72922 skanuj0095

200 Ryzyko powrotności i sposoby zabezpieczenia

Lp.	Kierunek oddziaływań	Brak	Umiarkowany	Znaczny
3	Samoocena:	niezmiennie utrzymująca się nadmiernie niska lub przesadnie wysoka samoocena	umiarkowane polepszenie samooceny	odpowiednio wyczuwalny poziom samoświadomości
4	Wypaczenie ocen własnych czynów:	oceny nieadekwatne przez cały okres resocjalizacji	nieznaczna poprawa, ale stałe wypaczenie oceny niektórych wypadków	całkowicie adekwatna i krytyczna ocena własnych czynów
5	Postawa wobec kobiet i dzieci. Obecność przekonań podtrzymujących aktywność przestępczą:	cały czas negatywne, antyspołeczne	zmiana nastawienia w kierunku bardziej egalitarnym i prospołecznym	ewidentne zmiany w kierunku prospołecznym
6	Postawa wobec trwałych związków i umiejętność ich nawiązywania:	cały czas negatywna oraz niechęć do nawiązywania trwałych związków	polepszająca się	osiągające poziom akceptacji społecznej
7	Stopień zrozumienia etapów narastania tendencji przestępczych:	słaby	umiarkowany	bardzo dobry
8	Stopień zaangażowania w zajęciach psychokorekcyjnych:	słaby	zadowalający	głębokie zaangażowanie
9	Stopień przyswojenia i zrozumienia istoty działań i przeżyć zabezpieczających powrót aktywności przestępczej:	umiarkowany	zadowalający	bardzo wysoki
10	Postęp w wyeliminowaniu form achowania związanych z popełnianym przestępstwem (impulsywność, niekontrolowana agresja, zażywanie narkotyków itp.):	względny	wyraźny postęp	bardzo dobry

Powyższe wskaźniki oceny postępu resocjalizacji, przeznaczone na użytek prognozy stopnia zabezpieczenia przed nawrotem przestępstw seksualnych, przydatne są raczej do obserwacji określonych zachowań i przeżyć psychicznych, jakie mogą być stwierdzane podczas sesji psychoterapeutycznych prowadzonych w toku pracy resocjalizacyjnej z przestępcami seksualnymi - i jako takie powyższe zestawienie wydaje się bardzo cenne.

5.3. Sposoby zabezpieczenia społecznego

Mając na uwadze konieczność jak najlepszego zabezpieczenia społeczności, do której powraca przestępca seksualny, trzeba znów przypomnieć o niemożności całkowitego wyleczenia, czy w tym przypadku zresocja-lizowania przestępcy seksualnego, co w skądinąd bardzo pożądanej decyzji o jego powrocie do społeczeństwa musi uaktywniać dwa kierunki działania. Po pierwsze, maksymalne zabezpieczenie społeczności, do której przestępca seksualny powraca i po drugie, zapewnienie takiemu człowiekowi dalszej pomocy psychologicznej w celu przeciwdziałania powrotowi jego wynaturzonych skłonności i niezbędnego utrwalenia nabytych w toku postępowania resocjalizacyjnego mechanizmów kontroli własnych popędów.

Ten drugi nieodzowny aspekt decyzji o zwolnieniu przestępcy seksualnego należy do strategii oddziaływań resocjalizacyjnych, dlatego też ten ich najważniejszy etap, jakim jest powrót skazanego do normalnego społeczeństwa, nie może się obywać bez dalszej pomocy i nadzoru ze strony osoby wykwalifikowanej w zakresie oddziaływań psychokorekcyjnych. Nie może być mowy o tym, aby zwalnianego z zakładu karnego przestępcę seksualnego pozostawiać samemu sobie. Takie nieodpowiedzialne działanie powodowałoby nie tylko ogromne zagrożenie dla społeczeństwa, lecz także przerwałoby w sposób gwałtowny proces resocjalizacji rozpoczęty w zakładzie karnym.

Jeśli zaś chodzi o zabezpieczenie społeczności, do której powraca zwalniany z zakładu karnego przestępca seksualny przed ewentualnym nawrotem jego kryminalnej aktywności, to przede wszystkim warto przytoczyć zasadę stosowaną w krajach anglojęzycznych przez prawników i innych specjalistów podejmujących tę niezwykle odpowiedzialną decyzję o zwalnianiu przestępców seksualnych. Jest to tzw. zasada sześciu C, która obowiązuje w przypadku zwalniania przestępców wszystkie instytucje