60147

słuchowe. Różnice te spowodowane są charakterystycznym dla danego źródła dźwięku nakładaniem się na podstawowe drgania harmoniczne drgań harmonicznych o większych częstotliwościach i określone są mianem barwy dźwięku. Dźwięki ojednakowej wysokości, lecz różnej barwie różnią się kształtem krzywej drgań.

Dźwięki wytwarzane przez źródła drgające mchem harmonicznym, których wykres drgań ma kształt sinusoidy, nazywają się tonami.

Miara intensywności dźwięku jest jego natężenie._

Natężeniem dźwięku nazywamy stosunek energii docierającej w jednostce czasu do danej powierzchnio, czyli mocy, do poła tej powierzchni.

I - natężenie fali P - moc tali s - pole powierzchni

Badania wykazały, że natężenie dźwięku (o stałej częstotliwości) jest proporcjonalne do kwadratu amplitudy, dlatego dźwięki słabe różnią się od silnych przede wszystkim mniejszą amplitudą fali.

Miarą czułości ucha ludzkiego jest próg słyszalności, czyli najmniejsze, wyczuwalne natężenie dźwięku, przy czym największa czułość odpowiada drganiom o częstotliwości od 1000 do 3000Hz.

- próg słyszalności

. nr

Dźwięki o bardzo dużym natężeniu wywołują w uchu wrażenie ucisku, a nawet bólu, przy czym maksymalne natężenie dźwięku, po przekroczeniu którego powstają te wrażenia, nosi nazwę progu bólu.

- próg bólu

.10’

n» W, W

Ponieważ czułość ucha ludzkiego zmienia się w zależności od natężenia słyszanych dźwięków, dla lepszej oceny subiektywnych wrażeń słuchowych wprowadzono w akustyce pojęcie głośności. Miarą głośności jest logarytm dziesiętnych stosunku natężenia I badanego dźwięku do natężenia dźwięku, odpowiadającego progowi słyszalności.

A-logi ■o