57217 skanuj0010

Rozdział III

Osobowość przestępców seksualnych

Dokładna analiza osobowości sprawców różnych typów przestępstw seksualnych zostanie przedstawiona w dalszych' rozdziałach. W tej części pracy zostaną omówione prace dotyczące ogólnych cech przestępców seksualnych.

Sussman (1978), omawiając wyniki badań.innych autorów, stwierdza, iż wśród przestępców seksualnych około 56—81% ujawnia osobowość antysocjalną. W populacji kobiet 25% miało doświadczenia homoseksualne, 60% nadużywało alkoholu, wczesna była u nich inicjacja seksualna, częste było doświadczenie gwałtu na sobie, 70% ujawnia zaburzenia seksualne (najczęściej problemy z identyfikacją własnej roli seksualnej, oziębłość oraz dyspareunię). W „Practitioner” (1967) wysunięta została hipoteza, iż wśród przestępców seksualnych częsty jest kompleks Quasimodo.

Drvota i Student (1975) wskazują, że w populacji przestępców seksualnych cLominuje agresywność seksualna, chłód uczuciowy, nadpobudliwość seksualna, a 75% sprawców tych przestępstw jest dotkniętych alkoholizmem^Filipiak (1974) stwierdza, iż 40% przestępstw seksuahiych zostało popełnionych pod wpływem alkoholu, 65% sprawców nigdzie nie pracowało, 46% z nich to recydywiści, większość pochodzi ze środowiska robotniczego. R. i E. Leśniak (1974) na podstawie hadania 77 sprawców przestępstw seksualnych stwierdzają, iż można ich podzielić na agresywnych i nieagresywnycHTpKśród agresywnych średnia wieku jest najniższa bez względu na rodzaj popełnionego przestępstwa, częściej są oni introwertykami, działają brutalnie, sadystycznie, przeważnie w nocy, nie znają swych ofiar, są impulsywni i okrutnkjJPrzestępcy nieagresywni (głównie pedofile) są ekstrawertywrif,' infantylni, najczęściej znają swoje ofiary, działają w dzień, 65% z nich jest alkoholikami^

Smoczyński (1977) na podstawie 117 orzeczeń sądoWo-psy-chiatrycznych dotyczących sprawców przestępstw seksualnych stwierdza, iż tylko 8 z nich nie ujawniło zaburzeń psychicznych, przy czym 54% z nich uznano za poczytalnych. Objawy zespołu psychoorganicznego stwierdzono w 74 przypadkach. Pneumoen-cefalogram 47 badanych był patologiczny, a 60 — prawidłowy.

Student (1979) na podstawie badania 150 przestępców stwierdza iż u 51% z nich ujawniały się cechy dewiacyjne, u 21% nie było dewiacji, ale występował wpływ alkoholu, a 5 przestępców cechowała duża psychopatia agresywna.

Zverina i Pondelnickova (1979) przedstawiają analizę 264 mężczyzn — „seksualnych agresorów”. Najczęściej byli to mężczyźni młodzi (w wieku poniżej 30 lat — 62%, a powyżej 40 lat —-11,9%). W stanie wolnym pozostawało 56%. Dominowało niskie wykształcenie, przeważnie byli to robotnicy niewykwalifikowani. Interesujące są stwierdzenia autorek, iż 32% mężczyzn z badanej populacji miało wzrost poniżej 169 cm, małą wielkość członka — 14%, przeciętną wielkość — 51,5%. Recydywa przestępstw seksualnych występowała u 40% badanych.

Rozpoznania psychiatryczne były następujące: psychopatia — 33,7% badanych, dewiacje seksualne — 28%, niedojrzałość socjoseksualna — 10%, alkoholizm — 6%, defekty umysłowe — 4,5%, a objawów psychopatologii nie stwierdzono u 14% badanych. W dokładniejszej analizie psychopatologicznej autorki rozpoznały: niedostosowanie społeczne — 63% badanych, wpływ alkoholu in tempore criminis — 55,6%, cechy wybuchowe — 39%, encefalopatię — 35,9%, dewiacje seksualne — 28,1% oraz różne defekty umysłowe — 24,2% badanych. •

Bonheur i Rosner (1981) na podstawie badania 64 sprawców przestępstw seksualnych stwierdzają, iż u większości z nich rozpoznano zaburzenia psychiczne, u niewielu natomiast — organiczne uszkodzenia systemu nerwowego. Graber (1981) twierdzi, że wśród przebadanych przez niego przestępców seksualnych połowa ujawniała zaburzenia organiczne w mózgu. R.i E. Leśniak (1983) na podstawie badania 82 przestępców seksualnych (20 oskarżonych o zabójstwa seksualne, 24 — o zgwałcenie, a 38 — o czyny lubieżne z nieletnimi), stwierdzają że 70% z nich znajdowało się pod wpływem alkoholu w czasie popełniania przestępstwa, 70% sprawców było w przedziale wieku 21—40 lat, 75% — to pracownicy fizyczni, 59% było stanu wolnego, 80%, ich matek miało osobowość prawidłową, a 80% badanych negatywnie oceniało ojców, dominowało wśród nich wykształcenie podstawowe. Większość badanych przeszła brutalne i wulgarne uświadomienie seksualne. Wśród zabójców dewiacje seksualne ujawniało 25%, a wśród gwałcicieli — 50%. Wśród zabójców 87% ujawniało nasiloną introwersję, wśród gwałcicieli — 79%, a wśród pedofilów — 71%.

Leigh (1983) podkreśla, że należy przestępcze zachowania seksualne różnicować z następującymi rozpoznaniami:

—    intoksykacje: ostry alkoholizm, alkoholizm przewlekły, narkomania, zatrucia patologiczne;

—    zaburzenia psychiczne: psychozy, zaburzenia osobowo-

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0049 Rozdział 4Resocjalizacja przestępców seksualnych Trzeba, niestety, stwierdzić, że wynatur
skanuj0058 120 Resocjalizacja przestępców seksualnych działa «przestań», nie kontynuowałbym molestow
skanuj0059 122 Resocjalizacja przestępców seksualnych 4.2.3.2. Korygowanie wadliwych reakcji oraz na
skanuj0060 124 Resocjalizacja przestępców seksualnych erotycznych oraz (2) poznanie specyficznego cy
skanuj0061 126 Resocjalizacja przestępców seksualnycłfl nie jest dobrze, kiedy uczestnicy spotkań gr
skanuj0062 128 Resocjalizacja przestępców seksualnych Pomiar: każde stwierdzenie oceniane jest wedłu

więcej podobnych podstron