1687289224

• wybory dokonywane przez uczestników i widzów opierają się na selekcji negatywnej, a więc wybiera się tych, którzy opuszczą program, a szansę na zwycięstwo mają ci, którzy pozostaną⁴⁰,

• fascynujące dla widzów jest pozorne poczucie współuczestnictwa w działaniach podejmowanych przez uczestników, możliwość ich śledzenia i obserwowania, porównywania ze sobą, co daje szansę na obnażenie ich prawdziwych emocji, zachowań czy motywacji⁴¹,

• widzowie wyrażają przekonanie, że mają wpływ na bieg obserwowanych wydarzeń, gdyż sami eliminują wybranych przez siebie uczestników,

• odbiorcy mają poczucie, że koleje losu bohaterów reality show nie mają wpływu na ich życie, można w każdej chwili zrezygnować z oglądania programu lub oglądać tylko wybrane odcinki,

• popularność programu sprzyja zwiększeniu liczby widzów, gdyż niecodzienne, oryginalne, szokujące wydarzenia, które miały miejsce w programie, natychmiast stają się tematem dyskusji, plotek, rozmów, a nawet polemik.

Polityka - nowe medialne reality show?

Zarysowane zmiany w zakresie zainteresowania społeczeństw polityką, sposobu funkcjonowania mediów oraz działań samych aktorów sceny politycznej, sprawiają, że polityka w coraz większym stopniu przypomina reality show. Główne płaszczyzny analogii rysują się w następujący sposób:

• politycy w coraz większym stopniu pozostają oddzieleni od realnych problemów społeczeństwa, w niewielkim stopniu wydają się obserwować i analizować problemy „zwykłych ludzi", co także sami dostrzegają. W jednej z debat w 2007 roku Donald Tusk pytał Jarosława Kaczyńskiego, czy ten wie, o ile podrożały chleb, ziemniaki, jabłka, kurczaki, gaz ziemny i benzyna oraz ile zarabia pielęgniarka z dwudziestoletnim stażem pracy. Podobne pytania

⁰ Z. Bauman, Nowy i Stary Wielki Brat, [w:] M. Halawa, P. Wróbel (wyb.), Bauman o popkulturze. Wypisy, Warszawa 2008, s. 219.

⁴¹ A. Kuźmicki, „Reality show" jako przejaw nieświadomości zbiorowej..., s. 134.