4130648262

Ogólnopolska Konferencja Naukowa „ Oblicza miłości. Przeszłość - Teraźniejszość - Perspektywy ” Lublin, 06 maja 2016 r.

Wystąpienia ustne

Bliźni jako ten, którego powinienem kochać.

O duchowym wymiarze miłości u Sorena Kierkegaarda

Katarzyna Krawerenda-Wajda, katarzynakrawerenda@gmail.com, Zakład Filozofii Religii, Instytut Religioznawstwa UJ

Człowiek kochający, w takim rozumieniu w jakim miłość rozumie Kierkegaard, jest przede wszystkim człowiekiem egzystującym, zaś miłość ukierunkowuje człowieka na tej drodze, gdyż miłość jest odniesieniem do tego co wieczne. Z drugiej strony, to wieczność wzywa człowieka do tego, aby kochał.

W tekście Czyny miłości Duńczyk przedstawia dwa rodzajów miłości. Pierwszy to, miłość zmysłowa, erotyczna, temat twórczości poetyckiej, która w duńskim języku zyskuje termin Elskov.

Kjerlighed, oznacza zaś miłość duchową, chrześcijańską, która jest unieważnieniem miłości własnej. Co jest jej przedmiotem? Kierkegaard pisze, iż jest nim miłowanie bliźniego. Bliźni: jest to słowo utworzone od terminu najbliższy (słowo Naeste pochodzi w języku duńskim od słowa Naermeste - najbliższy). Bliźni to ten, który jest najbliżej ciebie, jednak nie w "sensie szczególnego upodobania". Duńczyk pisze, że bliźni jest bliższy Tobie niż wszyscy ludzie.

Kategoria bliźniego funkcjonuje tylko w chrześcijaństwie. I w tej perspektywie trzeba na nią patrzeć. Zdaniem Kierkegaarda miłość chrześcijańska opiera się odniesieniu do Boga, gdyż to właśnie to jest najbardziej pierwotna relacja miłości. Kiedy człowiek odkrywa, ograniczoność swojego sposobu życia i poznania także tego drugiego, może odkryć, za pośrednictwem wiary owo źródło w swoim wnętrzu, owo ukryte życie miłości, które ma w sobie wieczność, gdyż opiera się na Boskiej miłości. Wtedy człowiek odkrywa w sobie wezwanie do miłości Bliźniego - to ty powinieneś kochać. Obowiązek ten oparty jest na prawie, zaś jak mówi św. Paweł, miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa (Rz 13, 8-10).

Słowa kluczowe: bliźni, miłość, prawo. Bóg. obowiązek