66255 skanuj0020

60 PEDIATRIA

Wywiadem określa się pierwszą lub kolejną rozmowę z rodzicami (opiekunami) dziecka, na podstawie której stwarzamy własne wyobrażenie o zdrowiu lub chorobie oraz o warunkach w jakich przebywa, rozwija się i wychowuje badane dziecko. Wywiad (badanie podmiotowe) jest więc zbiorem szczegółowych i logicznie uporządkowanych informacji o badanym dziecku. Jest także pierwszym elementem dokumentu medycznego (w pełnym tego słowa znaczeniu), na który składa się zbiór wstępnych informacji uzyskanych o chorym, które stanowią ważną część jego dokumentacji szpitalnej, tj. historii choroby. W tworzeniu tego fragmentu dokumentacji wykorzystujemy obecność rodziców lub opiekunów. Pozostawiając zaś dziecko w szpitalu pamiętajmy, że ponowne spotkanie z nimi może nastąpić dopiero wtedy, gdy będzie ono opuszczać tę instytucję. To wspólne spotkanie jest potrzebne nie tylko w celu uzyskania niezbędnych informacji

0 aktualnym stanie jego zdrowia, lecz także innych, pomocniczych danych, które mogą uławić zarówno proces diagnostyczny, jak leczniczy.

Osobą udzielającą właściwych informacji jest matka; mogą to być także rodzice (opiekunowie) dziecka lub sam pacjent (dziecko w starszym wieku). Jednak w lekarskim mniemaniu nikt nie może zastąpić matki w dostarczaniu właściwego i całkowitego opisu zachowań dziecka i jego skarg (dolegliwości). Jest ona najlepszym obserwatorem dziecka zarówno w zdrowiu, jak w chorobie. Wprawdzie poczynione obserwacje interpretuje najczęściej na swój sposób, nie wiedząc, czy wszystko co zgłasza badającemu jest nieprawidłowe. Jednakże zawsze trafnie zauważa wszelkie nieprawidłowości, a zadaniem lekarza jest wyjaśnienie matce wątpliwości i odnotowanie istotnych danych w historii choroby.

Aby spełnić oczekiwania własne i rodziców, wynikające ze wspólnego spotkania, badający lekarz musi nawiązać wstępny przyjazny kontakt z rodziną chorego, zdobyć jej zaufanie, okazać pełne zrozumienie dla jej niepokoju i obaw oraz wysłuchać cierpliwie matki (opiekuna) przekazującej informacje o problemach zdrowotnych jej dziecka.

Informacje są wiarygodne i pełne wówczas, gdy obie strony są dobrze przygotowane do rozmowy, którą należy odbyć we właściwych warunkach

1 w odpowiedniej atmosferze.

Tylko w wyjątkowej sytuacji (zagrożenie życia dziecka, stany naglące) należy odstąpić od tej reguły badania podmiotowego.

Przed planowaną rozmową z rodzicami (opiekunami) dziecka lekarz powinien zapoznać się z wszelkimi dokumentami chorego, które są w ich posiadaniu (książeczka zdrowia, skierowanie do szpitala, list od lekarza rejonowego/rodzinnego, karty informacyjne z dotychczasowych pobytów szpitalnych, wyniki badań laboratoryjnych i konsultacji specjalistycznych itp.). W przypadku studentów i młodych lekarzy pożądane jest przypomnienie sobie podstawowych informacji podręcznikowych o podejrzewanej lub stwierdzanej chorobie (w tym celu należy wykorzystać stosowne kompendium pediatryczne). Czynność tę można jednakże odłożyć na następne spotkanie, jeśli koniecznym okaże się np. zebranie uzupełniających informacji o pacjencie.

W celu odbycia rozmowy należy zaprosić rodziców do oddzielnego pomieszczenia, poprosić o zajęcie miejsca siedzącego i w stosownym czasie (około 30 min) przeprowadzić rozmowę o dziecku. Nie należy zbierać informacji na stojąco, w pośpiechu, w poczekalni, na korytarzu; wyjątkowo również badanie podmiotowe przeprowadza się przy łóżku chorego. Przed rozmową należy przedstawić się rodzicom, podając swoje nazwisko, stanowisko w szpitalu (oddziale), a na zakończenie poinformować, kto będzie lekarzem leczącym dziecko.

