierwej sami się ulokujemy. Rozumiesz?
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Obraz6 (25) 28 LOSY PASIERBÓW bramę bez przepustek, a my ich jeszcze nie mamy. Jeśli macie czas, to
Obraz1 (25) 38 LOSY PASIERBÓW zaczął się usprawiedliwiać Suszycki. — Jaż na śmiech. —
Obraz4 (21) 44 LOSY PASIERBÓW się tu pchacie, jak szarańcza jaka bez końca i miary, ha?! —. Bo w Po
Obraz0 (32) 16 LOSY PASIERBÓW ciem o burtę łodzi zapatrzył w pasemko lądu. Miał wrażenie, że dostrz
Obraz2 (31) 20 LOSY PASIERBÓW — żeby w naszej okolicy któryś z kawalerów to zaśpi
Obraz5 (22) 26 LOSY PASIERBÓW — Co to takiego? — A to ty nie wi
10070 Obraz2 (21) 40 LOSY PASIERBÓW dzi o jego spóźnieniu się i żal mu się zrobiło, że sprawi jej r
więcej podobnych podstron