3124726912

Z informacją mamy do czynienia tylko wtedy, gdy w danym układzie występują wszystkie (czyli pięć) poziomy hierarchiczne: statystyka, syntaktyka, semantyka, pragmatyka i apobetyka.

1. Statystyka: odpowiada na pytania: z ilu liter, cyfr oraz słów składa się tekst całkowity? Z ilu liter zbudowany jest alfabet (np. a, b, c, ... , z lub G, C, A i T)? Jak często występują poszczególne litery i słowa? Claude E. Shannon zaproponował i rozwinął ciekawy matematyczny opis tego najniższego poziomu informacji (zob. [1], s. 294-311).

2. Syntaktyka: podsumowuje wszystkie strukturalne cechy przedstawiania informacji. Drugi poziom dotyczy takich spraw, jak system znaków (kod), reguły powiązania znaków oraz ciągów znaków (gramatyka, słownictwo), niezależnie od jakiejkolwiek interpretacji.

3. Semantyka: ciągi znaków oraz reguły syntaktyczne stanowią niezbędny warunek przedstawiania informacji. Ale decydującym poziomem dla przekazywanej informacji jest semantyka, tj. zawarte w niej przesianie, relacja (Aussage), sens i znaczenie.

4. Pragmatyka: informacja wzywa do działania. W tym podejściu nie odgrywa żadnej roli, czy adresat działa zgodnie z intencją nadawcy, reaguje sprzecznie z nią czy ją ignoruje. Istotne jest, że każdego przekazu informacji nadawca dokonuje z zamiarem wywołania u odbiorcy określonego działania.

5. Apobetyka: dla każdej informacji jest istotne, że nadawca posiada i podąża w jakimś określonym celu. To jest najwyższy poziom informacji, mianowicie apobetyka (aspekt celu, rezultatu - gr. apobeinon = rezultat, sukces, wynik). Aspekt apobetyczny informacji jest najważniejszy, odpowiada na pytanie o cel nadawcy.

3. Cztery prawa natury odnośnie do informacji (PNI)

PNI-I: Wielkości materialne nie mogą być źródłem wielkości niematerialnych.

Codzienne doświadczenie mówi nam, że jabłoń rodzi jabłka, grusza gruszki, a oset wyrasta z nasion ostu. Tak samo klacze rodzą źrebięta, krowy cielęta, a kobiety dzieci. W ten sam sposób zauważamy, że wielkości materialne nie są źródłem czegoś nie-materialnego. Zamiast pisać „niematerialne” będziemy korzystać z zapisu „nie-materialne”, by jeszcze wyraźniej podkreślić przeciwieństwo do materialnego.

PNI-2: Informacja jest nie-materialną wielkością fundamentalną.

Rzeczy wistość, w której żyjemy, można podzielić na dwa różniące się obszary, mianowicie na świat materialny i nie-materialny. Materia dysponuje masą, która jest mierzalna w polu grawitacyjnym, w przeciwieństwie do wielkości nie-materialnych