91385

Rys. Schemat układu do badania zjawiska fotoelektrycznego zewnętrznego.

napięcie

odchylające

Katodę fotokomórki F oświedaliśmy świadem monochromatycznym, pochodzącym ze źródła L. Napięcie między anodą a katodą regulowaliśmy potencjometrem R i mierzyliśmy woltomierzem V. Do pomiaru natężenia prądu fotoelektrycznego użyliśmy galwanometru G.

W pierwszej fazie ćwiczeniu dokonaliśmy pomiaru charakteiystyki będącej zależnością prądu fotoelektrycznego od odwrotności kwadratu odległości źródła światła - I = f (1/r²) (czyli pośrednio od natężenia oświedenia fotokatody). Pomiarów dokonaliśmy stałej wartości napięcia przyspieszającego (między anodą a katodą): U =100 V.

Następnie w tym samym układzie zmierzyliśmy charakterystyką prądu fotoelektrycznego od napięcia przyspieszającego I = f (U). Pomiarów dokonaliśmy dla stałej wartości odległości źródła światła od fotokomórki: r = 20 mm.

W drugiej części ćwiczenia w układzie z monocliromatorem dokonaliśmy pomiarów charakteiystyki I = f (X) (zależność prądu fotoelektrycznego od długości światła). Pomiarów dokonaliśmy dla stałej wartości napięcia przyspieszającego U = 67 V.

W końcowej fazie ćwiczenia dokonaliśmy pomiaru charakterystyki: I = f (U) (zależność prądu fotoelektrycznego od napięcia między anodą a katodą). Pomiary wykonaliśmy po dokonaniu zmiany polaryzacji napięcia U - napięcie przyspieszające stało się napięciem blokującym przepływ elektronów od katody do anody. Pomiarów dokonaliśmy kilkakrotnie dla różnych wartości długości fali świetlnej X.

Na podstawie zdjętych charakterystyk wyznaczyliśmy czerwoną granicę zjawiska fotoelektrycznego Xo, pracę wyjścia elektronu W, maksymalną energię elektronów oraz wartość stałej Plancka.

3. Wyniki pomiarów i obliczenia: