38332 skanuj0030 (29)
926{
PoMiAwowEjCieeuKKi KmAHowm* WAimnow EunEcziiiirg* pmct i Bacowomi |
Kryterium psychofizyczne - wartość maksymalnej siły mięśniowej (dla pojedynczych wysiłków) lub maksymalnej masy podnoszonego ciężaru, możliwa do zaakceptowania dla 75% pracujących kobiet i 99% pracujących mężczyzn (przy ciągłym podnoszeniu). Kryterium to ogranicza obciążenie pracowników, gdyż uwzględnia ich własną ocenę wydolności I możliwości wykonania wysiłku. Ma ono zastosowanie do prawie wszystkich rodzajów podnoszenia, z wyjątkiem częstego podnoszenia (więcej niż 6 razy/minutę).
We wzorze opracowanym przez NIOSH wykorzystano 6 podstawowych zmiennych, do których należą:
- masa podnoszonego ciężaru, w kg_
- pozioma odległość między środkiem ciężkości masy podnoszonego ciężaru a punktem środkowym położonym między kostkami stawów skokowych, w cm
- poziom, z którego podnoszony jest ciężar, w cm
- wysokość, na jaką ciężar musi być podniesiony, w cm
- częstotliwość podnoszenia w ciągu minuty, jaka jest wymagana na stanowisku pracy
- czas trwania podnoszenia, w h
- kąt asymetrii pozycji dała. w stopniach
- sposób chwytu podnoszonego ciężaru.
Program NIOSH ma zastosowanie jedynie do obu ręcznego podnoszenia ciężarów (symetrycznego i asymetrycznego). Obliczeń nie można zastosować do prac przy podnoszeniu: jednoręcznym, w pozycji siedzącej lub kucznej, w ograniczonej przestrzeni pracy, przy podnoszeniu niestabilnych ciężarów', a także podczas przenoszenia, pchania czy ciągnięcia, oraz przenoszenia ciężarów taczkami lub łopatą, jak też podnoszenia z dużą szybkością (szybciej niż 83 cm/s) i przez czas dłuższy niż 8 godz.
Na podstawie takich samych kryteriów i podobnego wzoru są obecnie opracowywane normy ISO i CEN. Program NIOSH dotyczący optymalizacji czynności podnoszenia ciężarów umożliwia przyswojenie zalecanej metody postępowania.
Metoda NIOSH obliczania zalecanych wartoM owsy podnoszonych ciężarów Wskaźnik zalecanej wartości granicznej RWL
Równanie na obliczanie zalecanej wartości granicznej masy podnoszonych ciężarów na postać:
RWLmLC -HM • VM DM - AM • FM CM,
gdzie: poszczególne współczynniki mogą być ohhczane według podanych wzorów lub z tabl 19.2-10.19J-I1 i 19.2-12 (punkty pomuni tę podane na rys. 19-2-2$ i 19.2-26); LC - stała obciążenia = 23 kg: HM - współczynnik (poziomy) ■ 25///; VM - współczynnik (pionowy) a I - tO0Q3(V - 7S)k DM - współczynnik odległości = <>Jł2*(4..V7». AM - współczynnik asymetrii ■ I -(0D032dkfM-wspólczyiiUk częstotliwości z tabl. 192-10: CM-współczynnik chwytu z tablicy 19.2-11 i 19.2-12: //-Odległość poziomu rąk od punktu środkowego między kostkami stawów skokowych: pomoi w pozycji początkowej i docelowej podnoszenia ciężaru, w cm: V-odległość w pionie rąk od podłogi. Pomiar w pozycji początkowej i docelowej podnoszenia dęźani. w cm: D - pionowa odległość
