2014-03-25

Rys historyczny (kont.)

Przyjęcie perspektywy rozwojowej doprowadziło do stwierdzenia, że w niedorozwoju umysłowym istotną rolę odgrywa cała osobowość człowieka, a nie tylko deficyty funkcji poznawczych. Poza inteligencją, zaczęto badać poziom rozwoju społecznego oraz różnorodne cechy osobowości.

UPOŚLEDZENIE UMYSŁOWE

Poszerzenie zakresu zaburzeń rozwojowych zaliczanych do kategorii niedorozwoju umysłowego (m.in. o autyzm, porażenie mózgowe, przypadki głuchoślepoty z towarzyszącym obniżeniem inteligencji), spowodowało utrudnienia diagnostyczne. Doprowadziło to do zastąpienia kategorii niedorozwój umysłowy określeniem upośledzenie umysłowe.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA (ZABURZENIE ROZWOJU INTELEKTUALNEGO) - w DSM-5 (od maja 2013)

Rys historyczny (kont.)

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA

Na kolejną zmianę terminologiczną (w latach 70. XX w.) wpłynęły dwa czynniki:

•    intensywne próby rehabilitacji doprowadziły do konstatacji, że tak jak uszkodzenie mózgu, również środowisko społeczne istotnie wpływa na możliwości przystosowania się do otoczenia społecznego osób upośledzonych umysłowo;

•    dynamiczny rozwój po II wojnie światowej ruchu rehabilitacji wszystkich osób niepełnosprawnych (także od strony prawno-organizacyjnej), uświadomił rodzicom i specjalistom, że uznanie upośledzenia umysłowego jako formy niepełnosprawności może przyspieszyć i ułatwić proces rehabilitacji.