I )o lej pory we wzorach stosowaliśmy tzw. adresowanie względne komórek. Cha-Htk Ir ryzuje się ono tym, że w zapisie adresu komórki nie występują inne znaki oprócz nwy kolumny i nazwy wiersza. Na przykład adresy: A45, DC101, X1000 to adresy fKHlędne. Adres względny ma jeszcze jedną ważną własność — jeśli kopiujemy wzór MW torujący adresy względne, to adresy te zostaną automatycznie uaktualnione w za-jplfliiśri od tego do jakiej komórki zostaną skopiowane.
Prześledzimy to zagadnienie na konkretnym przykładzie. Wprowadźmy zatem do MWrito arkusza zestaw danych pokazany na rysunku 84. Będziemy dążyć do tego, by * kolejnych wierszach kolumny B otrzymać wyniki mnożenia wartości komórek lullimny A przez liczbę pięć. Jednak nie będziemy wpisywać wzoru oddzielnie do kiWili’| /, komórek B2..., B11; wpiszemy go tylko dla komórki B2 i skopiujemy do ■Wiórek poniżej. Wzór umieszczony w komórce B2 powinien mieć postać: =A2*5. W k»i|i’|uyi'li komórkach kolumny B wzory powinny przyjąć kolejno postać: =A3*5, ■A4‘U, "A5*5..., =A11*5. Sprawdzimy, czy dzięki kopiowaniu wzoru z komórki B2, i>li/ Yiunmy pożądany efekt.
itliirk K4. Początkowy zestaw danych
cały tekst umieszczony w komórce Al