■ rozliczaniem kosztów związanych z dłuższym okresem;
■ wyceną produkcji w toku;
■ brakiem aktualnych informacji (np. przy obliczaniu wskaźników narzutu kosztów pośrednich wykorzystuje się dane z minionego okresu);
■ wyborem jednostki kalkulacyjnej.
□ Zmusza do akceptowania poziomu kosztów, który jest określony przez producenta (sprzedawcę) przy dowolnej wielkości produkcji (sprzedaży), co często powoduje nieefektywne wykorzystanie materialnych, ludzkich, finansowych i informacyjnych zasobów, a nawet ich marnotrawstwo.
□ Uniemożliwia przeprowadzenie oceny efektywności działania danego przedsiębiorstwa, ponieważ firma mimo rosnących kosztów i malejącej produkcji (sprzedaży) może utrzymywać stabilną rentowność sprzedaży. Związane jest to ze sposobem kalkulacji zysku jako procentu od jednostkowego kosztu danego produktu.
□ Kosztowa formuła sprzyja maksymalizacji efektów ekonomicznych w krótkim okresie, a nie w długim, co jest typowe dla orientacji produkcyjnej.
Jest oczywiste, że cena powinna przede wszystkim zapewnić pokrycie kosztów własnych oraz rentowność zaangażowanych kapitałów trwałych i obrotowych. Kalkulując ceny i chcąc je ukształtować na poziomie satysfakcjonującym firmę i jej klientów, należy przede wszystkim dążyć do oszczędnej gospodarki. Źródłami obniżek cen mogą być próby znalezienia tańszych wytwórców dóbr i usług, które służą do kompozycji produktu turystycznego, lepsze wykorzystanie czynników ludzkiego i materialnego, racjonalizacja operacji finansowych i wiele innych.
Kalkulacja ceny produktu turystycznego powinna uwzględniać zarówno koszty stałe, jak i zmienne przypadające na jednostkę produktu. Jeżeli koszty stałe stanowią znaczny udział w kosztach całkowitych, to dodatkowe nakłady na pozyskanie nowych klientów, a tym samym efektywniejsze wykorzystanie istniejących miejsc (np. noclegowych czy w samolocie), prowadzące do obniżki kosztu jednostkowego, umożliwia obniżkę cen.
Formuła rynkowa
Ma ona na celu utrzymanie lub zwiększenie udziału w rynku poprzez aktywną politykę cenowa^, zorientowaną na konkurencję i klienta. Ceny ustalane metodą popytowo-podażową powinny prowadzić do równoważenia rynku, a ich poziom powinien być uwarunkowany elastycznością cenową popytu.
Przyjmuje się, iż rynek jest formą poziomych więzi między różnymi podmiotami gospodarczymi i konsumenckimi, próbującymi sprzedać i kupić towar,
209