str 4 175
174 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY
69. NA WYDERKAFY
Skarżą się w Polszczę, co mi wielkim było dziwem,
Jako ludzie pomarli chleb zjadają żywem
I jeśli sejm takiego nie ujmie rozchodu,
Upewniają, że i ci muszą mrzeć od głodu.
5 Aż ono wyderkafy i za zmarłych dusze Zapisane na każdej niemal wsi fundusze.
Nie dziwuję się teraz, bo go trudno winić,
Kto sobie i po śmierci chce dobrze uczynić.
Nie masz wsi, w mieście domu, dawszy pokój inszem 10 Ciężarom, żeby nie miał jęczeć pod tym czynszem.
Już ogrody po chwili, skoro je osiędą,
Stajania i zagony księża liczyć będą.
A na cóż ci legata za swe dusze piszą,
Którzy albo są w niebie, albo w piekle dyszą?
15 Skąd, choćby cały na msze świat zapisał święte.
Nie ma wyjścia, bo mu już wieczne drzwi zamknięte.
Mógł ci też drugi dawno za grzech wymść z czyśca,
Po staremu duchowny dusi swego iśćca.
Cóż tedy będzie dalej? Jeśli mnie kto spyta:
20 W księżą się Rzecz obróci sarnę Pospolita,
Jeśli z tego zawczasu snu się nie obudzi.
Pełno będzie kościołów, cóż kiedy bez ludzi.
I co w inszych królestwach chwałę bożą mnoży,
Gdzie stan rycerski kwitnie, w Polszczę ją zuboży,
25 Bo chociaż już na większe osiedli ją poły.
69 NA WYDERKAFY
tytuł: wyderkaf — dochody z posiadłości ziemskich (lub ich część), zapisane przez pobożnego właściciela na rzecz Kościoła i spłacane również po jego śmierci przez spadkobierców, w. 13 legat — zapis, w. 18 iściec — dłużnik.
Mało im wyderkafy, biorą i z stodoły.
Choć daleko od tego, czego sobie życzą.
Już łomią wolność, co rok drożąc swą wytyczą.
Wiązał się król przysięgą, który nowo nastał,
30 Że nie naruszy prawa, jakie w Polszczę zastał.
Nie masz tego na księżą, nie dosyć im rządzić,
Ale sobie pozwolą równą szlachtę sądzić I w rzeczach nieduchownych, co należą ciału,
Choć nie ma tej wolności okrom trybunału.
35 Że im egzekucyjej nie czynią ratusze.
Przeklinają cnotliwych katolików dusze.
„Kto — pytam — postanowił, kto sędzią obierał,
Żebyś nade mną o mój snop władzę wywierał?”
„Pismo, gdy nas królewskim nazywa kapłaństwem!”
40 „Prawda, ale nie ziemskim, dobrodzieje, państwem. «Królowie świata sądzą swych poddanych, a wy
Nie należycie do tej — rzekł Pan uczniom — sprawy».” Tak choć i świecki statut broni im, i święty,
Stawiają w konsystorzu na nas parlamenty.
45 Lepszy pieniacz, lepszy ksiądz, i z dawnych plebanów Mamy dzisia nieznośnych, żal się Boże, panów.
Na cóż szukać Turczyna, co mi w ciele szkodzi.
Gdy ten. co ją miał zbawić, na duszy przewodzi.
Dorna mi ksiądz z Turczynem równo wolność łomie 50 I wydziera chleb z ręki bezprawnie, łakomie;
Dla okupienia dusze, gdy tak chcą biskupi,
Niech nie tylko chleb, ale skórę z ciała łupi.
Obaczą i zapłaczą, minie czas malutki,
Naszy wnukowie księżej panowania skutki.
55 Nierychło się i sami w swym postrzegą błędzie,
Kiedy im przyjdzie pancerz wdziać po rewerendzie.
w. 35 im [...] ratusze — urzędy świeckie nie wykonują wyroków sądów duchownych.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
str 4 175 174 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY 69. NA WYDERKAFY Skarżą się w Polszczę, co mi wielkim było dz
str 4 155 154 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY 15 Na to ów: „I Piotr ci był, chociem nie znał szkoły, Biskup
str 4 125 (2) 124 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY Na ciele będziesz leda wszetecznice łupem. Tedy się człow
85193 str 4 145 144 OGRÓD. ALE NIE PLEWIONY Zdrowie, poczet straciwszy, żebrać na ostatek”. Nie mia
56432 str 4 185 184 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY I bogdaj się nie ziści tego człeka wróżka, Że moje pism
str 4 125 (2) 124 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY Na ciele będziesz leda wszetecznice łupem. Tedy się człow
str 4 135 134 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY Obaczywszy grzebieniarz, i tego nie minę. Potrzebny jest i śc
str 4 195 194 OGRÓD. ALE NIE PLEWIONY Gdyż pieniędzy nie może mieć, kto nie ma wioski. Sam żebrząc,
64954 str 4 165 164 OGRÓD. ALE NIE PLEWIONY I dziękuje za pardon; zdumieje ów zrazu, I kiedy się do
str 6 177 176 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY Kiedy na świętych głowach pieszczone Mars piesze, Skoro szlac
więcej podobnych podstron