H4 Laboratorium Podstaw łilektrotechnlkl I
wytwarzających pole magnetyczne rozróżniamy obwody o strumieniu stałym i zmiennym w czasie.
H4 Laboratorium Podstaw łilektrotechnlkl I
a)
B(P
(
H
Rys.5.2. Objaśnienia pojęć: przenikalności magnetycznej statycznej (a) i przenLkalności magnetycznej przyrostowej (b).
a) zależność indukcji magnetycznej B oraz przenikalności magnetycznej statycznej p od natężenia poła magnetycznego dła pewnego ferro magnetyka (bez uwzględniania pętli histerezy),
b) pętla cząstkowego przemagnesowania przy występowaniu składowej stałej w przebiegu strumienia, przyrost AH i odpowiadający mu przyrost AB.
Jednym z podstawowych praw stosowanych w teorii obwodów magnetycznych jest prawo przepływu:
P
(5.4)
gdzie: p - liczba przewodów z prądem objętych krzywą 1.
Cyrkulacja wektora natężenia pola magnetycznego wzdłuż drogi zamkniętej równa się sile magnelomotorycznej (smm, F[n) i jest równa przepływowi 0=1'z. W obliczeniach praktycznych często ealka we wzorze (5.4) jest zastępowana sumą iloczynów czyli napięć magnetycznych U^, dla poszczególnych
odcinków obwodu wzdłuż których natężenie pola Hp i przenikalność magnetyczna Rg pozostają niezmienne:
n
k = ł
(5-5)
5. Obwody magnetyczne
Każdemu elementowi obwodu magnetycznego możemy przyporządkować wielkość zwaną reluktancją;
gdzie:
lj^ - długość linii pola w k-tym odcinku obwodu,
Sjj - przekrój obwodu magnetycznego,
pk - przenikalność magnetyczna rozpatrywanego elementu obwodu.
jej odwrotność zwana jest przewodnością'magnetyczną lub permeancją:
(5.7)
Ak = Rpk_1
Jednostką reiuktancji jest odwrotność henra (1/H), a penneancji henr(lH).
W szeregowym obwodzie magnetycznym z 2asady ciągłości strumienia wynika, że dla każdego k-tego odcinka:
zatem:
n i
X -~V ^=e (5.9)
k =l^k ^k
stąd:
k = 1
Zależność (5.10) przedstawia prawo Ohma dla obwodu magnetycznego.
Przy obliczaniu obwodów magnetycznych rozgałęzionych stosuje się 1 i II prawo Kirchhofla. Pierwsze prawo Kirchhoffa dotyczy bilansu strumieni w
1-