Dziecko, które jest przedmiotem badania przebywa w gabinecie podczas zbierania wywiadu; tylko takie sytuacje kliniczne, jak np. stany nagle, trudności wychowawcze, próby samobójcze powodują, że badanie podmiotowe przeprowadza się bez obecności pacjenta.

Zbieranie danych z wywiadu i ich zapis nie musi zawsze odbywać się według punktów zaznaczonych w „Historii choroby”. Rodzice zazwyczaj będą mówić o dolegliwościach głównych, dotyczących ostatniego zachorowania dziecka, o czym powinien pamiętać badający. Trzeba im na to pozwolić, a we właściwym miejscu ,,Historii choroby” odnotować tylko niezbędne dane. Dalszą rozmowę należy ukierunkować wówczas, gdy rodzice skończą; trzeba zadawać im inne pytania, stanowiące istotę całego badania podmiotowego (np. stan zdrowotny, warunki bytowo-socjalne dziecka w okresie poprzedzającym chorobę itp.). Nawet w atmosferze wzajemnego zaufania należy unikać zadawania rodzicom pytań trudnych, które mogą wywołać u nich poczucie wstydu lub winy i zmienić gwałtownie ich stosunek do badającego, a także wpłynąć na dalszą wiarygodność uzyskiwanych danych.

Trzeba zapamiętać, że wywiad przedmiotowy ma zawsze określony układ strukturalny, niezależnie od rodzaju informacji (dolegliwości głównych), które uzyskuje się w trakcie przeprowadzonej rozmowy. Struktura wywiadu obejmuje:

® Dane personalne.

# Dane dotyczące wcześniejszego okresu życia (wywiad rozwojowy).

® Wywiad rodzinny.

Odrębności wywiadu pediatrycznego

0 zdrowiu dziecka mają charakter pośredni, gdyż przekazuje je opiekun, a nie bezpośrednio osoba badana (dziecko). Informacje te muszą być zróżnicowane przez lekarza badającego na rzeczywiste (dotyczące chorego) i subiektywne (przekazywane przez osobę dostarczającą informacji).

© Najważniejszym źródłem informacji o zdrowiu i chorobie dziecka powinna być matka; w sytuacjach szczególnych — inny opiekun łub samo dziecko (dziecko starsze zdrowe lub chore). Spostrzegawcza, mądra i troskliwa matka dostrzega zazwyczaj objawy chorobowe u dziecka (nieraz niepokojące), kiedy są one jeszcze mało widoczne

1 występują z niewielką częstotliwością (np. napady skłonów, epizody zblednięcia lub zsinienia, wzmożona, nadmierna potliwość). Takich informacji nie należy nigdy lekceważyć i przypisywać ich nadmiernej troskliwości i opiekuńczości matki. Rodzice nie wybaczają lekarzowi „błędnego rozpoznania”, zwłaszcza gdy podawane przez nich informacje mogły wpłynąć na pomyślniejsze leczenie lub zejście choroby.

© W porównaniu z chorym dorosłym, wywiad u dziecka obejmuje stosunkowo krótki okres życia. W takim przekazie nie ma zazwyczaj informacji zniekształconych, tak jak u chorych dorosłych (fakty zastępcze, nieprawdziwe), wynikających z upływu czasu.

Uwagi do poszczególnych punktów wywiadu pediatrycznego

® Należy ustalić chronologię występowania objawów głównych oraz podać ich charakterystykę; w razie trudności opisania (charakterystyki) objawu przez rodzica (opiekuna), należy mu pomóc podpowiedzią fachową lub demonstracją, np. pokazać napad drgawek, duszności czy kaszlu itp.

© Trzeba dokonać kwalifikacji jakościowej i ilościowej tych dolegliwości (np. stwierdzić, czy jest to duszność wdechowa, wydechowa, mieszana, jaka jest jej częstość występowania, o jakiej porze dnia (nocy), ile razy w ciągu tygodnia, miesiąca).

© Należy rozstrzygnąć, czy otrzymane informacje są poprawne — przez właściwe zrozumienie języka potocznego, którym posługuje się opiekun badanego dziecka (np. różnicowanie pomiędzy drgawkami, drżeniem mięśniowym, dreszczami w trakcie gorączki).

