13777 skanowanie0048

174 Harold Pinter

McCANN 1 co się z nią stało?

GOLDBERG

Nic. Absolutnie nic. Trochę sobie śpiewała.

McCANN

Śpiewała?

GOLDBERG (do Petera)

No, chyba. Wie pan, dziewczęta sobie śpiewają.

McCANN

Ico?

GOLDBERG

I nic. Śpiewałem razem z nią. Pośpiewaliśmy trochę, kilka starych ballad, a potem lulu.

PETER (wstaje)

No, tymczasem pójdę zobaczyć, co tam w ogródku.

GOLDBERG Jak to — tymczasem?

PETER

Póki tu czekamy.

GOLDBERG Czekamy? Na co?

Peter idzie do tylnych drzwi.

Nie wraca pan na plażę?

PETER

Na razie jeszcze nie. Niech mnie pan zawoła, kiedy Stanley zejdzie, dobrze?

GOLDBERG (troskliwie)

Będzie pełno ludzi na plaży. Taki piękny dzień. Co z leżakami? Wszystkie wystawione?

PETER

Tak.

GOLDBERG

No, a z biletami? Kto będzie inkasował?

PETER

Wszystko będzie w porządku, panie Goldberg. Niech się pan o nic nie martwi.

Peter wychodzi. Goldberg wstaje, podchodzi do okna, patrzy za nim. McCann siada przy stole po lewej, bierze gazetę, rozdziera ją na równe skrawki.

GOLDBERG Wszystko gotowe?

McCANN

Pewnie.

Goldberg ciężkim krokiem podchodzi do stołu, siada w fotelu, patrzy, jak McCann rozdziera gazetę na skrawki.

GOLDBERG

Przestań!

McCANN

Co?

GOLDBERG

Po co to robisz cały dzień? To dziecinne, bez sensu. Kompletnie bez sensu.

McCANN Co z tobą dzisiaj?

GOLDBERG

Pytania, pytania. Przestań zadawać mi tyle pytań. Co ty sobie myślisz?

McCann obserwuje go. Potem układa gazetę z powrotem, nie wyjmując z niej skrawków.

McCANN

No?

Pauza. Goldberg rozpiera się w fotelu, przymyka oczy.

No?

GOLDBERG (zmęczony)

Co — no?

McCANN Co jest?

GOLDBERG Tak, co jest?

McCANN

Czekamy? Czy idziemy po niego?

GOLDBERG (powoli)

Chciałbyś pójść po niego?

McCANN

Chciałbym z tym skończyć.

GOLDBERG To się rozumie.