55146 skanuj0029 (114)

5. Międzynarodowe aspekty ochrony przyrody

180

później 1387, a na początku 2007 roku w załączniku tej konwencji widniało już 1636 obszarów wodnych i błotnych o łącznej powierzchni 145,7 min km²; wśród nich dominują jeziora, będące ostojami niekiedy milionowych populacji ptaków. Każdy „obszar ramsarski” ma swój numer ewidencyjny Pierwszy tego typu obszar na terenie Polski „Jezioro Łuknajno” został wpisany na listę w 1977 roku jako „Ramsar site nr 166”.

Sieć prawnie chronionych mokradeł nadal trudno uznać za ostateczną, poszczególne kraje bowiem zgłaszają do Sekretariatu Konwencji nowe propozycje, głównie dla uczczenia Światowego Dnia Mokradeł. Na przykład, w 2005 roku Wielka Brytania i Szwajcaria zgłosiły po trzy nowe obszary wodno-błotne, Meksyk cztery, a Chiny aż dziewięć. Ponadto powierzchnia wielu mokradeł objętych tą konwencją przed laty została w ostatniej dekadzie znacznie powiększona. Liczba i wielkość obszarów wodno-błotnych o znaczeniu międzynarodowym różnią się jednak znacznie na poszczególnych kontynentach i nadal wiele cennych mokradeł znajduje się poza siecią ramsarską.

Nad współpracą państw w zakresie ochrony mokradeł czuwa międzynarodowa organizacja Wetland International z siedzibą w Wageningen (Holandia), współpracująca z sekretariatem Konwencji Ramsarskiej. Poza publikowaniem kolejnych wersji Spisu obszarów wodno-błotnych o znaczeniu międzynarodowym, zajmuje się ona monitoringiem stanu mokradeł, tworzeniem i uzupełnianiem bazy danych, promocją ekosystemów wodnych i błotnych oraz popularyzacją wiedzy na temat ich znaczenia i ochrony. Istotną rolę we właściwym funkcjonowaniu sieci mają także organizacje pozarządowe działające na rzecz ochrony przyrody, przede wszystkim IUCN, WWF i BirdLife International, dzięki którym utworzono Fundusz Ochrony Obszarów Wodno--Błotnych, wspierający odpowiednie zagospodarowanie i ochronę obszarów znajdujących się w sieci na terenie poszczególnych państw.

Liczba mokradeł o znaczeniu międzynarodowym na terenie Polski, objętych Konwencją Ramsarską stopniowo wzrasta. Pierwszy obszar uzyskał taki status w 1977 roku, a do końca 2006 roku zgłoszono Sekretariatowi Konwencji w sumie 13 obszarów, chronionych na mocy prawa krajowego jako parki narodowe lub rezerwaty przyrody. Oto ich aktualna lista, obszar i rok objęcia tą konwencją:

■    Biebrzański Park Narodowy, 59 223 ha, 1995;

■    Narwiański Park Narodowy, 7350 ha, 2004;

■    Poleski Park Narodowy, 9762,3 ha, 2004;

■    Słowiński Park Narodowy, 32 744,03 ha, 1995;

■    Wigierski Park Narodowy, 14 986,2 ha, 2004;

■    Park Narodowy „Ujście Warty”, 4235 ha, 1984;

■    Rezerwat Przyrody Jezioro Drużno, 3021,60 ha, 2004;

■    Rezerwat Przyrody Jezioro Karaś, 815 ha, 1984;

■    Rezerwat Przyrody Jezioro Łuknajno, 710 ha, 1977;

■    Rezerwat Przyrody Jezioro Siedmiu Wysp, 995 ha, 1977;

Wyszukiwarka