$ Trzeba odnotować w wywiadzie objawy negatywne; objawy takie czasami więcej wnoszą we właściwe rozpoznanie choroby niż objawy pozytywne (np. brak gorączki przy przeziębieniu, brak dolegliwości biegunkowych przy bólach brzucha, brak patologicznych składników stolca w zaburzeniach odżywiania).

@ Należy ustalić kto bezpośrednio opiekuje się badanym dzieckiem, czy rodzina jest kompletna (wizyty rodziców w przypadku separacji); w przypadku dziecka starszego ustalić, jakie są jego postępy w szkole (trudności w nauce, wychowaniu); zapytać

0 nałogi w rodzinie (nikotyna, alkohol, narkotyki).

® Trzeba nawiązać kontakt z poradnią rejonową

1 pielęgniarką socjalną (w rejonie, w szpitalu) w przypadku dziecka wychowywanego w trudnych warunkch socjalno-bytowych.

© W oddziale szpitalnym należy zapewnić rodzicom (opiekunom) stały kontakt z dzieckiem chorym; w stosunku do dzieci płaczących, pozostawionych bez rodziców i pytających o nich należy zadbać, by obietnica ponownego przyjścia do szpitala osoby bliskiej (matki, opiekuna) była zawsze zrealizowana (obietnica rzeczywista).

© W razie nieprawidłowości w zakresie budowy twarzy, tułowia, kończyn górnych lub dolnych (malformacji) stwierdzonych u dziecka konieczne jest obejrzenie obojga rodziców, a w przypadku stwierdzanych nieprawidłowości genetycznych, metabolicznych, immunologicznych łub nagłych zgonów niemowląt wskazane jest „rozrysowanie drzewa genealogicznego” oraz omówienie istoty problemu z rodziną.

© Po zakończeniu badania podmiotowego trzeba przeczytać rodzicom uzyskane informacje o ich dziecku w celu upewnienia się, czy nie pominięto czegoś istotnego oraz uprzedzić ich, że być może przy następnym spotkaniu konieczne będzie zapytanie o jeszcze inne szczegóły związane z chorobą ich dziecka.

© Kiedy dziecko pozostawia się w oddziale szpitalnym, należy rodzicom przedstawić pielęgniarkę oddziałową (odcinkową), zapoznać ich ze sposobem funkcjonowania oddziału (regulamin oddziału, obchody lekarskie, niezbędne dokumenty regulujące pobyt chorego w szpitalu — karta praw dziecka, karta pacjenta).

Na zakończenie badania lekarz prowadzący rozmowę składa podpis pod zebranym wywiadem, a osoba udzielająca informacji o dziecku wyraża dobrowolną i świadomą zgodę na jego pobyt w szpitalu (własnoręczny podpis w historii choroby).

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0011 29. Mianem karencji określa się: a) czas trwania umow
63666 skanuj0026 72 PEDIATRIA_________________ przejściowo pojawiać się zaczerwienienia i obrzęk, rz
skanuj0022 3 DPY-006 Jak pozbyć się wroga? moim życiem, to dziękuję Ci, że na krzyżu Ty stałeś się p
Afazja diagnoza i terapia Terminem afazja (gr. fazis-mowa) określa się częściową lub całkowitą utrat
ukazał się pierwszy numer, kwarlalnik, bardzo ładnie wydany, ozdobiony na okładce barwnym znakiem
Unieszkodliwianiem nazywa się całkowite lub częściowe eliminowanie szkodliwego oddziaływania odpadów
43885 skanuj0009 (118) 3. Anacapri Z pętli autobusowej kolo Pjazzetty lub z portu Marina Grandę rusz
Pierwsza Pomoc dla ptakówkurs dla Opiekunów WEBINAR NA ŻYWO 16.0 1.2 0 2 1 • G" O D Z . 11-15 l
Z PRAKTYKI 1. Pobierać z plików niezbędne dane dla pierwszego (lub kolejnego)
skanuj0126 (Kopiowanie) Doświadczalnie określa się efekt pierwszego przejścia (fm) wzoru: fm - l-F w
skanuj0010 124 Marcel Mauss znamionują się mniejszą świadomą ścisłością, choć w praktyce zasady są o

więcej podobnych podstron