| Odleżyny
► pozwalają zahamować krwawienia wiośniczko we żylne oraz krwawienie tętnicze o małym nasileniu, w przypadku gdy nie można użyć innych konwencjonalnych metod;
► nie mogą być stosowane w połączeniu z innymi związkami o działaniu hemostatycznym (dodanie trombiny nie zwiększa efektu hemostatycznego, a aktywność danego opatrunku znacznie słabnie na skutek niskiego pH);
► wykazują także działanie bakteriostatyczne.
Opatrunki zawierające węgiel aktywowany Budowa i właściwości
► zawierają węgiel aktywowany;
► pochłaniają nieprzyjemny zapach.
Zmianę ich uzależnia się od stopnia przywierania do powierzchni rany, średnio co 12-24 h.
Opatrunki złożone. Są to opatrunki wykorzystujące metody działania poszczególnych wyżej opisanych grup opatrunków. Producenci zaczęli łączyć niektóre składniki, aby uzyskać działanie skojarzone w jednym opatrunku. W efekcie powstało wiele opatrunków złożonych. Obecnie obserwuje się często łączenie opatrunków antyseptycznych zawierających srebro z opatrunkiem typu hydrofi-ber czy też zawierającym węgiel aktywowany itd.
Środki enzymatyczne Właściwości
V powodują rozpuszczenie martwicy w ranie;
► nie oddziałują na prawidłowy nabłonek, tkankę tłuszczową ani mięśnie.
Stosuje się je raz dziennie, nakładając na ranę cienką warstwę preparatu (1-2 mm). -
Stosowanie opatrunków specjalistycznych wymaga od leczącego dużego doświadczenia, a także ciągłej weryfikacji odleżyny. Zmiany poszczególnych grup opatrunków specjalistycznych dokonuje się stosunkowo często, w zależności od etapu gojenia i obrazu klinicznego odleżyny.
1. Wymień czynniki mające wpływ na powstawanie odleżyn.
2. Omów skalą do oceny stopnia zaawansowania odleżyn opracowaną przez '|i)iTance'a.
4. Czego nie należy stosować w leczeniu odleżyn?
5. Wymień grupy opatrunków specjalistycznych.
6. Jakie grupy- opatrunków zastosujesz do leczenia odleżyn zakażonych, skolonizowanych przez bakterie?
1. toster L, Stoere/*, Clark Si A comperiaon ot bydrotihre and ilgiuu dressmgsonopan telleaocgtcat w...nuU J. Wcund Guru, 2000, 9,9,442-443.
2. Grątialski T., Uhiloń Janusz A.: Odleżyny ! Inne uszkodzenia skóry — pcsiępcwsuie w opiece pali&lywiMij. Mud. Paliatywne, 2004. IZ.
1147.
S' Moiliord J.Y, DergierSA Odkrywanie ndiciTaeuale Ran. 2007, 4 (supt I), 9-12.
i Stałam S, Perchordt A. Alsbjom Bi A rew KaMplnia hydroootloid for łh* imainnal ot preaeure mu; h riudwuzed conirołlod siu* dy. Scand. J. Piast Recoasn. lland Surg., 1999, 33.13-15.
& Morgan Di: Alglnace drttłingi Journal rf Tissue YlablHcy, 1996, 7,4-14.
6. Russo! L, Carr J:. New Hydrofibca and hydrocoMd dresslnga tor ohronlo wounds. «J. Wound Cara, 2000, U, 4, 172.
7. Sopala M:. Profilaktyka I leczenie odleżyn. Puli Medycyny, 2007,12, 155.
a Seewegyk M.T. i wap.; Problem kliniczny I pielęgnacyjny laotenla ran przewlekłych. Yelotudinarla - Pust Med. Klin. Wojsk., 2004, 9 (2), 146-131.
9. S***v*yk M.T., CunfdaJ., Jd#t*AA.: Procce pielęgnowania i leczenie ren przewlekłych. Yaletudlnarle — Pluł. Med. Klin Wojak., 2004, 90,139 144. -
10. TTtomas S.: Algtnale drcasuigs In nurgery and woiuid laanagomnnt: pert I. J. Wound Cere, 2000,2, S6-00.
11. Thomas $.: Alglnete dies&kigs In aurgery end wound managomont: pert III. J. Wound Cara, 2000, 4, 103 1(16.
12. Tlmmons J.\ AlgUutUs and hydroflbre dietalngs. Professional Nurae, 1999, 14. 7, 406-003.
13. Williams 0Algoateril calciuro alginate diaaalng for moderole/high ezudatoa. Dr. J. Nura., 11)99,8, S, 31.1317.