82211 skanuj0025 (229)
i
ju egzaminu. Końcowy test różni się w zależności od tradycji. Czasami szaman — nauczyciel po prostu stwierdza, że praktykant jest już gotów i uczestniczy wraz z młodym szamanem przy jego pierwszych indywidualnych czynnościach, czasami uczeń jest odsyłany do innego szamana, by ten potwierdził jego gotowość, albo nauczył go jeszcze czegoś. Czasami egzamin końcowy jest bardzo skomplikowany i trudny. Wśród eskimosów Iglulik, szaman musiał przez pięć dni i nocy przebywać w lodowatej wodzie, aby wykazać, że panuje nad wewnętrznym żarem i jest gotów otrzymać tytuł angakok — szamana, w Mandżurii szaman nurkuje pod wodą pomiędzy dziewięcioma wyrąbanymi w lodzie przeręblami. W niektórych przypadkach (Ameryka Pn.), pod opieką swoich duchów, adept śpiewając pieśń mocy musi przejść boso przez gniazdo grzechotników, które powinny zrobić mu przejście, po czym młody szaman udaje się do samego Dziadka Węża, aby pogłaskać go po głowie. Podobna próba węża, znana jest w zachodnio-afrykańskim tajemnym stowarzyszeniu kobiecym Nyembe. Każda neofitka musi: „(...) włożyć ramię do dziury, gdzie — jak wiadomo — leżą węże i wyciągnąć je wyłącznie z okręconym wokół ręki gadem”1, nasuwa się tutaj skojarzenie z licznymi figurkami scytyjskich i greckich kobiet—kapłanek (głównie z kręgu kultury minojskiej), trzymających w rękach węże, często okręcone wokół podniesionych do góry ramion (znana powszechnie postawa orantki — przywołującej obraz Wielkiej Bogini). Motyw kontaktu z wężami kontynuuje głowa Meduzy, lekarz — szaman Asklepios, dziesiątki innych przedstawień, a w naszych czasach kaduceusz — laska Merkurego, symbol współczesnych medyków — prawnuków szamanów (nawet popularny, współczesny pisarz P. Coelho opisuje „próbę węża” w bestsellerowej powieści „Alchemik” — str. 158). Niezniszczalność tego symbolu wynika z faktu, że wąż, to ten, który co roku odradza się, zrzucając starą skórę2 co czyni go faktycznie nieśmiertelnym.
Wyrażając gotowość pocięcia praktyki szamańskiej i służenia w ten sposób swoim współplemieńcom, szaman podejmuje także liczne osobiste, tajemne zobowiązania i ślubowania. Stanowią one tabu i są ro-dząjem umowy zawartej pomiędzy szamanem a światem duchów. Bez względu na rodzaj przekazu i czas nauki, rzeczywistym miernikiem umiejętności szamana są jego osiągnięcia w dziedzinie leczenia chorych, wróżenia, wyjaśniania snów, przeprowadzania ceremonii i rytuałów.
WEZWANIE I NAUKA W ŚWIECIE WSPÓŁCZESNYM
W dzisiejszych czasach, zostać szamanem lub osobą praktykującą szamanizm jest znacznie łatwiej, a zarazem znacznie trudniej niż kiedyś, hit wiej, ponieważ każdy może nim zostać, co kiedyś było nie do pomyślenia. Trudniej, ponieważ świat duchów został zastąpiony dogmatycznymi, hierarchicznymi religiami oraz technicznymi światami wirtualnymi, które są o tyle konkurencyjne, że rzeczywiście stanowią alternatywny świat duchów. Jednak o światach wirtualnych z dużą domieszką prawdopodobieństwa można twierdzić, iż zostały one stworzone przez człowieka dla drugiego człowieka w celach (zazwyczaj) komercyjnych. Wielkim konkurentem dla każdego człowieka zaintere-Nownnego rozwojem duchowości jest także oczywisty, choć jakby nie dostrzegalny przez ludzi kupujących proszki do prania, rozpasany i upasiony, tłusty demon konsumpcji.
Jeżeli zarezerwujemy słowo szaman dla osób kształconych w tradycji którejś z plemiennych kultur (a z wielu powodów warto to uczynić), to dla osób pochodzących z obszarów cywilizacji zachodniej proponuję (za T. Cowanem) nazwę: „osoba praktykująca szamanizm”. Jednak nawet osoba praktykująca szamanizm nie może nie rozwijać się duchowo, ponieważ praktyka szamanizmu to właśnie współdziałanie ift światem duchów i każda kolejna z nimi styczność oznacza pogłębieni!' kontaktu z istotami duchowymi i z odmienną od „normalnej” rzeczywistością.
O tym jak może wyglądać wezwanie we współczesnym świede Wspominałem już wcześniej. Wezwanie do podążenia szamańską ścieżku może nadejść wraz z przeżyciem otarcia się o śmierć albo razem M poważnym kryzysem psychicznym. Często zdarza się, że te niebezpieczne dla zdrowia przeżyda, zostały przez nas zapomniane lub zepchnięte w niepamięć. Z drugiej strony okresy cierpienia, dezorientacji I niedostosowania się do otaczającego okrutnego i bezdusznego świata
31
Mircea Eliade „Inicjacja, obrzędy, stowarzyszenia tajemne” Znak, Kraków 1997 r.
Niektórzy autorzy tę, bogatą i ogólnoświatową, wężową symbolikę ograniczają głównie do merkurialnej mocy kundalini, opisywanej jako drzemiącą u podstawy kręgosłupa siłę węża. Co oznacza stłumioną ekstatyczną moc ciała. Jednak wąż to przede wszystkim symbol łączności ze światem podziemnym (gdyż mieszka pod ziemią), a jego uroboryczny aspekt przedstawia cykliczność pętli czasu (ponieważ co roku zrzuca starą skórę i staje się „nowy”, a połykanie własnego ogona, to symbol braku końca i początku = nieskończoności).
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0025 (229) i ju egzaminu. Końcowy test różni się w zależności od tradycji. Czasami szaman — na
SAM83 Sytuacja na rynku zaopatrzeniowym różni się w zależności od tego, w jakiej fazie życia z
skanuj0022 bmp Korzystanie z różnych źródeł rekrutacji zmienia się zależnie od faz (etapów) rozwoju
pewnej zdolności różni się w zależności od czasu, w którym ta zdolność została nabyta. Kim i in. (za
Wymagania 2 Warunki zaliczenia: egzamin końcowy (test + egzamin ustny), przestawienie projektu anali
skanuj0007 (340) 15. WYJAŚNIJ CZYM RÓŻNI SIĘ TERAKOTA OD GRESU Gres - płytki niesz
21719 skanuj0002 Objaw (symptom) występujący w zaburzeniach psychicznych różni się jakościowo lub il
69835 skanuj0108 (18) 229 WPŁYW TURYSTYKI KULTUROWEJ NA ROZWOJ LOKALNY W zależności od rozpatrywaneg
Interpretacja ilościowa wyników uzyskanych przy końcówce mechanicznej różni się od określonych
bio1 Pytania z mikrobiologii na egzamin 1. Czym różni się Monerą od Protista? Monera-prokariot (brak
więcej podobnych podstron