skanuj0049 (12)

7.5. Charakterystyka współczesnego ruchu turystycznego na świecie 199

zagospodarowania turystycznego (w 1962 r. na wyspie Moorea powstała pierwsza „wioska wakacyjna” konsorcjum Club Mediterranee S.A.). Jednak lata osiemdziesiąte przyniosły kryzys w sektorze turystycznym Tahiti [Gay 1994, 287] i na innych wyspach Polinezji Francuskiej, co częściowo spowodowały francuskie próby jądrowe w atolu Mururoa i związane z tym napięcia w stosunkach Francji z Australią, Nową Zelandią i Japonią.

Tabela 37. Kraj pochodzenia turystów zagranicznych odwiedzających w 1990 r. wybrane kraje Oceanii

Kraj	Liczba turystów (tys.)	Kraj pochodzenia (%)
Kraj	Liczba turystów (tys.)	Stany Zjednoczone	Australia i Nowa Zelandia	Japonia
Hawaje	6 971	63,0	3,6	20,6
Guam	780	12,6	3,0	81,5
Fidżi	279	13.2	47,8	7,7
Mariany Północne	220	17,6	0,1	77.9
Polinezja Francuska	132	31,8	11,4	10,6
Nowa Kaledonia	85	1,3	32,5	33,0
Samoa Zachodnie	48	8,0	27,5	1,0
Samoa Amerykańskie	47	21,0	10,0	0
Papua-Nowa Gwinea	41	10,0	49,0	4,0
Vanuatu	35	2,5	68,5	2,0
Wyspy Cooka	31	13,9	50,0	0
Tonga	16	22,5	37,5	3,0
Wyspy Salomona	9	8,2	50,8	5.8

Źródło: J-C. Gay [1994],

Wpływ bieżących wydarzeń politycznych na rozmiary ruchu turystycznego można prześledzić również na innych przykładach, np. na Fidżi, gdzie ruch turystyczny wyraźnie zmalał bezpośrednio po zamachu stanu w 1987 r. [0’Hare, Barrett 1994], jak również na Sri Lance, dokąd w 1983 r. przybyło 337 500 zagranicznych turystów, a w 1989 r. (w związku z wojną domową) tylko 184 700. Dopiero sukcesy armii rządowej oraz wojsk indyjskich w walkach z Tamilami sprawiły, że w latach następnych liczba turystów uległa zwiększeniu iw 1991 r. do Sri Lanki przybyło 317 700 turystów [0’Hare, Barrett 1994, 41]. Spadek liczby turystów przybywających do Sri Lanki znalazł odzwierciedlenie w wykorzystaniu miejsc noclegowych na wyspie: w 1980 r. wskaźnik wykorzystania wynosił 58%, w 1988 r. tylko 31%, aby w 1990 r. wzrosnąć do 47% [0’Hare, Barrett 1994, 44]. W tym miejscu należy zauważyć, że wpływ sytuacji politycznej na wielkość ruchu turystycznego można prześledzić nie tylko na przykładach państw Trzeciego Świata, ale również niektórych krajów europejskich. W latach osiemdziesiątych ówczesna sytuacja polityczna w Polsce (stan wojenny) spowodowała gwałtowne zmniejszenie się zarówno turystyki wyjazdowej, jak i przyjazdowej, a w latach dziewięćdziesiątych podobne zjawisko wystąpiło w krajach byłej Jugosławii. Za przykład może posłużyć Chorwacja, którą w 1990 r. (jeszcze w ramach Jugosławii)