4823843014

założonym w 1726 roku The Craftsman, znajdującym się pod patronatem Williama Wyndhama i Henry'ego St. Johna, wicehrabiego Bolingbroke, w którym pisywali torysowscy pisarze tacy jak Swift i Pope. Gazety wychodzące poza Londynem i Edynburgiem były zwykle nadal gazetami-informatorami dawnego typu, nawet one jednak zaczęły ukazywać się regularniej. „Oświeceni" prowincjusze prenumerowali prasę londyńską. Szczególną pozycją był comiesięczny przegląd artykułów prasowych Gentleman's Magazine wydawany od 1731 roku (aż do 1907 roku), który zgodnie z osiemnastowiecznym znaczeniem słowa magazine był prawdziwym „arsenałem" wiadomości własnych i zaczerpniętych z innych gazet, zarówno z tych prorządowych, jak i antyrządowych. W styczniu 1731 roku egzemplarz Gentleman's Magazine kosztował 6 pensów. Sprzedawany w księgarniach Gentleman's Magazine dla wielu stanowił podstawowe źródło wiedzy o wydarzeniach krajowych i zagranicznych, nie tylko politycznych ale i kulturalnych. W opozycji doń powstał The London Magazine (1732-1785). Najsłynniejszy dziennik brytyjski, do dziś istniejący The Times powstał w 1785 roku jako The Daily Universal Register. Pod tytułem The Times wydano go po raz pierwszy 18 marca 1788 roku .

Nie wszyscy politycy byli zwolennikami nieskrępowanej wolności prasy. Torysowski sekretarz stanu w latach 1710-1714 Henry St. John, wicehrabia Bolingbroke (1678-1751) wprowadził w 1710 roku ustawę stemplową (stamp act) nakładającą na drukarzy obowiązek opłaty od każdej wydrukowanej strony. Jak zauważa Thomas Macknight, żaden z osiemnastowiecznych brytyjskich szefów rządu nie miał tak mało cierpliwości w stosunku do krytyki prasowej. St. John wypowiedział prawdziwą wojnę wigowskim gazetom mających swe oficyny na Grub Street . Te działania były częścią planu całkowitego zniszczenia Wigów jako siły politycznej. Rzeczywiście, zwolennicy przegranej partii poczuli się zagrożeni, o czym świadczą antyrządowe pochody organizowane przez wigowski Kit-Cat Club, podczas których palono figury „papistów" (1710).