| Zasady ergtmomU w optymalizacji njammtei rcboczyek
TaMka 195-10. Wartości «spśfc*jnnBta częstotliwości (T. R. Waleń i inni. 1993)
|
fafm-Tff |
Czai wytMywaela pracy, b | |||||
|
podMunii |
1 |
1 |
2 |
lei | ||
|
na min** |
V < 7$ |
V*7S |
V<73 |
V*7S |
V<75 |
V2 7J |
|
<0J |
100 |
IM |
095 |
095 |
OM |
OM |
|
05 |
0.97 |
0Si |
092 |
092 |
•Jl |
•31 |
|
1 |
OM |
OM |
OM |
OM |
055 |
0.75 |
|
2 |
0.91 |
091 |
OM |
OM |
OM |
OM |
|
3 |
OM |
OM |
0.79 |
0.79 |
05S |
055 |
|
4 |
OM |
OM |
052 |
•52 |
045 |
045 |
|
S |
OM |
OM |
OM |
055 |
05S |
•55 |
|
ó |
0.75 |
095 |
050 |
•M |
057 |
•57 |
|
? |
OJ* |
OM |
042 |
042 |
052 |
•52 |
|
8 |
OM |
•40 |
933 |
055 |
OJ* |
•Jl |
|
9 |
052 |
•52 |
050 |
•59 |
ooo |
•JS |
|
19 |
•45 |
M5 |
OM |
OM |
OM |
OJJ |
|
II |
Ml |
Mi |
•98 |
•33 |
•00 |
•00 |
|
12 |
ojr |
•51 |
•M |
•21 |
ooo |
•90 |
|
|» |
000 |
0J4 |
OOO |
OM |
OM |
•M |
|
14 |
ooo |
031 |
090 |
OM |
OM |
OM |
|
IS |
000 |
OM |
ooo |
OM |
OM |
OM |
|
► 15 |
ooo |
O.CO |
000 |
OM |
OM | |
•l Din iwMjtMi c<c*Mltwalcl «U iw M S nto «aM< f ■ 2 pedM»WHU/min
1927
i V
przemieszczenia. w cm; A - kąt asymetrii, kątowe przemieszczenie clęiani w stosunku do płaszczyzny strzałkowej. Pomiar między punktom początkowym I kolkowym podnoszenia cięzuni, w stopniach; F - średnia częstotliwość podnoszenia, mierzona na minutą, w okresach ponad 15-minutowych.
Ckm trwania czynności określono j .ko: króUzy lub równy I god*.. krótszy lub równy SfadŁakokróiuylubfówaylBodz-
WioiripoucaepółpycSurtpńkzyBcihówBKigą wskazywać neyccyficzocpmMioij wy-shjatpgypodnnuaaiatłartn.lpotiMny aajmiiąpodnosanric.cjęssotŁwość.asywłOu rocka ad.).'Tabl 19 2*13 zawiera wskazówki. w jaki sposób motam se probfcroy rozwiązać.
W eda nbMw—ii on* przyhłriraii anody oMkaaii zakc—ej wartości paaia-m| mroy podaouonyck cśfżroów przednawioeo obbrnoia dh koakrrtarj sytuacji aa w-nowUku pracy Środek citftotci podnoszonego przedmiotu znajduje się w odległości 23 cm od osi ciało (//> i jest podnoszony na wysokość 40 cm (0) z wysokości 10 cm nad powierzchnią podłogi (V). Przedmiot jest podnoszony z częstotliwością 5 razy na minutę, a praca jest wykoayWBa w ciągu 8 godzin. Pozycja w czasie pracy jest symetryczne, tan. nie występuje skręcenie tułowia, a ocfcwyt podam roaegn przedmiotu jest klasyfikowany jako dobry.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0013 (29) I I drgania o częstotliwości 20 000 herców. Powstają wówczas siły kawitacyjne rzędu
skanuj0023 (29) Względna analiza ilościowa - ocena ekspresji genów 8 wymaga powiel
skanuj0025 (29) Dobry dla partii środka. Zamiast przez kolejne liczby naturalne, dzielimy przez: 1,4
skanuj0027 (29)
więcej podobnych podstron