skanuj0013

INWERSJA

zący od L. E. Brouwera kieru-fii matematyki, według które-P    ykę należy oprzeć na intuicji

ciągu liczb naturalnych i starać się o uwolnienie jej o i arbitralnych założeń. W po-sposób istnienia przedmiotów mych intuicjonizm jest bliski alizmowi (lb). Ze względu na j»y istnienie przypisywać tylko tym przedmiotom matematycznym, które zostały skonstruowane przez myśl, intuicjonizm powstrzymuje się od przypisywania go przedmiotom nie mogącym się wykazać taką konstrukcją; jednocześnie, jeśli nie są to przedmioty sprzeczne, nie twierdzi, że nie istnieją. Nie spełnia się więc w tym przypadku —»prawo wyłączonego środka; nie najeży ono zatem do logiki intuicjonistycznej. Z powodu egzekwowania postulatu intuicyjności, pojmowanej jako konstn towalność, logika i matematyka intuicjon istyczna nie zawierają niektórych twierdz ;ń przyjmowanych w logice Mnatematyce klasycznej. Ze względu na postulat konstruowalności intuicjonizm należy do (nurtu określanego mianem —* konstruktywizmu.

INWERSJA (łc. \nversio = odwrócenie, obrót) ang. inversion; fr. inoersion; nm. In-oersion

Termin utworzony przez J. M. Keynesa.

W logice tradycyjnej jedna z form tzw. —> wnioskowania bezpośredniego, przebiegającego wedłu r następujących praw: SaP —> S'oP (np. „¥ ażdy filozof jest miłośnikiem mądrości", zatem „Niektórzy nie-filozofowie nie są n iłośnikami mądrości") i SeP —> S'iP („Żadi n koń nie jest osłem", zatem „Pewne nie konie są osłami") — inwersja częśc: o w a, oraz: SaP—»S'iP' („Każdy filozof jest miłośnikiem mądrości", zatem „Niektórzy ni “-filozofowie są nie-mi-łośnikami mądrości') i SeP —» S'oP' („Żaden koń nie jest osłe n", zatem „Pewne nie--konie nie są nie-os lami") — inwersja zupełna.-* Kwai Irat logiczny.

IRRACJONALIZM

IRONIA (gr. <eironei'a> = wypytywanie, udawanie głupszego niż się jest, nadawanie sobie pozorów niewiedzy) łc. ironia; ang. hony; fr. ironie; nm. Ironie W dndogach Platona — określenie postawy, piką zajmował Sokrates wobec swoich rozmówców, przywdziewając maskę niewiedzy. Udawał wówczas, że idee i sposób rozumowania rozmówcy uznaje za swoje własne — szczególnie gdy rozmawiał z ludźmi wykształconymi, jakimi byli sofiści — poio, by je następnie wyolbrzymić do karykaturalnych rozmiarów albo doprowadzić do sprzeczności. W sztuce prowadzonych va ten sposób dyskursów Sokrates, udając ignorancję, skłaniał swoich rozmówców dtAtego, by mu odpowiadali na zadawane pytania.

Postawa ironiczna, służąca „uświadomionemu mówieniu" i pomocna w „wydobywaniu myśli" z głów rozmówców, wchodziła w skład stosowanej przez Sokratesa metody dialektycznej (-* metoda sokratejska).

Do sokratejskiej ironii nawiązywał S. A. Kierkegaard, dopatrując się v\ niej negowania samego pojęcia istoty, a następnie F. W. Nietzsche.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0001(2) 2 Klucz Michał oglądał klucz, który dyndał na czerwonym sznurku. -    G
skanuj0110 202 SANATORIUM POD KLEPSYDRĄ wane rzemienie na piersiach. Jednorożec chilijski stanął dęb
skanuj0003 Was osoby, niech go później zaprezentują. Życzę ciekawych pomysłów. Czas 15 min. Załączni
skanuj0036 2014-11-04 Praca z pacjentem polega na nauczeniu go niwelowania stresów , które mogą
1496.    Łańcuchy Karkowa na zajęciach szkolnego kółka na tematyczne-go. Matematyka 1
skanuj0009 (365) Musztra IJęzyk maszeruje jak żołnierz na defiladzie: RAZ ! - czubek języka na górną

więcej podobnych podstron