81938 skanuj0024 (37)
— Co ma być — zaśtoisd się Kazio — ojciec już jest na
whtwi,
— Nie żartuj. Jestem sam na £ wiodę.
— Wszyscy jesteśmy sami. Niech ojciec pomyśli.
— To taka samotność filozoficzna. A ta chodzi o samotność życiową* konkretną. To ty pomyśl, nie ja.
Pisał dość długo list.
— Już ciemno — powiedział Kazio.
— Masz* masz — Alehzus podał synowi list w zaklejonej kopercie,
— Dawniej nie zaklejano listów posyłanych par bon-te — powiedział Kazimierz.—Tak mnie babcia uczyła.
— Dawniej były inne czasy — sarknął Ahhaas.
Kazio poszedł pożegnać się z generałem. W tamtym pokoju panowało przykre milczenie. Heinz był bardzo blady.
Kazio uścisnął jego rękę i poczuł, że była zimna jak lód. Przestraszył się.
— Heinz, słuchaj, głowa do góry I—powiedział zdawkowo.
I jednocześnie poczuł, że słowa te zabrzmiały głupio i pusto. Zaśmiał się, aby pokryć zmieszanie, buchnął w łapę Julię Jako wlewną, która nie była do tego przyzwyczajona — natknął się na Wasyla, który czyhał przy drzwiach, i szybko pobiegł w stronę samochodu.
Było już zupełnie ciemno.
Ledwie przestąpił parę kroków, z mroków wynurzył się jakiś dek Angelina dotknęła lekko jego ramienia.
— Chodź — powiedziała—ja cię odprowadzę.
Powiedziała to zwyczajnie, ale w mroku wydało się to
półszeptem.
— Gdzie zaparkowałeś samochód? — spytała.
— Przy Spaskiej Bramie.
— Tak daleko. No to chodźmy.
Wsunęła mu rękę pod ramię i stąpali wino, ćboć światło na ulicy było skąpe.
— Pójdziemy tak do Plorencji — powiedziała Angelina,
A naokoło było miasteczko, smutne i dziwne, miasto klasztorów; miasto wtęziieimyćh murów. Tu zamierały odtrącone caryce, f*i ginęli niefortunna bndownkzy murów kremlowskich.
Wznosiły się wicie, nad wiekami kopuły. Trochę to Myszczało, przeświecało przez mgły i zajadające ciemności.
—■ Czemu nk wzięłaś z sobą Kiryłla?
— On i tak gdzieś «a mojej drodze wyrośnie,
— Taki dowcipny?
Milczeli przez chwilę. Szli brzegiem Kamionki.
— Czy ty wrócisz a tej PSowsocji?—spytała nagle Angelina,
— jakże mógłbym nie wródć? To mój kraj, moje klasztory, moja muzyka. Wszystko moje,
— I ludzie?—spytała Angelina.
— 1 ludzie moi. Ojczyzna—powiedział Kazio.
— Cierpieć razem z nią.,, — powiedziała Angelina.
— Żyć razem z nią.
Doszli do samochodu. Kazio wsiadł, zapuścił motor, potem pocałował Angelinę. Ujęła go za szyję.
— Bywaj, dziewczyno powiedziaŁ
Zatrzasnął drzwiczki. Pojechał,
A ona stała jeszcze chwilę w wietrze,., w mgle, w cieniu. Jak jeszcze jedna miniatura na starym pergaminie.
51
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0024 (37) — Co ma być — zaśtoisd się Kazio — ojciec już jest nawhtwi, —
Projekt stanowi obraz tego co ma być wykonane względnie przetworzone, zaś proces projektowania sprow
maistre o papiezu0196 01 196 *. -i Nie dopuścił się ani gwałtów, ani pogróżek, wiedząc, źe wszystko
skanuj0061 4 Dlaczego?Co należy zrobić Upewnij się, że dziecko aktywnie uczestniczy w czytaniu ulubi
PA260360 Obszary problemowe diagnozowania Co rzeczywiście jest? (identyfikacja lub badanie), Co ma b
Przegląd filozoficzno literacki 3 Ruth Garrett Millikan nazywam reprezentacją „dyrektywalną”; reprez
Schemat funkcjonalny realizacji zadania wytwórczego. sprecyzowanie głównego zadania (co ma być
ontologia 4 248 FILOZOFIA NA ZACHODZIE^ •W; 293 Co ma być powiedziane i pomyślane, musi z. koniec
WPROWADZENIE DO ZARZĄDZANIA PROJEKTAMI PROJEKT - ZASADA W/H CO ma być rezultatem projektu? (what
schematyczność - płynie z dysproporcji między językowymi środkami przedstawienia a tym, co ma być w
rzystane w wielu różnorodnych systemach nie tylko w uzbrojeniu. Nie powiemy co ma być zrobione, ale
P1680477 realizować wspólnie z rządem. Celowi temu służyła kontrasygnata, która zresztą - co ma być
KONSPEKT LEKCJI o-- scenariusz lekcji ^Qq . Cele ogólne wyrażają to, co ma być pro
PROCES PROJEKTOWANIA SYSTEMUWYNAGRODZEŃ 1. Zdefiniowanie celów, czyli po co ma być system wynagrodze
więcej podobnych podstron