G. Biriicttfci-GrabowtlMi. Z. Mikulski. H)tłrolnxia ogólno. Warwa w a 2005 ISBN 83 01-145?9-X. V by WN PWN 2005

rzecznych lub w dnach zagłębień bezodpływowych. Dzieli sięje na torfowiska bezleśne:

zalewane (szmvarowe i turzycowiska), mechowiskowe (darniowe) i źródliskowe⁴' oraz

torfowiska zaroślowc (łozowiska) i torfowiska leśne (olsy).

Roślinność torfowisk szuwarowych stanowi przede wszystkim trzcina pospolita (Phragmites communis), pałka szerokolistna (Typka latifolia), oczerct jeziorny (Schoenop-

lectus lacustris), skrzyp bagienny {Equisetum limosum), manna mielec (Glyceria ac/uatica)

oraz turzyce i wielkie byliny. W miejscach często zalewanych są to wielkie turzyce rozłogowe: turzyca brzegowa (Carex riparia) i turzyca błotna (Carex acutiformis) oraz. turzyce kępiaste: turzyca sztywna (Carex Hudsonii), turzyca prosowa (Carex paniculata), turzyca tunikowa (Carex paradoxa). W miejscach podmokłych rosną turzyce rozłogowe:

turzyca zaostrzona (Carex gracilis). turzyca dzióbkowata (Carex rostrata), turzyca

pęchcrzykowata (Carex vesicaria) oraz kłóć wiechowata (Cladium tnariscus). Z wielkich bylin najpospolitsze są tu: marek szerokolistny (Sium latifolium), kropidło wodne (Oenanthe aquatica), gorysz błotny (Peucedanum palustre), szalej jadowity (Cicuta v i rosa), a także jaskier wielki (Rammculus lingua), tojeść pospolita (Lysimachia rulgaris), krwawnica pospolita (Lythnim salicaria) i kosaciec żółty (Iris pseudoacorus) (Maciak, Lisowski, 1966).

Na torfowiskach tych spotyka się też krzewy. Są to wierzby (głównie: łoza - Salix cinera, wierzba uszata - Salix aurita, wierzba rokita - Salix repetis) i brzoza niska (Belula humilis).

Turzycowiska w zależności od długości okresu zalania, poziomu wody i żyzności mają bardzo zróżnicowany skład florystyczny. Charakterystycznym gatunkiem są z reguły turzyce w'ysokie. Tam, gdzie są duże wahania poziomu wód. rośnie zespół turzycy sztywnej (Caricetum Hudsonii) z gatunkami uzupełniającymi: tarczycą pospolitą (Scutellaria galericulata), starcem (Senecio paludosus) i ożanką nierównoząbkową (Teucrium sco-rodonia) (Tobolski. 2003). Turzycowiska może też tworzyć turzyca tunikowa (Carex paradoxa), turzyca prosowa (Carex paniculate) oraz zespół turzycy zaostrzonej {Caricetum gracilis). Na turzycow iskach rośnie też zespół kłóci wicchowatej (Cladietum marisci).

Roślinność torfowisk mechowiskowych (darniowych) składa się główmie z drobnych turzyc i drobnych bylin ze znaczną domieszką mchów właściwych (Bryales). Najliczniejszymi reprezentantami mchów właściwych są: sierpowłec (Drepanocladus aduncus), drabik drzewkowaty {Climacium dendroides), mokradłosz (Calliergon cuspidatum) i prątnik (Bryum ventricosum). Z bylin błotnych najczęściej występują: bobrek trójlistkowy (Menyanthes trifoliata), siedmiopalecznik błotny (Comarum palustre), knieć błotna (Caltha pafustris). wiązów ka błotna (Filipendula ulmaria), gnidosz bagienny (Pedicularis palustris), ostrożeń błotny {Cirsium palustre). Drobne turzyce są reprezentowane przez: turzycę prosowatą (Carexpanicea), turzycę pospolitą {Carexfusca), turzycę siwą (Carex canescens) oraz. turzycę żółtą (Carex fava) (Maciak, Lisowski, 1966).

Na młakach powstają torfowiska źródliskowe wiszące, na źródłach - torfowiska źródliskowe kopułowe. We florze tych bagien mało jest gatunków ciepłolubnych, dużo zaś gatunków borealnych, takich jak: wielkosił błękitny (Folemonium coeruleum), skalnica

Torfowisko źródliskowe powstaje na młace lub źródle.

Ld

co

o

a>

110

o

O

©

©

a