„Inteligentnego, wykształconego i ambitnego Olbrachta znienawidzili żydzi”.
5). Jan Olbracht umarł w 41 r. w zagadkowych okolicznościach „leczony” przez nadwornego lekarza, żyda Izaaka z Hiszpanii.
Te same podejrzenia nasuwa śmierć Aleksandra Jagiellończyka, który zamierzał usunąć żydów z Litwy. Leczył go nieznanego pochodzenia „cudowny lekarz” wpędzając przedwcześnie do grobu.7).
Koło wielkiego reformatora i odnowiciela Polski, Stefana Batorego, również kręcili się żydzi, którzy wspólnie z protestanckimi sekciarzami, chcieli króla pozyskać dla celów judeo -sekciarskich. I wielki ten król budujący potęgę państwa na ideałach narodowych i katolickich, umarł również nagle w okolicznościach dotychczas przez historię nie wyjaśnionych. Są przypuszczenia, że był otruty; wśród lekarzy byli żydzi jak: Eleazar Aszkienazy, Dawid Majer i inni
*) Antoni Zawadzki: „Polska przedrozbiorowa i Żydzi”,, str. 55, 5
*) A. Zawadzki: „Polska przedrozbiorowa i Żydzi” str. 59. *) Jak wyżej, str. 82, 85.
KOŚCIÓŁ KATOLICKI W POLSCE PRZECIWKO ŻYDOM.
Na czele akcji antyżydowskiej w dawnej Polsce stał Kościół Katolicki, który znając dobrze ducha i cele żydowskie, ostrzegał społeczeństwo polskie przed niszczycielską działalnością żydów i organizował walkę z „potopem” żydowskim.
Przytoczymy Uchwały Synodalne przeciw żydom w dawnej Polsce, dodając od siebie uwagę, iż jakkolwiek wydane są przed kilkuset laty, nic nie straciły na swej żywotności i czas najwyższych, aby je Polsce dzisiejszej przypomnieć.
Episkopat Polski zebrany na Synodzie w r. 1542 w Piotrkowie uchwala zwrócić się do króla Zygmunta Starego, aby:
„Pomnąc na wielkie szkody i straty, jakie dzieją się Kościołowi i chrześcijańskiej ludności w całym państwie polskim z powodu przyjmowania na jego terytorium tak wielkiej liczby przewrotnych i bezbożnych żydów, wypędzonych z sąsiednich i innych krajów, zamknął całkowicie dostęp i napływ żydów do Polski, zmniejszył i ograniczył ich liczbę w Państwie, zabronił im w ogóle osiedlania się w tych miejscowościach, w których dotąd ich wcale nie było i nie pozwolił im na wykupywanie domów z rąk chrześcijan, zobowiązując przy tym żydów, pod groźbą konfiskaty, do odprzedania w określonym czasie poprzednim właścicielom z powrotem tych domów i nieruchomości, które już od nich nabyli”.
Synod Warszawski w r. 1561. zwraca się do króla Zygmunta aby:
„Żydów nie wyznaczano na urzędy publiczne, kierownicze i do poboru cła, jak się to dzieje, niestety, w wielu miejscowościach Polski”.
Synod Piotrkowski w 1589 r.
„Obowiązuje Biskupów, by wprowadzili w życie dawne ustawy, grożące karami chrześcijanom za posługiwanie żydom.”