skanuj0040 (53)
WSPÓŁCZESNA TURYSTYKA KULTUROWA 43
rodzaju zawodach i imprezach sportowych. Zjawisko to zaczęło występowało już w XIX w. (np. obserwowanie regat łodzi wiosłowych na Tamizie), ale przybrało na sile dopiero w następnym stuleciu, kiedy to tysiące kibiców i osób zainteresowanych sportem zaczęło jeździć ze swoimi drużynami na rozgrywki ligowe (głównie w piłce nożnej, futbolu amerykańskim, hokeju na lodzie i piłce koszykowej), uczestniczyć w imprezach narciarskich (głównie związanych z narciarstwem zjazdowym i skokami), wyjeżdżać na igrzyska olimijskie i mistrzostwa świata, obserwować regaty żeglarskie, wyścigi samochodowe Formuły 1 itp.
„Ińrystyka martyrologiczna”
Niejako na przeciwnym biegunie w stosunku do turystyki rozrywkowej jest tzw. turystyka martyrologiczna, którą można potraktować jako część „turystyki kommemoratywnej” (jej zakres jest szerszy niż „turystyki martyrologicznej”) i która często jest traktowana jako istotna część dark touńsm (inaczej thanato-urism)14. Chociaż jej początki można z pewnością dostrzec już wcześniej (wspomniane już odwiedzanie cmentarzy wojennych z lat I wojny światowej, czy mające miejsce jeszcze w XIX w. przyjazdy Brytyjczyków na pole bitwy pod Waterloo), to jednak zaczęła się ona rozwijać po II wojnie światowej, przy czym jej gwałtowny rozwój dał się zauważyć dopiero w latach 90 XX. Część badaczy wiąże rozwój dark touńsm z masowym odwiedzaniem przez Żydów miejsc upamiętniających zagładę narodu żydowskiego (Holocaust) w Europie podczas II wojny światowej. Jednak tego rodzaju turystyka pojawiła się również w byłym ZSRR - np. zwiedzanie miejsc związanych z bitwą pod Stalingaradem, niemalże „obowiązkowe” dla turystów przyjeżdżających do ówczesnego Leningradu odwiedzenia Cmentarza Pieskariewskiego (na którym są pochowane ofiary głodu podczas oblężenia miasta w latach 1941-1943) itp. Również odwiedzanie przez turystów (głównie z Europy, Australii i USA) legendarnego „mostu na rzece Kwai” i pobliskiego cmentarza jeńców wojennych (Tajlandia) można uznać za przejaw „turystyki martyrologicznej” (a jednocześnie tzw. turystyki literackiej -literary touńsm). Jak jednak wcześniej wspomniano, „turystyka martyrologiczna” jest jedynie częścią dark touńsm, gdyż pod mianem tym mieszczą się również takie zachowania jak odwiedzanie miejsc pochówku sławnych ludzi
14 Ponieważ określenia „turystyka martyrologiczna”, dark touńsm i thanatotourism budzą skojarzenia ze śmiercią, autor prezentowanego opracowania proponuje używać terminu turystyka kommemoratywna, dla podkreślenia, iż jej celem nie musi być fakt czyjejś śmierci lub nieszczęścia, ale przede wszystkim chęć złożenia hołdu (upamiętnienie) czyjejś śmierci lub nieszczęściu.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
55381 skanuj0050 (36) 53 WSPÓŁCZESNA TURYSTYKA KULTUROWA które pojawiły się na tyle niedawno, iż nie
więcej podobnych podstron