63564 pdl
3

Balthim. drugi generalny adiutant cesarza,

Pursan. trzeci generalny adiutant cesarza,

Abiger, czwarty generalny adiutant cesarza.

Lurey, generalny geniusz,

Valefar, generał konnicy,

Foran, generał konnicy,

Ayperos, generał inżynierii,

Nuberus, generał inżynierii,

Glastaboras. kanclerz orderowy...

W tworzonym obrazie demonologii diabelskiej wskazać należy na dwie kwestie, które uzyskały następnie rozwinięcie w ludowych wierzeniach demonicznych. Pierwszą z nich była koncepcja hierarchizacji bytów diabelskich, drugą zaś ich indywidualizacja.

Analogiczne zjawiska wystąpiły również w tych krajach słowiańskich, które podlegały wpływom katolickim i protestanckim (zwłaszcza Polska i Czechy). Począwszy od połowy XVI w. przenikały do tych krajów zachodnioeuropejskie wierzenia o diabłach i czarownicach. Szczególną rolę w ich upowszechnianiu spełniała rodzima i przekładowa popularna literatura konfesyjna. W Polsce ukazują się wówczas takie pozycje, jak „Postępek prawa czartowskiego przeciw narodowi ludzkiemu" (Brześć 1570), Stanisława z Gór Poklateckiego „Pogrom, czarnoksięskie błędy, latawców zdrady i alchemickie fałsze" (Kraków 1595), „Młot na czarownice" w przekładzie S. Ząmbkowica (Kraków 1614), „Sejm piekielny" (1622), „Czarownica powołana abo krótka nauka i przestroga z strony czarownic" (Poznań 1639) itd. Ponadto dana problematyka podejmowana była także w wielu innyeh pracach, jak np.: J. Haura „Skład abo skarbiec znakomitych sekretów ekonomiej ziemiańskiej" (1689) czy pierwsza polska encyklopedia pióra B. Chmielowskiego — „Nowe Ateny albo Akademia wszelkiej sciencjej pełna, na różne tytuły jak na classes podzielona: mądrym dla memoriału, idiotom dla nauki, politykom dla praktyki, melancholikom dla rozrywki erygowana" (1746). W encyklopedii tej kwestiom czartologicznym poświęcony został obszerny rozdział pod znamiennym tytułem: „Jadów y czartowskich zdrad matka Thessalia, puszka Pandory pod pokrywką dobroci nieszczęść, chorób i śmierci pełna albo o czarcie, opętanych, czarnoksięstwie, czarach y upiorach scienda". Rozwinięciem tego rodzaju literatury w XVIII w. stały się liczne drobne utwory (najczęściej anonimowe) odpustowo-jarmarczne poświęcone propagandzie miejsc cudami słynących (sanktuariów kultowych). Utwory te zawierały także bogate informacje o działalności sił szatańskich, opętaniach, wróżbach i czarach.

Propagandzie wiary w złe moce piekielne służyła także sztuka sakralna, jak również widowiska o treści religijnej (szopki, jasełka) organizowane najczęściej z inicjatywy duchowieństwa. Wizja diabła, przedstawiana na mat6

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pdl3 W Sieradzkiem ten duch leśny, zwany «borowym», wprpwadza ludzi w błąd, a jest on małego wzrost
54697 pdl3 ceniem przyroku, albo b) słowami zaklęcia i c) uczynkiem w napoju i jadle. albo d) przez
55799 pdl3 stosunkiem do zjawiska wiru powietrznego. Fakt ten bardzo wyraźnie uwidoczniony został w
69078 Nauka rysowania 3 NARYSUJ DRUGI OWAL przecinający się Z PIERWSZYM POD NIMI ZRÓB LINIE ŁĄCZĄC
71468 pdl3 głodniejszy, wyssał ze wszystkich, pod jednym dachem żywych, krew, nie zostawiwszy tylko
i*iemii-:uk pautie. — 211 (; II AM MA Ul H 3° Une verite generale, une affirmation positive, in
31600 pdl3 Płanetnicy „W dzień Święta Wielkiejnocy poszedł chłop do lasu i narwał gałązek liszkowyc
31457 pdl3 Z całą tą sferą wierzeń i praktyk magicznych ścisie powiązany jest określony krąg wyobra
79224 pdl3 Demony szkodzące położnicom i porywające niemowlęta Przegląd wyobrażeń demonologii negat
pdl3 Z całą tą sferą wierzeń i praktyk magicznych ścisie powiązany jest określony krąg wyobrażeń
pdl3 stosunkiem do zjawiska wiru powietrznego. Fakt ten bardzo wyraźnie uwidoczniony został w samyc

więcej podobnych podstron