43944 skanowanie0116

W cichej pokorze kryć się ma pych Lewiatan — ambicji gwałty —

Żar serca — chować ironii szych,

A puchów miękkość — bazalty.

Tak długo wiodłam w pomyłek las Przemądrych, sceptycznych braci,

Aż zemsty zdarzeń przypełznął czas I zwątpień szalejem płaci.

I daltonizmem Nemezis zdrad Mych zmysłów zmąciła czystość.

Mej samowiedzy zmącony ład!

Gdzie pozór? gdzie rzeczywistość?

Grozą obłędu targane Ja Błąka się w czuć wieży Babel,

Z straconą wiedzą czym jest? kto drga W krwi? w mózgu? Kain czy Abel?

Czy nagi bezwstyd, cyniczny śmiech Nie chroni lilii przed błotem? Szyldwachem cnoty czy nie jest grzech? Łzy szczęścia — śmiertelnym potem?

Żądzą nicości czy nie jest szał? Wszechżycia — nostalgia trumny?

Czystej dusz spójni — konwulsja ciał? Pokorą — karku rzut dumny?

W nagim mym stroju może jest kłam, Nagość ta może trykotem.

Może bezwiednie komedię gram —

Z kłamstw igram dwużądłym grotem?

W każdym mym drgnieniu prawda i kłam W chemiczne zlane małżeństwo.

U śmierci chyba powiewnych bram Śmierć znajdzie tragi-błazeństwo.

Tragi-błazeństwem mój chory byt, Dziwaczną chimerą dusza —

Łkaniem upiorów ironii zgrzyt,

Nonsensem każda katusza —

A oto wita mnie absurd-szczyt — Śmiertelna objęła głusza —

233