29796 skanuj0409

W ujęciu planistycznym zasada SWOT stanowi określoną formalnie procedurę wzajemnego dopasowania między zasobami reprezentowanymi przez silne i słabe strony firmy a otoczeniem firmy, opisanym przez szanse i zagrożenia występujące w tym otoczeniu. Procedura dopasowania może być sekwencyjna lub interacyjna (kolejnych kroków). Procedura sekwencyjna występuje w dwóch wariantach, tj.:

1) dopasowanie (poszukiwanie) do istniejących silnych stron firmy odpowiednich dla nich możliwości (szans) w otoczeniu,

2} dopasowanie zasobów firmy do pojawiających się okazji w otoczeniu.

Ta pierwsza sekwencja określana jako SW-+OT oznacza przyjęcie koncepcji resource-based, ta druga, określana jako OT-+SW, oznacza przyjęcie koncepcji industry-based (por. punkt 2.2). Dla zasady SWOT charakterystyczna jest sekwencja SW-+OT, a więc zasobowe podejście „od silnych stron do możliwości” zakładające, że nie można w krótkim okresie zmienić silnych stron firmy. Druga sekwencja: „od szans do silnych stron” może być uznana za rozwinięcie zasady SWOT, jej zdynamizowanie. Przewidywane w przyszłości szanse w otoczeniu wymagają z reguły nowych silnych stron, nieistniejących obecnie w firmie, przy czym wybieramy te szanse, które wymagają silnych stron możliwych do uzyskania w danej firmie z najwyższym prawdopodobieństwem.

Iteracyjna procedura SWOT oznacza poszukiwanie wzajemnego dopasowania między zasobami a możliwościami w dynamicznym ujęciu. Zakładamy różne możliwości w otoczeniu oraz różne możliwe stany silnych stron. Punktem wyjścia procedury mogą być albo przyszłe możliwości, albo przyszłe silne strony. Następnie dla najbardziej obiecujących możliwości określamy potrzebne silne strony zgodne z możliwościami firmy. W drugim etapie poszukujemy dla tych silnych stron maksymalnie dopasowanych możliwości itd.

Sekwencyjna procedura SWOT typii SW-+OT może być przedstawiona w postaci schematu blokowego jak na rysunku 18.

Postępowanie w przypadku wyjścia procedury od identyfikacji szans i zagrożeń istniejących w otoczeniu, czyli OT-+SW, oznacza dynamiczne ujęcie zagadnienia.

Schemat na rysunku 18 można określić jako oparty na ekstrapolacji, tj. odnoszący się do sytuacji, w której zakładamy, że istniejące silne i słabe strony w przyszłym okresie działania nowej strategii (np. najbliższych 3 lat) będą w dalszym ciągu takimi samymi silnymi stronami. Podobnie zakładamy, że szanse i zagrożenia, które obecnie stwierdzamy, będą aktualne przez najbliższe 3 lata. Na ogół takie założenia nie są spełnione i dlatego szanse i zagrożenia stanowią określoną prognozę stanu otoczenia, jak też określoną prognozę stanowi przyszły stan zasobów mojej firmy. W procedurze OT-+SW punktem wyjścia są prognozy dotyczące szans i zagrożeń wychodzące z istniejących szans i zagrożeń. Załóżmy, że szanse w otoczeniu są określone przez

127

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
33097 skanuj0006 16 Agresja seksualna1.1. Seks i agresjaw ujęciu psychodynamicznym Najbardziej zdecy
skanuj0013 (9) L.w ujęciu k.c. wybór należnych kupującemu roszczeń jesc dopuszczalny : a.  &nbs
skanuj0020 (233) •    segregację ewakuacyjno-transportową, która określa kolejność, ś
skanuj0020 (250) Władysława Szulakiewicz dorobku naukowego określonego środowiska, w naszym przypadk
skanuj0021 (36) 32. Oporność na makrolidy określa się na podstawie*:    > a)

więcej podobnych podstron