Dywizjon Okrętów Wsparcia
ANALIZA PORÓWNAWCZA WOJSKOWEGO I CYWILNEGO SYSTEMU RATOWNICTWA NA MORZU W ASPEKCIE BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO KRAJU
[...] „Najważniejszą podstawą dobrego państwa jest dobre wojsko i dobre prawo. Przy czym z tych dwojga ważniejsze jest dobre wojsko, ponieważ bez dobrego wojska nie ma mowy o dobrym prawie”.
Niccolo Machiavelli
W artykule dokonano porównania wojskowego i cywilnego systemu ratownictwa morskiego. Przedstawiono ich organizację i możliwości operacyjne. Zaprezentowano również zaangażowanie śmigłowców ratowniczych w akcjach ratowania życia. Dokonano analizy zagrożeń w aspekcie wypadków masowych.
Tragedia „Tytanica”, która rozegrała się na Północnym Atlantyku w nocy z 14 na 15 kwietnia 1912 roku zapoczątkowała rozwój międzynarodowych przepisów związanych z bezpieczeństwem życia na morzu.
Konieczność posiadania służb odpowiedzialnych za ratownictwo morskie wynika z ratyfikacji przez Polskę 15 czerwca 1984 roku „Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu SOLAS” (ang. „International C.onvention for the Safety ofLife atSea”)1, sporządzonej dnia 1 listopada 1974 roku w Londynie oraz Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim” (ang. „International Convention on Maritime Search and Rescue”)2 z Hamburga z dnia 27 kwietnia 1979 roku, ratyfikowanej 27 marca 1988 roku. Przedstawione dokumenty nakazują stronom konwencji utrzymanie sil i środków do poszukiwania rozbitków, utworzenie właściwych służb ratowniczych.
Dz. U. z 1984 r.. Nr 61, poz. 318 Dz. U. z 1988 r„ Nr 27, poz. 184