4587759594
KS. LECH NOWAK
ski), profesorem i rektorem, który przełożył również Łukasza Pinellego: Rozmyślania nabożne o Najświętszym Sakramencie... (Kraków 1604) oraz Tomasza a Kempis O naśladowaniu Chrystusa (Kraków 1608)83. Wzdychanie gołębice..., składające się z trzech części — ksiąg, poucza o pożytkach i konieczności praktykowania codziennych medytacji, niezbędnych dla duchownych w trudnych czasach prześladowań heretyckich84.
Również tłumaczeniem pracy (z języka łacińskiego) wymienianego już Jeremiego Drekseliusza zajął się jezuita Jan Chomętowski (1597—1652), którą zatytułował: Droga do wieczności, albo dwanaście znakówprzeyrzenia do nieba... (Kraków 1632)85. Jan Chomętowski86. profesor matematyki, języka hebrajskiego, rektor kolegium w Lublinie był tłumaczem m. in. dzieł ascetycznych, jak: Ołtarz wieczności... (Kraków 1638), Oko wieczności albo sposób powstawania intencji dobrej... (Kraków 1638) i Wieczność piekielna, albo o ogniu, więzieniu i mękach piekielnych... (Kraków 1640). Dzieło: Droga do wieczności... udostępniło polskiej literaturze ascetycznej zbiór myśli o prędkości przemijania i znikomości tego świata.
Utworem o podobnej tematyce było następne tłumaczenie, dokonane przez Augustyna Kochańskiego, franciszkanina, doktora teologii i kustosza prowincji gnieźnieńskiej tegoż zakonu (żył w XVII w.)87, które zatytułował po przekładzie z języka hiszpańskiego O wzgardzie świata y Próżności iego Troie Xiąg (Poznań 1613)88. Autorem oryginału był Dydak (Diego) Estella89.
Te same problemy objął zbiór rozmyślań i modlitw przewidzianych przede wszystkim dla sióstr benedyktynek pt. Zabawy duchowne... (Kraków 1643)9®. Napisał je Wojciech Dziedzic, o którym oprócz lakonicznej wzmianki w Bibliografii polskiej Karola Estreichera— „napisał jeszcze Życie świętej Hildegardy Zakonu Sw. Benedykta: na górze św. Roberta we Francji (b.m.r.)”91 — nie udało się nic więcej odszukać.
Mało znanym dzisiaj tłumaczem był Bonawentura Siewierzanin, franciszkanin z konwentu chełmińskiego, żyjący w XVII w., autor ascetycznego dziełka: Zegar nabożnej oblubienicy Chrystusowej... (Warszawa 1624)92. O autorze tym nie udało się odnaleźć więcej informacji, oprócz już przytoczonej notatki z dziewiętnastowiecznej Encyklopedii powszechnej. Na Śląsk trafił swoim tłumaczeniem z języka łacińskiego rozmyślań mariologicznych św. Bonawentury93.
Inny już charakter ma następna książka ze zbiorów trzebnickich, złożona z 2 części, a przełożona z hiszpańskiego utworu karmelity bosego Tomasza od Jezusa przez Przemysława Prawdzica Domiechowskiego (t 1680)94. Cysters ten — kaznodzieja i przeor klasztoru w Mogilnie, potem Opat w Szczyrzycu, autor Kazania na pogrzebie Andrzeja Drwalewskiego... (Kraków 1647) oraz Raju zabaw duszy nabożnej... (Kraków 1649)95 — dał swemu tłumaczeniu tytuł Praktyka żywej wiary, którą sprawiedliwy żyje... (Kraków 1647)96. Mówi w nim o konieczności przestrzegania ostrości życia zakonnego oraz o roli codziennych rozmyślań i modlitw.
83 K. Drzymała, Fabrycy, w: Polski słownik biograficzny, t. 6, Kraków 1948,342—343.
84 Kardynał Robert Beilarmin pisał swoją książkę w czasach rozwoju reformacji pod dużym wrażeniem jej postępów.
85 H. Szwejkowska. Biblioteka klasztoru, 63.
86 W. Kurczewski, Chomętowski Jan, w: Podręczna encyklopedia kościelna, t. 7—8, Warszawa 1906,41.
87 C. Sokołowski, Kochański Augustyn, w: Podręczna encyklopedia kościelna, t. 21—22. Warszawa 1910,170.
88 H. Szwejkowska, Biblioteka klasztoru, 70.
89 R. A u be rt. Didacus v Estella. w: Lezicon fur Theologie und Kirche, Freiburg 1965.143.
90 H. Szwejkowska, Biblioteka klasztoru, 67.
91 K. Estreicher, Bibliografia polska, t.15,451.
92 J. Migułowski, Bonawentura Siewierzanin, w: Encyklopedia powszechna, t. 4, Warszawa 1860, 42.
93 Zob. H. Wegner, Bonawentura św. (1217—1274) w: Encyklopedia katolicka, Lublin 1976, 780—788.
94 Data śmierci według Karola Estreichera, Bibliografia polska, t, 15,281.
95 S. Gall, Domiechowski Przemysław, w: Podręczna encyklopedia kościelna, t. 9—10, Warszawa 1906,59.
96 H. Szwejkowska, Bibliotekaklasztoru, 59.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
212 KS. LECH NOWAK(4) (1612—1683), znanego teologa, filozofa, profesora i rektora Akademii Krakowski
218 KS. LECH NOWAK(10) Kalliopei słowieńskiej Zygmuntowi III, na stolicę polską wstępującemu (Kraków
222 KS. LECH NOWAK(14) grafiipolskiej108 nic więcej nic udało się odnaleźć. Rozpoczął swoją
224 KS. LECH NOWAK(16) pasterzem gorliwym i lubial się zajmować naukami, pisał dzieła religijne i
226 KS. LECH NOWAK(18) Hińczę SocietatisJesu opisany. Przydana iesty Zabawa przy Mszy tegoż authora.
210 KS. LECH NOWAK(2) źródeł: do Biblii i Patrystyki, sprawiły, że polskie środowisko kaznodziejskie
228 KS. LECH NOWAK (20) bardzo licznych odbiorców. Był wśró
214 KS. LECH NOWAK(6) zaszedł i tak wiele Dusz zawiódł 31. Jako kaznodzieja późnego baroku dbał o
216 KS. LECH NOWAK(8) 1680), Vita et mors gloriosi R. P. Męciński S. J. (Kraków 1661) czy też In his
więcej podobnych podstron