WEDŁUG MALINOWSKIEGO 143
WEDŁUG MALINOWSKIEGO 143
wykazuje wcale, że pierwotni nie zdolni byli do
tego religii przez rozumowanie stwo-
rozumowania, a
rzy6 sobie nie mogli.
Po próbie wykazania, w jaki sposób przekonania religijne nie mogły powstać, stara się autor podać właściwe ich źródło i w tym celu bada najpierw, jakie są ich charakterystyczne cechy, aby następnie wyszukać, przy których przeżyciach człowieka powstają objawy, takie cechy posiadające.
Wszystkie ludy
mówi autor
znają różnicę między
tern, co religijne, święte, czego znieważanie jest świętokradztwem — a tern, co świeckie (str. 59). Podział ten odpowiada także i naszemu psychicznemu stanowisku względem objawówr, z którymi mamy w życiu do czynienia. ,,W psychice ludzkiej istnieją dwie niezależne od siebie dziedziny: dziedzina wiary i dziedzina wiedzy, mistycyzmu i myśli naukowej, religijnego dogmatyzmu i teoretycznych badań“ (str. 61). Czemże dziedzina wiary różni się zasadniczo od dziedziny wiedzy? Różnią się one zarówno tematami (przedmiotami), które mogą stać się ich treścią, jak też i psychicznym stanem, który inny jest w akcie wiedzy i naukowego poznawania, a inny w akcie religijnego wierzenia.
Różni się wiara i wiedza tematami. Przed-
#
miotem bowiem więdzy jest to, co dostępne rozumowi i doświadczeniu ; przedmiotem zaś wiary (religii) to, co niezrozumiałe, niepojęte, tajemnicze, święte, czego sprawdzić, ani udowodnić nie można. Ponieważ przedmioty te zasadniczo między sobą się różnią, dlatego przedmiot wiary nie może nigdy stać się przedmiotem wiedzy (str. 61, n.).
Różni się wiara od wiedzy, gdyż inny jest nasz stan
psychiczny, gdy wierzymy, a inny stan psychiczny w akcie
>
wiedzy. Ten ostatni bowiem ulega prawom logiki i empiryi, akt wiary zaś praw tych zupełnie się nie trzyma (str. 62).
„Prawdziwa wiara
mówi autor na str. 64
nigdy się nie
>
da zachwiać argumentacyą i empirycznemi doświadczenia: