PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA 85
dów. Fundacya pierwotna podupadła, a podnieśli ją dopiero w XII wieku Awdańcy.
W posiadanie Łodziów weszły te okolice prawdopodobnie przez ożenek, jak przypuszcza autor.
i
Tak samo przez ożenek weszły dobra gostyńskie zdaniem autora po Łodziach w posiadanie łużycko-śląskiego rodu Wizem-borgów. Ród ten wydał najgłośniejsze postacie wielkopolskie z XIV wieku, znanego ze strasznej śmierci, na którą, wedle legendy miał buntowniczego wojewodę skazać Kazimierz Wielki i Bartosza z Oda-ianowa, nieustraszonego pomocnika Węgrów i Zygmunta Luksemburskiego. Bartosz z Odalanowa był panem Gostynia. Jeden z jego krewniaków Maciej Borek, albo Strączek z Osiecznej, z Gryżyń-skiej linii Wizembergów przez zamianę z wnukami Bartosza z Oda-Janowa Nowego Miasta na gostyńskie dobra, wszedł w posiadanie Gostynia i dał początek buńczucznemu rodowi Gostyńskich, którzy w czasie reformacyi jako jej żarliwi zwolennicy, a później przeciwnicy głośną odegrali rolę.
Prześliczna fara gostyńska jest dziełem Bartosza z Odalanowa i jego synów Bartosza i Jana w pierwszych 40-tu latach XV*tego wieku. Założycielem pięknej kaplicy przy farze był nie, jak twierdzi Łukaszewicz, garncarz Makary Skoczylas, lecz burmistrz albo prokonsul Gostynia Marcin Skoczylas, ale już w XVI. wieku.
Mimo niewłaściwego tytułu „Dzieje Gostynia w średnich wiekach'4 autor w drugiej połowie swego szkicu wybiega het w dzieje nowożytne Gostynia, czy przy barwnym opisie Gostyńskich w XVI wieku, czy mówiąc o szkołach gostyńskich, czy
0 radnych, czy o przemyśle, czy o kolonii Szkotów w Gostyniu, czy o dawnych mieszczanach polskich. Wszystkie te wzmianki są bardzo interesujące, świadczą * o chlubnej przeszłości Gostynia. Szkoda tylko, że nie są zapowiedzią dziejowego obrazu tego miasta, a na taki naprawdę Gostyń jedno z najbardziej polskich miast powiatowych w Poznańskiem, głośna Jasnogóra wielkopolska zasługuje, jak tego dowodzi szereg prac, w ostatnich czasach o jego zabytkach
1 przeszłości publikowanych. Dr. K. Krotoski.
Studyum egzegetyczne. Lwów 1916 (in 8° str. 52).
Chronologia i egzegeza ostatnich dni Jezosowych przedstawia liczne trudności głównie z tego tytułu, że wyrażenia św. Jana zdają