skanuj0024 (87)

50 Pediatria. Podręcznik dla studentów pielęgniarstwa

fruktozową zapewnia prawidłowy rozwój. Znaczna część przypadków fruk-tozemii zostaje rozpoznana dopiero w wieku dorosłym lub pozostąje bez ustalonego rozpoznania. Leczenie fruktozemii polega na eliminacji produktów zawierających fruktozę (warzyw, owoców, soków, miodu).

3.4 Leczenie żywieniowe    Piotr Dziechciarz Andrea Horvath

Leczeniem żywieniowym nazywamy podaż składników pokarmowych (energii, białka, elektrolitów, pierwiastków śladowych i witamin) w płynach dożylnych lub dietach przemysłowych tym chorym, którzy nie mogą być żywieni w sposób naturalny ze względu na charakter choroby podstawowej lub wtórne do choroby podstawowej - niedożywienie. Ogólne wskazania do leczenia żywieniowego przedstawia Tabela 3.7.

Tabela 3.7. Ogólne wskazania do leczenia żywieniowego

•    Utrata masy ciała powyżej 10% ze współistniejącą chorobą uniemożliwiającą wyrównanie niedoboru

•    Brak możliwości odżywiania doustnego trwający dłużej niż 3-5 dni

•    Podwyższone zapotrzebowanie na składniki odżywcze, które nie może być zrealizowane drogą i doustną (np. w mukowiscydozie)

Niedożywienie, bez względu na jego przyczynę, wydłuża hospitalizację i pogarsza rokowanie w wielu chorobach. Stąd leczenie żywieniowe jest obecnie jednym z ważniejszych elementów postępowania terapeutycznego, a w niektórych chorobach, takich jak mukowiscydoza czy choroba Leśniowskiego-Crohna, uznawane jest za leczenie podstawowe. Chorzy z mukowiscydozą dożywiani enteralnie mają zdecydowanie dłuższy okres przeżycia. W chorobie Crohna efekt leczenia enteralnego w indukcji remisji u dzieci jest porównywalny z leczeniem steroidami nadnerczowymi. U dzieci leczenie żywieniowe odgrywa dodatkowo istotną rolę, gdyż niemal każda przewlekła choroba odbijająca się na stanie odżywienia prowadzi do zwolnienia tempa wzrastania i opóźnienia dojrzewania płciowego. W przypadku konieczności zastosowania leczenia żywieniowego, metodą z wyboru jest żywienie drogą przewodu pokarmowego (enteralne). Żywienie pozajelitowe (TPN - totalparental nutrition) wprowadza się w przypadku niemożności prowadzenia żywienia enteralnego (Rycina 3.2). W porównaniu do TPN żywienie enteralne uważane jest za bardziej fizjologiczne - pozwala na utrzymanie prawidłowej struktury i czynności jelita, pobudza wzrost i regenerację nabłonka jelitowego, zmniejsza prawdopodobieństwo translokacji bakteryjnej, stymuluje i poprawia stan odporności ogólnoustrojo-wej. Poza tym, żywienie enteralne jest tańsze, łatwiejsze do prowadzenia i monitorowania; wiąże się też z mniejszą liczbą powikłań.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0013 (224) 126 Pediatria. Podręcznik dla studentów pielęgniarsŁ JObjawy, czyli jak rozpoznać B
skanuj0015 (209) 128 Pediatria. Podręcznik dla studentów pielęgnia Rycina 7.9. Mononukleoza zakaźna

więcej podobnych podstron