205
205
K MDI
0 008 0.016 0.031 0.063 0.125 0.250
S/S,
Rys. 12.7. Zależność stałej K od wymiarów pomieszczenia badawczego, dla współczynnika pochłaniania dźwięku 03 = 0,15
Dopuszcza się odczytanie stałej K z wykresu, przy czym konieczna jest dodatkowo znajomość wartości współczynnika pochłaniania dźwięku as, zależna od rodzaju pomieszczenia pomiarowego. W przypadku hali laboratoryjnej wartość współczynnika as przyjęto równą 0,15.
Jeżeli różnice pomiędzy wynikami pomiaru poziomu dźwięku w sąsiednich punktach pomiarowych są mniejsze od 5 dB, to średni poziom dźwięku oblicza się ze wzoru:
Lm = — Z L, - K, (12.13)
n 1=1
gdzie: L, - poziom dźwięku A lub poziom ciśnienia akustycznego w i-tym punkcie pomiarowym,
n - liczba punktów pomiarowych,
K - stała.
Jeżeli natomiast różnice te są większe od 5 dB, to należy zastosować wzór:
Lm = 101g
1 » ^ -I1010 n i=i
-K,
(12.14)
W celu obliczenia poziomu mocy akustycznej w pasmach częstotliwości lub skorygowanego poziomu mocy akustycznej A, wykorzystuje się wzór:
Lp = L + 10 lg“, 02.15)
gdzie: Lp - średni poziom mocy akustycznej lub skorygowany poziom mocy aku
stycznej A,
Lm - średni poziom ciśnienia akustycznego lub średni poziom dźwięku A,
S - pole powierzchni pomiarowej, (S„ = 1 mj.
Na podstawie tak wyznaczonych danych jest możliwe zbudowanie widma akustycznego obiektu. W układzie w-spółrzędnych prostokątnych, dla częstotliwości środkowych pasm nanosi się średnie wartości poziomu dźwięku, a następnie łączy' się otrzymane punkty linią prostą. Przykładowe widmo akustyczne przedstawiono na rys. 12.8.