60160 skanowanie0013 (63)

Model ten jest charakterystyczny dla klasycznych partii komitetowych, które jako całość albo nie posiadały swojego programu wyborczego, albo ograniczały się do kilku najogólniejszych haseł ( procedura ta odpowiada tym partiom, które są słabo zorganizowane i o małej dyscyplinie partyjnej ).

2. poszczególni kandydaci mają tylko objaśniać i propagować program, nie maja prawa zaś zmieniać go „na własną rękę” ( jest to sytuacja charakterystyczna dla partii dojrzałych organizacyjnie i ideologicznie) Op * HYV^ckXjjQnt£ .

Do form oddziaływania propagandowego zmierzającego do propagowania swoich kandydatów zaliczymy programy w wydaniu broszurowym programy w formie druków ulotowych reklamówki radiowe i telewizyjne prasa, afisze, plakaty y _t

mityngi *vOQlxCi£,

Strategie wyborcze partii:

1. taktyka partyjności

2. taktyka silnego kontrastu ( w ramach tej strategii na^Steff Tfrfeirtlh wysuwa swoich najbardziej znanych i popularnych polityków, lub kandydatów podkreślających swoje wysokie kwalifikacje, szczególnie na tle innych ).

3. Taktyka różnicy ideologicznej ( jest ona podobna do powyższej, tylko eksponuje różnice ideologiczne co w konsekwencji sprzyja polaryzacji ideologicznej, zwłaszcza przy bipolarnym rozkładzie preferencji elektoratu)

4. wybory 1 zagadnienia

5. stworzenie pozytywnego wrażenia o kandydatach własnej partii

6. stworzenie negatywnego wrażenia o kandydatach partii przeciwnej

7. strategia budowy koalicji (jest uważana za skuteczną jedynie przy znacznej sfragmentaryzowanej scenie polit., gdzie polaryzacja wśród partii prawicy lub lewicy przyczynia się zwykle do rozbicia głosów elektoratu o podobnych preferencjach )

8. strategia budowy organizacji ( wiąże się ze skupieniem wokół partii licznych organizacji afiliowanych)

• fun. rządzenia

Ip ” gp/G

Ip-

gp-

G-

Iop = p/P

Iop -p-1

P-l

łom = m/M

łom^-

Jest ona realizowana przez partię w dwojaki sposób : poprzez samodzielne lub w koalicji objęcie kierownictwa państwa, albo poprzez kontrolę rządów w roli opozycji polit. Empirycznym miernikiem fun. rządzenia jest ustalenie zakresu partycypacji poszczególnych ugrupowań w rządach, oraz określenie zakresu odpowiedzialności polit. mierzonego procentem czasu w jakim dana partia obsadzała stanowisko premiera, oraz liczbą kierowanych przez siebie resortów.

Ip - indeks partycypacji

liczba gabinetów w których uczestniczy dana partia G — suma gabinetów w badanym okresie

indeks odpowiedzialności polit. dla stanowiska premiera liczba miesięcy w których dana partia obsadza stanowisko premiera liczba gabinetów w danym okresie łom — indeks liczby kierowanych ministerstw m - liczba ministerstw obsadzonych przez daną partię w badanym czasie M - ogólna liczba ministerstw w badanym okresie

Obsadzanie niższych stanowisk przez partię rządzącą umożliwia realizację linii polit. w państwie. Wiąże się to z modelem upolitycznienia aparatu państwowego, któremu przeciwstawia się często modela apolityczności w biurokracji państwowej. Partie opozycyjne zaś poza przygotowywaniem się do następnych wyborów podejmują próby włączenia się do współrządzenia państwem. Wywieranie wpływu na bieżącą politykę państwa określamy terminem krytyki korygującej.

Instytucjonalizacja partii polit.

Sposoby tworzenia partii polit. :

1. koncesyjny

Polega on na tym, że odpowiedni organ państwowy udziela koncesji na działanie partii polit., jednakże pod warunkiem spełnienia wymogów przewidzianych w ustawie. Udzielenie koncesji jest z reguły uwarunkowane samodzielną decyzją organu koncesyjnego, zaś na odpowiedź odmowną nie przysługuje zażalenie do organu wyższego szczebla. Jest to system uważany za niezgodny z ideami państwa demokratycznego i dopuszczalny jest tylko w sytuacjach wyjątkowych.

2. Administracyjny

Występuje w sytuacji, gdy odpowiednie organy administracji państwowej sprawują nadzór nad działalnością partii polit. na zasadach podobnych jak w przypadku stowarzyszeń. Działalność partii polit. jest w takim przypadku ściśle reglamentowana, zaś wszelkie oznaki zbytniej niezależności są szybko likwidowane.

3. rejestracyjny

Polega na uznaniu wszelkiej swobody tworzenia i działania partii polit., które.po złożeniu wniosku i spełnieniu wszelkich warunków formalno-pr. zostają zarejestrowane, przez co uzyskują osobowość pr. Odmowa rejestracji może nastąpić wyłącznie z powodów określonych prawem i można ją zaskarżyć.

U. eu£óem

con^Yolt