Skan70
70 V. Pisanie pracy
Oczywiście powinniśmy korzystać z bezpośredniego źródła informacji, a nie podawać jej za kimś innym. Przypadki tzw. cytowania z drugiej ręki powinny mieć miejsce bardzo rzadko i tylko wtedy, gdy sięgnięcie do źródła pierwotnego jest utrudnione. Nigdy nie wolno tego ukrywać i fakt cytowania pośredniego musi być ujawniony w przypisie, jak w przykładzie:
1 S.A. Kemper: Bezpośrednie prawodawstwo ludowe. Referendum. Plebiscyt. Inicjatywa ludowa, Warszawa 1918, s. 9-10. Cyt. za W. Kaczocha: Demokracja. Studia z dziejów myśli w Polsce, Poznań 1993. „Ars Nova”, s. 58.
B. Przypisy źródłowe rozszerzone — w przypisach tego rodzaju poza wskazaniem źródła przytaczamy jakiś cytat lub omawiamy bliżej powołane poglądy. Mają one jednak tylko pośredni związek z głównym tokiem wywodu i dlatego nadmieniamy o nich w przypisie. A oto przykład1:
1 Wyjaśniał, że czyni tai „dla wygody legislatywy, zaoszczędzenia jej czasu i uwolnienia od kłopotu uchwalania odpowiedzi” — J.E. Kallenbach: The American Chief Executive, New York 1966. Harper and Row, s. 334.
C. Przypisy odsyłające odsyłają czytelnika bądź to do innych fragmentów naszej pracy, bądź to do innych opracowań, np. w celu otrzymania dokładniejszych informacji lub porównania naszych poglądów z innymi:
1 Była już o tym mowa w rozdziale 1 naszej pracy.
2 Na temat konstytucyjnej regulacji problematyki źródeł prawa zob. też uwagi L. Kaczyńskiego: Układ zbiorowy pracy — problem konstytucyjny, PiP 8/1999.
D. Przypisy polemiczne — posługujemy się nimi, kiedy podejmujemy polemikę z przedstawianymi poglądami, a przeprowadzenie dyskusji w tekście głównym rozbijałoby tok wywodów. Ten rodzaj przypisu dotyczy też sytuacji, kiedy w literaturze prezentowane są rozbieżne poglądy w pewnej kwestii mniej związane z naszymi rozważaniami, a my przyjmujemy tylko jeden z nich, do reszty odnosząc się krytycznie właśnie w przypisie. Polemiczny charakter przypisu często oddają już pierwsze słowa takie, jak:
1 Pewne wątpliwości mogą wynikać z przyjęcia przez X takich kryteriów...
2 Trudno natomiast zgodzić się z poglądami X, Y i Z, którzy...
3 Zupełnie inaczej rzecz traktuje X, pisząc...
Oczywiście przypis polemiczny ma nie tylko sygnalizować różnice stanowisk, ale również przedstawiać stosowną argumentację. Bez tego ocena naszego postępowania może się spotkać tylko z krytyczną oceną recenzenta.
E. Przypisy dygresyjne pojawiają się wtedy, kiedy autor chce się podzielić z czytelnikiem pewną uwagą czy spostrzeżeniem na marginesie rozważań, nie nadając im charakteru polemicznego. W przypisach tego rodzaju często nie wskazujemy żadnych źródeł, a jeśli tak, to tylko w związku z uczynioną dygresją. Przedstawmy dwa przykłady2:
1 Doskonałym przykładem takiego stawiania sprawy było przemówienie radiowo-telewizyjne de Gaulle'a z 7X1962 r. poprzedzające rozwiązanie Zgromadzenia Narodowego.
2 Pozostawienie swobody prezydentowi leżało w interesie konstytucji. W Konstytucyjnym Komitecie przedstawiciel rządu oświadczył jasno, że użycie art. 16 „może należeć tylko do prezydenta Republiki, w jego charakterze gwaranta jedności i niepodległości narodowej", Travaux prepuratoires..., s. 55.
W dobrej pracy dyplomowej spotkać można wszystkie rodzaje przypisów. Oczywiście najwięcej jest przypisów źródłowych, bo też stosunkowo często posługujemy się ustaleniami uczynionymi przez innych, a nic można korzystać z cudzych myśli, nie dokumentując ich pochodzenia. Tego wymaga tak przyzwoitość, jak i prawo. Poza tym ważne jest stworzenie możliwości weryfikacji naszych badań. Jednak poprzestanie tylko na przypisach źródłowych (sytuacje takie zdarzają się nawet w odniesieniu do publikacji naukowych) bardzo pomniejsza zalety pracy. Rola przypisów — jak pisze J. Boć — „jest niezastąpiona [...]. Treść, sposób ujęcia, kompletność i kompleksowość w treści przypisów dają łącznie świadectwo jakości i wielkości nakładu pracy, a nierzadko i erudycji”3.
Przykład z książki A. Putło: Prezydent a Kongres USA w świetle konstytucyjnych z.asad podziału i równoważenia władz. Gdańsk 1986, s. 74.
Oba przykłady pochodzą z książki K. Wołowskiego: Prezydent Republiki w powojennej Francji, Warszawa-Poznań 1973, s. 159 i 2L3.
~3 J. Boć: Jak pisać..., s. 32.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Skan72 74 V. Pisanie pracy — Najlepiej sens wywodu autora oddają następujące słow
81078 Skan73 76 V. Pisanie pracy rozdziałach. Nie może też być szczegółowym spisem wszystkich wnios
Skan65 60 V. Pisanie pracy należy uwzględnić posiadane materiały i stan naszej wiedzy, co wynika ze
Skan66 62 V. Pisanie pracy spis treści, to tekst rozdziału powinien dzielić się na same punkty (bez
Skan71 72 V. Pisanie pracy7. Posługiwanie się cytatem Operowanie cytatem i cudzysłowem jest sztuką
42069 Skan68 66 V. Pisanie pracy nią przestrzegania zasad ortografii, fleksji i składni w konstruow
57078 Skan67 64 V. Pisanie pracy strony to zaprzeczenie rozwlekłości. Jedno i drugie ma służyć taki
84424 Skan69 68 V. Pisanie pracy Co drugie rozwiązanie jest bardziej praktyczne,
STUDENTÓW^Korzystaj ze źródła (informacji) W listopadzie uruchomiona została nowa strona Samorządu
więcej podobnych podstron