3124726989

Monika Guszkowska, Anna Kozdroń, Ćwiczenia fizyczne i emocje kobiet

wy, obserwując tak zwane efekty chroniczne uczestnictwa w programach systematycznych ćwiczeń fizycznych trwających od kilku do kilkunastu tygodni. Wyrażają się one często spadkiem poziomu lęku i depresji oraz poprawą nastroju. Te korzystne zmiany pojawiają się, zanim nastąpi wyraźna poprawa parametrów fizjologicznych (np. wydolności sercowo-naczyniowej). Większe korzyści obserwuje się w populacjach klinicznych o podwyższonych wskaźnikach lęku i depresji, ale są one widoczne także u osób, u których nie stwierdza się nieprawidłowości [17]. Wyniki badań wskazują, że aktywność ruchowa może być co najmniej tak samo skutecznym środkiem terapeutycznym depresji osób w podeszłym wieku jak inne metody, w tym farmakoterapia [18, 19]. Przedmiotem zainteresowania jest też wpływ krótkoterminowy, to znaczy zmiany zachodzące wskutek jednorazowych ćwiczeń fizycznych nazywane efektem ostrym. Najczęściej notuje się spadek poziomu stanu lęku. Efekt przeciwlękowy utrzymuje się do 4-6 godzin po zaprzestaniu ćwiczeń. Korzyści zaobserwowano zarówno w grupach zdrowych osób w różnym wieku, jak i pacjentów cierpiących na zaburzenia lękowe; u badanych cechujących się wyjściowym poziomem lęku w granicach normy można jednak spodziewać się mniejszego spadku jego nasilenia [20]. Ćwiczenia fizyczne oddziałują głównie na lęk somatyczny, czyli subiektywnie odbierane symptomy somatyczne lęku, takie jak; odczucie napięcia, nudności, bóle głowy, przyspieszenie tętna. Wysiłek fizyczny powoduje redukcję poziomu napięcia, równocześnie przyczyniając się do wzrostu poziomu energetycznego, co może maskować efekty przeciwlęko-we ćwiczeń, zwłaszcza gdy powtórnego pomiaru stanu lęku dokonuje się bezpośrednio po ćwiczeniach. Wyniki badań dowodzą także poprawy nastroju po jednorazowych ćwiczeniach fizycznych (spadek poziomu napięcia, przygnębienia i zakłopotania oraz wzrost poziomu wigoru) [17, 21],

Celem podjętych badań było ustalenie zmian zachodzących w stanach nastroju u kobiet w starszym wieku podczas 2-tygodniowego obozu rekreacyjnego. Poszukiwano związków między wiekiem i skłonnością do reagowania lękiem (cecha lęku) a stanami nastroju w obu pomiarach. Ponadto zmierzano do określenia wpływu jednorazowych ćwiczeń fizycznych o zróżnicowanym charakterze na poziom stanu lęku badanych kobiet i poszukiwano jego uwarunkowań.

Materiał i metody

Badaniami objęto 76 zdrowych kobiet w wieku 55--80 lat (M = 61; odchylenie standardowe = 4,641) uczestniczących w 2-tygodniowym obozie rekreacyjnym z 20 Ośrodków Terapii Ruchowej Trzeciego Wieku działających przy ogniskach Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej (TKKF) na terenie całej Polski. Byli to uczestnicy Programu Rekreacji Ruchowej Osób Starszych, realizujący jego III etap — 2-tygo-dniowy wyjazd profilaktyczno-wypoczynkowy [22] — czyli osoby, które od pół roku systematycznie 2 razy w tygodniu uczestniczyły w gimnastyce prozdrowotnej oraz raz w tygodniu podejmowały marsze. Program obozu obejmował codziennie 5 godzin zajęć aktywizacji o różnej formie ruchu i poziomie aktywności. Były to: ćwiczenia „na dzień dobry" dla chętnych, gimnastyka prozdrowotna przy muzyce na sali, różne formy relaksacji, aqua-gimnastyka, pływanie, nordic walking, taniec, gry rekreacyjne, wycieczki piesze, kręgle, gry i zabawy integracyjne, śpiewanie oraz jednorazowo przejazd bryczkami czy wielobój rekreacyjny. W trakcie trwania obozu odbywały się także wykłady oraz indywidualne konsultacje w zakresie medyczno-sprawnościowym. W codziennym programie zajęć każdej grupy znajdowały się nordic walking, aqua-gimnastyka lub gimnastyka prozdrowotna na sali. Były to formy ruchu, w których planowana aktywność powinna oscylować w granicach 30-50% i nie przekraczać 60% możliwości wysiłkowych ćwiczących [obliczeń dokonano według reguły Karvonena, gdzie 50% tętna treningowego wynosi: 220 - wiek - spoczynkowy rytm serca (HR, heart ratę) (x 50%) + HRspocz.]. Pomiaru obciążeń dokonywano na podstawie częstości skurczów serca w głównej części zajęć oraz za pomocą subiektywnej oceny ciężkości pracy według 20-stopniowej skali Borga po zajęciach.

Do pomiaru stanów nastroju w drugim i przedostatnim dniu obozu zastosowano Profil Nastroju (POMS, Profile of Moods States) McNaira, Lorra i Dropple-manna w polskiej adaptacji Dudka i Koniarka [23]. W instrukcji proszono o określenie samopoczucia w ostatnim tygodniu, uzyskując w ten sposób obraz stanów nastroju w tygodniu poprzedzającym obóz i w drugim tygodniu jego trwania.

Badania wpływu jednorazowych ćwiczeń fizycznych na poziom stanu lęku (tzw. efekt ostiy) przeprowadzono w połowie trwania obozu. Diagnozę stanu lęku ustalono przy użyciu skali stanu lęku Inwentarza Stanu i Cechy Lęku Spielbergera [24], Pomiaru dokonywano bezpośrednio przed zajęciami mchowymi i około 15 minut po ich zakończeniu. Wyniki wcześniejszych badań sugerują, że gdy drugi pomiar jest wykonywany bezpośrednio po zakończeniu ćwiczeń, wzrost poziomu pobudzenia może maskować efekt przeciwlękowy.

/.gp.viamedica.pl | 73