Słownik Polsko Norweski5

kompliment 390 konkurs

kompliment n. komplement, kompli kasjon m. komplikacja; ~sere cz. komplikować, powikłać, komplott n. spisek, sprzysiężenie. kompo|nere cz. tworzyć, komponować (muzykę); ~nist m. kompozytor; ~sisjon m. utwór, kompozycja, kompost tri. kompost, kompott m. kompot, kompress m. med. kompres, okład, komprimere cz. przytłoczyć, ścisnąć.

kompromiss n. kompromis, kompromittere cz.

kompromitować, komtesse m. hrabina; (datter) hrabianka.

konden sator m. kondensator; ~sere cz. kondensować. konditor m. cukiernik; ~i n. cukiernia, ciastkarnia, kondo lanse m. kondolencja; -^lere cz. złożyć kondolencję. kondom n. prezerwatywa, kondom.

kondor m. om. kondor, konduite m. takt. konduktor m. konduktor, kone m. (hustru) żona, małżonka; (kvinne) starsza kobieta, konfeksjon m. gotowe ubranie, konfekt m. cukierek, konfekt; ~eske m. bombonierka, konfe ranse m. konferencja; (samtale) wywiad; ~rere cz. naradzać się, konferować, konfesjon m. wyznanie, konfidensiell pm. poufny, zaufany. konfirm|asjon m. relig. konfirmacja, bierzmowanie; ~ere cz. relig. bierzmować; jur. ratyfikować. konfisk|asjon m. konfiskata; ~ere cz. skonfiskować.

konflikt m. konflikt, spór. konfus pm. pomieszany, pogmatwany; zakłopotany, zażenowany, konge m. król. kongedomme n. monarchia; królestwo.

kongelig pm. królewski, kongerike n. królestwo, kongle m. bot. szyszka.

Kongo geogr. Kongo, kongress m. kongres, zgromadzenie, zjazd. kongruen|s m. zgodność; ~t pm. zgodny (z czymś); mat. podobny; gram. przystający, konjakk m. koniak, konjektur m. przypuszczanie, domniemanie, domysł, konjujgasjon m. gram. koniugacja; ~gere cz. gram. odmieni(a)ć, koniugować (czasownik), konjunksjon m. połączenie, związek; gram. spójnik. konjunktiv m. tryb łączący, konjunktur m. koniunktura. konkav pm. wklęsły. konklu|dere cz. zakończyć, wnioskować; ~sjon m. wniosek, konkluzja.

konkordans m. konkordancja, indeks, skorowidz, konkordat n. konkordat, konkret pm. konkretny; muz. ~ musikk muzyka konkretna, konkubinat n. konkubinat, pożycie nieślubne; ~ne m. konkubina, kochanka, konkurranse m. konkurencja, konkurlrent m. konkurent; ~rere cz. współzawodniczyć, konkurować.

konkurs m. konkurs; bankructwo; ga kurs cz. zbankrutować.

konnotasjon m. log. konotacja. konsekven s m. konsekwencja; ~t pm. konsekwentny, konsentrasjon m. koncentracja, konsentrasjonsleir m. obóz koncentracyjny, konsentrere (seg) cz. koncentrować się. konsept n. koncepcja, myśl, pomysł.

konsem n. koncern, konsert m. koncert. konservativ pm. konserwatywny, konserwator m. konserwator; ~vatorium n. konserwatorium; ~vere cz. konserwować; ~vering m. konserwacja, konsesjon m. koncesja, konsil n. sobór, konsis pm. zwięzły, treściwy, konsistens m. konsystencja, gęstość.

konsolidere cz. konsolidować, wzmacniać.

konsoli m. konsola; podpora, konsonant m. gram. spółgłoska, konspirere cz. konspirować, spiskować.

konstant pm. stały, ciągły, konstatere cz. oświadczyć, oznajmić.

konstellasjon m. konstelacja, gwiazdozbiór.

konstitusjon m. konstytucja; ~ell pm. konstytucyjny, konstru ere cz. tworzyć, budować; ~ksjon m. konstrukcja, budowa. konstruktiv pm. konstruktywny, twórczy.

konsul m. konsul; ~at n. konsulat, konsulent m. doradca, konsul tasjon m. konsultacja, porada; ~tere cz. konsultować, zasięgać rady.

konsulaer pm. konsularny, konsumere cz. konsumować; jeść, spożywać.

kontakt m. kontakt, styczność, związek; elektr. kontakt, kontaktplate m. patrz CD. kontant m. gotówka; pm. betale ~ płacić gotówką, kontinent n. kontynent, kontingent m. kontyngent; (kvote) kwota, kontyngens. konto m. konto, kontor n. biuro, kontordame m. urzędniczka; stenotypistka. kontorist m. urzędnik, kontortid m. godziny urzędowania, kontra pi. przeciw, contra, kontra-alt m. muz. kontralt. kontrahe|nt m. kontrahent; ~re cz. kontraktować.

kontrakt m. kontrakt, umowa, kontrast m. kontrast, kontroli m. kontrola; ~ere cz. kontrolować; ~or m. kontroler, kontur m. szkic, kontur, kontusjon m. med. kontuzja. konvall m. bot. konwalia. konveks pm. wypukły. konvensjon m. konwencja. konversasjon m. konwersacja, rozmowa.

konversasjonsleksikon n.

encyklopedia. konversere cz. rozmawiać. konver|sjon m. przemiana, zamiana, przeistoczenie; konwersja (obligacji); nawrócenie (grzesznika); ~tere cz. nawrócić się (na jakąś wiarę); (s)konwertować (obligacje); zamieni(a)ć.

konvertitt m. konwertyta.

Słownik Polsko Norweski5

Słownik Polsko Norweski5

Słownik Polsko Norweski5

Słownik Polsko Norweski5